Ander werk

Ontheemde Zielen Ontwaken
In 1952 voerden onderzoekers deze apen een zoete aardappel die in het zand
gegooid werd. De aardappelen waren uiteraard vies geworden en de apen
hadden, hoewel ze de zoete lekkernij lekker vonden, toch hun weerzin tegen deze
viezigheid. Een jonge baby-aap vond de oplossing en waste de aardappels in een
nabijgelegen stroompje en gaf het aan haar moeder. Toen ze eenmaal deze truc
aan haar moeder geleerd had, begonnen steeds meer apen deze truc onder de
knie te krijgen.
Tussen 1952 en 1958 had een geschatte groep van zo’n honderd apen de truc
door om eerst hun aardappels te wassen, welnu apen zijn vlotte leerlingen
nietwaar?
Echter nadat de veronderstelde honderdste aap geleerd had om zijn aardappels
te wassen, begon opeens de hele stam op het eiland deze truc door te krijgen.
Nog verbazingwekkender werd het toen ook makakenkolonies op de andere
eilanden en op het vaste land plotsklaps begonnen met het wassen van hun zoete
aardappels.
Om onbekende redenen, was dit kunstje overgeslagen naar andere apen op
afgelegen locaties. Hoewel de exacte telling ontbreekt en de kritische massa die
nodig was om dit fenomeen te laten plaatsvinden onbekend is, werd dit fenomeen
bekend als het ‘honderdste aap fenomeen’.
Vervolgens zijn er studies uitgevoerd om te zien of dit effect ook van toepassing
kan zijn op de mens en ze ontdekten dat ook mensen onbewust kennis delen -
alsof ze een gemeenschappelijke databank delen. Wanneer het maken van een
nieuwe puzzel aangeleerd werd door een lid van een groep, konden deze puzzels
significant eenvoudiger en sneller opgelost worden indien de ‘honderdste aap’ van
de groep deze puzzel had geleerd.
Volgens de alternatieve en buiten de gangbare paden denkende bioloog Rupert
Sheldrake is ons bewustzijn verbonden met een onzichtbaar collectief veld dat hij
het morfische veld noemt. Ieder lid van een groep draagt bij aan de vorming van
het morfische veld en het totale groepsbewustzijn van het morfische veld is
toegankelijk voor ieder individu van de groep. Er zijn talrijke morfische velden,
ten minste één voor iedere soort.
Sheldrake gelooft ook dat morfische velden de informatie voor het bouwplan van
een levend organisme bevat. Hoewel algemeen aangenomen wordt dat DNA alle
informatie in zich heeft die nodig is om het organisme te bouwen, is dit zeker niet
waar. Het DNA bevat alleen de informatie die nodig is voor de constructie van de
materialen die uiteindelijk nodig zijn om het organisme te bouwen; het bevat niet
het bouwplan zelf! In het eerste stadium van het embryo zijn alle cellen voor
100% identiek en celdifferentiatie vindt niet eerder plaats dan na de vijfde
celdeling (32 cellen). Maar waar komt dan de informatie vandaan die vertelt
welke cel moet differentiëren in wat, welk deel van het embryo zal een hoofdcel
worden en welk deel een staartcel? De informatie kan onmogelijk komen van het
DNA zelf, want de cellen zelf kunnen zich niet van elkaar onderscheiden, dus wie
of wat orchestreert dan de groei van het embryo? Rupert Sheldrake denkt nu dat
deze informatie opgeslagen ligt in een extern morfische veld, een vormend veld.
Het zou de verklaring kunnen zijn voor het nogal vreemde fenomeen van
spontaan genenherstel dat ontdekt is bij fruitvliegen. Biologen hadden de genen
die verantwoordelijk zijn voor het zichtvermogen uit het DNA van een hele
kolonie verwijderd. De vliegen werden daardoor allemaal blind, wonderlijk genoeg
echter bleek enige generaties later dat de genen hersteld waren in het DNA en
dat de vliegen weer konden zien. Er wordt nu aangenomen dat de informatie voor
44