De WEEK van de KMO - BECI

DE ONBEWEEGLIJKE BVP
Moet het bedrijfsvervoerplan gered
worden?
In 2009 keurt het Brusselse Gewest een
ordonnantie “Vervoerplan” goed. Deze tekst
legt een reeks soms dure verplichtingen op aan
bedrijven met meer dan 100 werknemers. Een
zoveelste administratieve verplichting in een
sowieso al moeilijke context. Kunnen en moeten
ondernemingen daaraan voldoen?
De meeste humanresourcesverantwoordelijken
van de betrokken ondernemingen zijn al vertrouwd
met de notie Bedrijfsvervoerplan (BVP).
De deadlines voor het indienen van de eerste versie van
het plan zijn vandaag trouwens al overschreden. Toch zijn
er nog heel wat “laatkomers” die hun kopie nog altijd niet
ingediend hebben. De eisen die het Gewest stelt, zijn immers
vaak complex en bovendien soms duur.
Boven op de federale diagnose
Om te beginnen komt het BVP boven op de federale
verplichting om een “mobiliteitsdiagnose” uit te voeren.
Gelukkig heeft het Brusselse Gewest een onlineformulier
opgesteld waarmee tegelijk kan worden voldaan aan de
federale en de gewestelijke verplichtingen ter zake. Al
blijft het opstellen van zo’n diagnose in de praktijk soms
zwaar, onder meer omdat alle werknemers bevraagd moeten
worden over hun woon-werkverkeer. Het zijn echter
vooral de verplichte maatregelen na de diagnosestelling
die tegelijk duur en moeilijk uitvoerbaar zijn.
Een dure “coördinator”
Bij die verplichtingen hoort ook de aanstelling van een
“contactpersoon” die eveneens moet fungeren als “mobiliteitscoördinator”,
zo luidt de aanbeveling van het Gewest.
Deze coördinator moet optreden als tussenpersoon tussen
het bedrijf en de gewestelijke overheid, maar moet ook de
uitvoering van de verplichte mobiliteitsmaatregelen binnen
de onderneming coördineren en de bijgaande sociale
dialoog in goede banen leiden. Al deze taken kunnen 1/10
tot één voltijds equivalent (VTE) vereisen, zo staat te lezen
op de website van Leefmilieu Brussel.
Complexe verplichtingen
Het nakomen van al die verplichtingen kan voor bedrijven
een bijzonder complexe aangelegenheid zijn. Dat gaat
immers van het opstellen van een toegangsplan met alle
vervoermogelijkheden (auto, fiets, te voet, openbaar vervoer)
tot de aanleg van een fietsparking. De regels voor
de locatie en de installatie van die parking en het aantal
BVP nog niet op zijspoor, jammer genoeg...…
opinie
parkeerplaatsen zijn trouwens bijzonder ingewikkeld en
kunnen tot kafkaiaanse beslissingen leiden.
Zo zal een bedrijf waarvan tien werknemers met de fiets
naar het werk komen en dat over 20 parkeerplaatsen
beschikt voor de auto’s van zijn personeel en over 180
parkeerplaatsen voor bezoekers, voortaan verplicht zijn
om maar liefst 40 fietsparkeerplaatsen in te richten. Een
moeilijk te slikken pil, ook al is deze investering voor 120
% aftrekbaar…
Zijn deze verplichtingen bindend?
Dat blijft maar de vraag. Olivier Rijckaert, vennoot bij het
advocatenbureau Field Fisher Waterhouse en plaatsvervangend
rechter bij de Arbeidsrechtbank van Namen,
benadrukt in elk geval dat er nog geen enkele wettekst is
goedgekeurd om bedrijven te bestraffen die zich niet aan
de BVP-verplichtingen houden. Wordt vervolgd…
Frédéric Wauters
© Reporters
15
N°05 - MEI 2012 - DYNAMIEK