De casus Inburgering en Nationaliteitswetgeving

More documents

Recommendations

Info

de casus inburgering en nationaliteitswetgeving: iconen van nationale identiteit die de immigratie in goede banen zou kunnen leiden. Deze toenemende spanning tussen ‘norm en feit’ werd in de jaren ’70 uit de weg gegaan door de mogelijkheden van retourmigratie te benadrukken (Grielen 1997: 13). Lucassen en Penninx schrij- ven hier het volgende over: 18 “er was duidelijk sprake van een ‘fictie van tijdelijkheid’ over het verblijf van al deze migranten, die diep (...) in het opvangbeleid geworteld was” (Lucassen en Penninx 1994: 147). op dezelfde pagina maken deze auteurs bovendien melding van het navolgende: “Steeds weer moest benadrukt (...) worden dat het om groepen ging die een aparte, tijdelijke positie in de samenleving innamen, maar wier toekomst elders zou liggen.” (Lucassen en Penninx 1994: 147). in de literatuur en in beleidskringen wordt de publicatie van het WRR- rapport Etnische minderheden uit 1979 vaak als een omslagpunt aangemerkt, dat een belangrijke aanzet heeft gegeven voor een andere denk- en zienswijze. in dit rapport wordt geconcludeerd dat migranten zich blijvend in nederland hebben geves- tigd en niet zullen terugkeren naar hun land van oorsprong. De tijdelijkheidsfictie wordt daarmee verlaten. om te voorkomen dat migranten zich tot een etnische minderheid ontwikkelen, beveelt de Raad de regering aan om een integratie gericht beleid te voeren (zie o.a. WRR 1979: XViii-XiX, 170-171). in het jaar daarop, in 1980 kondigt de overheid een algemeen minderhedenbeleid aan. 1.5 1980-1989: heT minderhedenbeleid onTsTaaT in het begin van de jaren ’80 vindt gezinshereniging nog steeds vaak plaats. Aan het einde van de jaren ’80 wordt deze vorm van migratie minder en komt migratie in het kader van gezinsvorming sterk op: (tweede generatie) migranten in nederland halen een huwelijkspartner uit het land van herkomst hier naar toe (zie ook Hooghiemstra 2003). Dit betreffen voornamelijk Turken en Marokkanen. Verder heeft nederland sinds medio jaren ’80 een sterke groei van het aantallen vluchtelingen gekend. in de eerste helft van de jaren ’80 bestaat er ook een breed politiek draagvlak voor een nieuw minderhedenbeleid; de visie dat voor minderheden een gelijkwaardige plaats in de samenleving dient te worden ingeruimd, domineert. na 1983, toen de centrum Partij bij tussentijdse gemeenteraadsverkiezingen in Almere voor 9 procent van de stemmen goed bleek te zijn en een jaar ervoor bij Kamerverkiezingen een zetel wist binnen te slepen, ontstaan er aanzienlijke tegenkrachten tegen xenofobe politieke bewegingen en tegen ongelijke behandeling in het algemeen
(Grielen 1997: 14). Het publieke klimaat, zoals gemeten aan de hand van vragen over de acceptatie van minderheden, stabiliseert enigszins (Lucassen en Penninx 1994: 161-163, Vermeulen en Penninx 1994: 12). historie en sfeerimpressie na de kentering naar aanleiding van het WRR- rapport Etnische minderheden uit 1979 en de presentatie van een ontwerpminderhedennota in 1981, volgt in 1983 de definitieve Minderhedennota (TK, vergaderjaar 1982-1983, 16 102, nrs. 20- 21). De voornaamste doelstelling van de conceptnota wordt in de uiteindelijke nota overgenomen en luidt als volgt: “Het minderhedenbeleid is gericht op de totstandkoming van een samenleving, waarin de in nederland verblijvende leden van minderheidsgroepen ieder afzonderlijk en als groep een gelijkwaardige plaats en volwaardige ontplooiingskansen hebben.” (TK, vergaderjaar 1982-1983, 16 102, nrs. 20-21: 10) in deze laatste nota worden in het verlengde hiervan drie fenomenen genoemd die een minderhedenbeleid legitimeren (TK, vergaderjaar 1982-1983, 16 102, nrs. 20- 21: 10). Dit betreft in de eerste plaats de geringe maatschappelijke participatie en het dreigend isolement van minderheden (TK, vergaderjaar 1982-1983, 16 102, nrs. 20-21: 107-119). Het tweede verschijnsel is hun zwakke rechtspositie en de door hen ondervonden achterstelling en discriminatie (TK, vergaderjaar 1982-1983, 16 102, nrs. 20-21: 90-106). Ten slotte wordt nog gerefereerd aan de sociale en economische achterstand van veel migranten (TK, vergaderjaar 1982-1983, 16 102, nrs. 20- 21: 120-122; zie ook Rath 1992: 252; Entzinger 1997: 29; commissie- Blok 2004). Volgens deze nota moet de maatschappelijke participatie verbeterd worden door een beleid gericht op groepsgewijze en individuele emancipatie. De maatregelen die in dit kader genomen worden, richten zich op de stimulering van eigen organisaties van minderheden en de vergroting van hun maatschappelijke invloed, bijvoorbeeld binnen de sfeer van godsdienstbeleving, kunst, de omroep en het intercultureel onderwijs. Door middel van organisatie binnen eigen kring zouden migranten de eigen positie kunnen verbeteren en daarmee beter integreren in de nederlandse maatschappij (Penninx en Schrover 2001; De Heer 2004). De achterstelling, het tweede verschijnsel, zou verminderd kunnen worden door de verschillen in rechtspositie tussen minderheden en nederlanders zoveel mogelijk te verkleinen. Het kwantitatief meest belangrijke onderdeel van het minderhedenbeleid is tot slot gericht op de bestrijding van achterstanden op sociaal en economisch terrein (cf. Verwey-Jonker instituut 2003). Het betreft hier verscheidene maatregelen op 19
Page 1: Fouzia Driouichi W E T E N S C H A
Page 4 and 5: De serie Webpublicaties omvat studi
Page 6 and 7: cover design / Vormgeving: Studio D
Page 8 and 9: de casus inburgering en nationalite
Page 70 and 71:
de casus inburgering en nationalite
Page 72 and 73:
Page 74 and 75:
Page 76 and 77:
Page 78 and 79:
Page 80 and 81:
Page 82 and 83:
Page 84 and 85:
Page 86 and 87:
Page 88 and 89:
Page 90 and 91:
Page 92 and 93:
Page 94 and 95:
Page 96 and 97:
Page 98 and 99:
Page 100 and 101:
Page 102 and 103:
Page 104 and 105:
Page 106 and 107:
Page 108 and 109:
Page 110 and 111:
Page 112 and 113:
Page 114 and 115:
Page 116 and 117:
Page 118 and 119:
Page 120 and 121:
Page 122 and 123:
Page 124 and 125:
Page 126 and 127:
Page 128 and 129:
Page 130 and 131:
Page 132 and 133:
Page 134 and 135:
Page 136 and 137:
Page 138 and 139:
Page 140 and 141:
Page 142 and 143:
Page 144 and 145:
Page 146 and 147:
Page 148 and 149:
Page 150 and 151:
Page 152 and 153:
Page 154 and 155:
Page 156 and 157:
Page 158 and 159:
Page 160 and 161:
Page 162 and 163:
Page 164 and 165:
Page 166 and 167:
Page 168 and 169:
Page 170 and 171:
Page 172 and 173:
Page 174 and 175:
Page 176 and 177:
Page 178 and 179:
Page 180 and 181:
Page 182 and 183:
Page 184 and 185:
Page 186 and 187:
Page 188 and 189:
Page 190 and 191:
Page 196:
w r r w e b p u b l i c at i e s 3
show all

De casus Inburgering en Nationaliteitswetgeving

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?