Ander werk

Ontheemde Zielen Ontwaken
kunnen zijn, verenigd op een totnogtoe onbekend niveau. Hij veronderstelde dat
ons universum wel eens holografisch van aard zou kunnen zijn. Hij licht dit mooi
toe met een analogie. Stel dat we twee camera’s bij een aquarium plaatsen, één
aan de voorzijde en één aan de zijkant. Stel nu dat we de verschillende opnamen
van een zwemmende vis op twee verschillende beeldschermen tonen aan een
toeschouwer. Wat onze toeschouwer zou kunnen concluderen na het intensief
bestuderen van de beide beelden is dat, hoewel hij twee vissen ziet zwemmen,
hun bewegingen gesynchroniseerd (verstrengeld) zijn omdat de ene vis dezelfde
bewegingen maakt als de andere. Wat David Bohm met deze analogie suggereert
is dat op een dieper niveau de twee fotonen misschien wel helemaal niet
gescheiden zijn. Hij stelde een impliciete orde voor in het universum, een eenheid
op een dieper niveau die zich naar buiten toe ontvouwt als gescheiden dingen.
(₂)
De implicaties van de kwantumfysica zijn duizelingwekkend, het toont ons dat we
medescheppers zijn van onze eigen fysieke realiteit zolang het gaat om het
microkosmische niveau van ons bestaan, omdat de waarnemer zelf een rol speelt
in wat uiteindelijk wordt geobserveerd. Niels Bohr, oprichter van de kwantumfysica
zei ooit: ‘een ieder die niet gechoqueerd is door de kwantumfysica, heeft er
niets van begrepen’.
We zullen talrijke bewijzen leveren in dit boek voor het gegeven dat de invloed
van het menselijke bewustzijn zich niet slechts beperkt tot het microkosmische
domein, maar dat die ook een rol speelt in onze macrokosmische wereld.
Menselijke gedachten, emoties en intenties spelen een veel grotere rol in onze
werkelijkheid dan we ooit voor mogelijk hebben kunnen houden.
De kwantumfysica is nog steeds de heersende wetenschap van alledag; ze is in
staat om vele verschijnselen te verklaren, met uitzondering van gravitatie dan!
Snaartheorie
In een poging om Einstein’s relativiteitstheorie en de kwantumfysica te verenigen,
is volgens de mainstream wetenschap de ‘snaartheorie’ de hedendaagse heilige
graal van de fysica. De snaartheorie zou Einstein’s unificatietheorie moeten
opleveren die verondersteld wordt de vier bestaande krachtvelden (t.w. sterke en
zwakke kernkracht, elektromagnetisme en zwaartekracht) te kunnen verenigen in
een ‘theorie voor alles’. Volgens de snaartheorie is een trillend snaartje het
bouwblok van alle materie, die ofwel een open einde heeft ofwel een ééndimensionale
lus vormt. Afhankelijk van de verschillende spin en frequenties van de
trillende snaar, manifesteren zich verschillende subatomaire deeltjes. In de
snaartheorie is dus maar één fundamentele oorzaak voor het ontstaan van
materie, het trillen van een snaar. Maar het is zogezegd de noot die gespeeld
wordt die het soort deeltje bepaalt.
De snaar zelf is zo klein dat je je zelfs geen voorstelling kunt maken van zijn
bestaan! Welnu, denkt u even mee in verhoudingen: van de snaar wordt gezegd
dat deze de grootte van een atoom heeft wanneer we ons voorstellen dat het
atoom zelf de grootte van de aarde heeft. Dit betekent dat de snaar dus
onvoorstelbaar klein is. Als de theorie ooit zal werken, zal het dus nog maar
helemaal de vraag zijn of wetenschappers ooit in staat zullen zijn om het bestaan
van deze snaren ook werkelijk aan te tonen in hun laboratoria.
25