Ander werk

Ontheemde Zielen Ontwaken
elektromagnetische golven, maar bleek er zelfs over zeer lange afstanden
nauwelijks sprake te zijn van enig energieverlies.
Tesla’s werk aan deze revolutionaire nieuwe vorm van energie was bijna in
vergetelheid geraakt. Terugkijkend lijkt het wel of zijn werk te revolutionair was
om geaccepteerd te worden door de samenleving van de laatste eeuw, in het
bijzonder haar toepassing m.b.t. vrije energie. Dit is dan ook de reden waarom
zijn werk bijna verdwenen is, zonder een spoor na te laten. Gelukkig werd deze
vorm van energie, los van de ontdekking ervan door Tesla, in de jaren vijftig ook
door de Russische astrofysicus Dr. Nikolai A. Kozyrev (1908 – 1983) waargenomen
en gedocumenteerd. Tijdens de koude oorlog werden Kozyrev’s bevindingen
geheim gehouden en ze drongen na de val van de muur maar zeer langzaam door
tot het Westen. In de Sovjetunie zijn echter duizenden academici in deze materie
gedoken na Kozyrev’s initiële ontdekking van deze nieuwe vorm van energie.
Kozyrev heeft hiermee het bestaan van de ether voor eens en voor altijd
aangetoond.
Deze nieuwe energievorm is noch elektromagnetisch van aard, noch gerelateerd
aan zwaartekracht en staat dus geheel op zichzelf. Deze nieuwe energie is een
spiraliserende non-hertziaanse elektromagnetische golf die door het vacuüm reist
met supraluminale snelheden, een miljard (10⁹ C) maal sneller dan het licht. Als
gevolg van de spiraliserende aard van de golf wordt de golf ook wel een torsiegolf
genoemd. Volgens de onafhankelijke onderzoeker David Wilcock volgt de
torsiegolf het pad van een perfecte Phi-spiraal! Torsiegolven worden nonhertziaans
genoemd omdat ze niet voldoen aan de klassieke theorie van Hertz en
Maxwell.
Einstein en Dr. Eli Cartan voorspelden het bestaan van statische torsievelden al in
1913 in een theorie die bekend werd als de Einstein-Cartan-theorie, afgekort de
ECT-theorie. Torsievelden hebben echter nooit veel aandacht gekregen in de
fysica totdat Kozyrev het werkelijke bestaan ervan ontdekte.
We hebben deze torsiegolven al besproken in hoofdstuk 4 over het nulpuntsveld,
alwaar we vermeldden dat Tom Bearden ontdekt had dat de fundamentele golf in
de elektromagnetische golf een scalaire golf is. Een scalaire golf is de golf die
overblijft wanneer twee tegengestelde elektromagnetische velden interfereren en
elkaars elektrische en magnetische veldcomponenten uitdoven, precies zoals dit
bij de experimenten van Tesla het geval was. Het resultaat is een tot op heden
onbekende component in de elektromagnetische golf, een longitudinale golf die
vibreert in dezelfde richting waarin de golf zich voortplant.
Maxwell’s klassieke elektromagnetische golftheorie die tot op de dag van vandaag
nog steeds de toonaangevende theorie voor elektromagnetisme is, staat
eenvoudigweg geen scalaire golven toe en legt alleen rekenschap af over
transversale elektromagnetische golven. Deze transversale hertziaanse golven,
genoemd naar Heinrich Hertz, worden gecreëerd wanneer ladingen tussen de
twee uiteinden van een dipoolantenne oscilleren. Op afstand induceren zij op
deze wijze een kracht op een lading in een ontvangstantenne wanneer deze
loodrecht op de richting van de voortplanting van deze hertziaanse golf uitgelijnd
wordt . Scalaire golven die geen transversale polariteit kennen, worden echter op
een totaal andere manier opgewekt en kunnen daarom ook niet ontvangen
worden met een normale dipoolantenne, de antenne die in al onze gewone
elektronische ontvangers wordt toegepast. Dit is tevens de verklaring waarom
deze nieuwe energievorm niet al veel eerder ontdekt is. De theorie van Tom
Bearden over scalaire golven krijgt nu steun van Paul La Violette. Zijn theorie
over subkwantumkinetica voorspelt niet alleen hertziaanse transversale golven,
maar ook Tesla’s longitudinale scalaire golven. Volgens Paul La Violette zal een
105