De WEEK van de KMO - BECI

20
N°05 - MEI 2012 - DYNAMIEK
dossier PME
© Reporters
SOS ! SOS !
nog. Kortom, we zijn de voeling met de
realiteit compleet aan het verliezen”,
betreurt Jos Gijbels. “In het beste geval
zullen we vanaf 1 mei over een correcte
formule beschikken die rekening houdt
met het nieuwe systeem. Dat is gebaseerd
op een waardevermindering van
6 % per jaar voor voertuigen van meer
dan één jaar oud.” Maar aangezien de
uiteindelijk goedgekeurde maatregel
in werking treedt vanaf 1 januari, is de
bedrijfsvoorheffing niet correct berekend
in de loop van de maanden voor
de goedkeuring van de definitieve berekeningsregels.
“Het probleem is dat er
een ‘inhaaloperatie’ zal nodig zijn voor de
betalingstekorten. Aangezien al die berekeningen
geautomatiseerd zijn, zal die
inhaalbeweging in één keer gebeuren.
Daardoor dreigen sommige werknemers
het bedrag dat gewoonlijk op hun rekening
gestort wordt, aanzienlijk ingeperkt
te zien door een hogere bedrijfsvoorheffing.
In het ergste geval riskeren ze zelfs
helemaal niets te krijgen.”
Tussen hamer en aambeeld
“De zwaarst getroffen werknemers zullen
ongetwijfeld aan hun werkgever vragen
om de inhaalbeweging te spreiden. En
diezelfde werkgever zal de vraag doorspelen
aan zijn sociaal secretariaat”, vervolgt
Jos Gijbels. “Dat zal de aanpassing echter
“Overheidsbesparingen: pijnloos?”
En er is nog een andere regeringsmaatregel die de sociale
secretariaten volop treft. “In haar besparingsijver heeft de
regering beslist om de termijn in te korten tussen het moment
waarop we de sociale bijdragen en de voorheffingen
ontvangen en het moment waarop we die moeten doorstorten
aan de administratie”, licht Jos Gijbels toe. “Dat leidt
tot een rentederving die onze rendabiliteit bedreigt. Maar
als we onze tarieven wijzigen, zijn het de werkgevers die de
‘zachte’ besparingen moeten dragen die de regering heeft
doorgevoerd.”
manueel doorvoeren, wat een heleboel
extra werk zal meebrengen. Naast de opgelopen
vertraging zal er ook een kostenprobleem
rijzen. In principe is het zo dat,
wanneer de werkgever een aanpassing
vraagt, hijzelf moet opdraaien voor de
kosten. Maar anderzijds is dat, als het zo
ver komt, noch de fout van de werkgever
noch die van het sociaal secretariaat. Van
de Staat hoeven we hoe dan ook geen tussenkomst
te verwachten. Gevolg: de sociale
secretariaten zullen geplet worden
tussen hamer en aambeeld.”
Van kwaad naar erger
Bovendien is er niet meteen verbetering
in zicht. Jos Gijbels: “Volgens de laatste
wijzigingen moet de werkgever een andere
cataloguswaarde hanteren voor de
berekening van het loon en voor de fiscale
fiches. Dat bemoeilijkt des te meer de taak
van de sociale secretariaten, die moeten
nagaan of alles correct is opgenomen in
de documenten. Sinds januari zitten we
immers in een chaotische situatie. Chaos
voor de werkgever en zijn sociaal secretariaat,
maar vooral voor de werknemer.
Die weet niet wat de waarde van het VAA
is waarop hij zal worden belast, en zelfs
niet of hij wel voldoende bedrijfsvoorheffing
heeft betaald”. Om het probleem
van de catalogusprijs op te lossen, moet
er een database aangelegd worden met
referentieprijzen. “Nederland heeft daar
bijna twee jaar over gedaan. Zelfs als de
regering beslist om er zo snel mogelijk
werk van te maken, kan ze die klus onmogelijk
in twee weken klaren. Volgens
ons zal de situatie zich pas beginnen
te normaliseren vanaf juli.” Maar noch
voor de werkgevers noch voor de sociale
secretariaten is het einde van de tunnel
in zicht. “Allereerst is de kwestie van de
bedrijfswagens niet het enige heikele
punt, al krijgt het wel de grootste mediaaandacht.
Er zijn nog andere maatregelen
die moeten worden uitgeklaard of die ons
momenteel volop treffen (zie kadertekst).
We maken ons trouwens grote zorgen
over de toekomst: hoe zal de regering
het arbeiders- en bediendestatuut harmoniseren,
een maatregel die vóór juli
2013 moet worden doorgevoerd? En wat
met de regionalisering van de arbeidsmarktbevoegdheden?”
De concrete uitvoering: knoeiwerk
“Opgelet: we willen niet oordelen over
de politieke inhoud van deze maatregelen,
dat is onze rol niet”, preciseert
Jos Gijbels. “Wel maken we ons grote
zorgen over hun uitvoering op het terrein.
Momenteel hanteert de regering
een methode waarbij ze pas nadenkt
over de concrete toepassing als er zich
op dat vlak problemen aandienen. Als
we hier van bij het begin bij betrokken
waren geweest, hadden we op zijn
minst samen met de regering naar de
beste manier kunnen zoeken om haar
beleidsvoornemens in de praktijk te
brengen. Ik ben ongerust over die gang
van zaken: in de vier jaar dat ik aan
het hoofd sta van de USS heb ik het
gevoel dat de uitvoeringskwaliteit van
de regeringsbeslissingen sterk verminderd
is. Ik hoop oprecht dat de regering
haar koers in de toekomst zal bijsturen,
want het zijn telkens de werknemers
en de bedrijven die het slachtoffer zijn
van dit slechte beheer.”
Frédéric Wauters
Hoe zit het met de aansprakelijkheid?
Kan een dergelijke situatie recht geven op schadevergoeding?
Moeilijk: de sociale secretariaten geven de informatie
die ze van de regering krijgen door en voeren op basis
daarvan hun berekeningen uit. Hun contractuele aansprakelijkheid
kan dus niet in vraag gesteld worden. Die speelt
echter pas als ze een fout begaan en de werkgever daar
schade van ondervindt. De schade wordt dan gedekt door
de burgerlijke beroepsaansprakelijkheidsverzekering van
het sociaal secretariaat dat in de fout is gegaan.