Ander werk

Ontheemde Zielen Ontwaken
U gaat me toch niet vertellen dat het u niet gelukt is? Natuurlijk niet, omdat er
helemaal geen zwarte stippen bestaan in dit plaatje! Uw brein heeft de zwarte
stippen die u heen en weer zag springen namelijk zelf gefantaseerd.
De vertaling die uw brein maakt van externe stimulering van de visuele
hersenstam tot het plaatje wat u ervan in uw hoofd houdt, stamt namelijk
allemaal af van externe elektromagnetische golfpatronen. U zult er waarschijnlijk
nog nooit zo over gedacht hebben, maar de kleur rood bestaat helemaal niet! De
kleur rood is, net als de zwarte stippen in het plaatje hierboven, slechts een
vertaling, een representatie die betekenis heeft voor u. De kleur rood is een
subjectieve constructie van wat niet meer en niet minder is dan een elektromagnetische
golf met een specifieke frequentie, amplitude en fase. Insekten met
slechts twee kleuren pigment receptoren kennen een compleet andere
representatie van dezelfde kleur die u rood noemt, omdat zij deze niet kunnen
zien nemen zij deze kleur als zwart waar. U heeft er zelfs geen idee van hoe uw
medemens deze kleur rood waarneemt!
Dit is wat Immanuel Kant bedoelde toen hij zei dat we onmogelijk de noumenale
wereld kunnen waarnemen, de wereld an sich. We zien alleen onze persoonlijke
versie ervan, onze eigen interpretatie van de werkelijkheid zoals die zich daar
buiten ons afspeelt. Per definitie is deze interpretatie beperkt omdat we slechts
een klein percentage van het hele spectrum van elektromagnetische energie dat
bestaat kunnen interpreteren.
We hebben op school geleerd dat ons brein een soort supercomputer is, vol met
neuronen die elektrische ladingen afvuren in de synapsen, de ruimtes tussen de
zenuwcellen, en vibrerende informatie verwerken die afkomstig is van de vijf
zintuigen. Onze gedachten zijn persoonlijk en er wordt verondersteld dat niemand
daar toegang toe heeft anders dan wijzelf! Onze herinneringen liggen gegraveerd
in grijze cellen die tezamen het brein vormen. Dit is wat de meerderheid van de
mensheid op school geleerd heeft en nog steeds geloofd.
De wetenschap heeft echter wel wat vooruitgang geboekt sinds de tijd van onze
stoffige, oude en afgedankte schoolboeken en ze gebruikt tegenwoordig de kwantumwetenschap
om bewustzijn te verklaren.
In 1920 geloofde Wilder Penfield dat herinneringen opgeslagen werden als
engrammen op een specifieke locatie of adres in het brein, net zoals een
computer zijn data opslaat in een specifieke geheugenlocatie. Karl Lashley die op
zoek ging naar deze engrammen vond uiteindelijk d.m.v. experimenten op ratten
dat herinneringen helemaal niet opgeslagen liggen op een bepaalde locatie in het
brein. Daarentegen bleken herinneringen verspreid over het brein opgeslagen te
worden en elk deel van het brein bleek de gehele herinnering te bevatten. Omdat
het geheugen gedistribueerd lijkt te zijn over het hele brein en elk deel de gehele
herinnering lijkt te bevatten, kan dit de verklaring zijn waarom mensen met
disfunctionerende gebieden in het brein toch in staat zijn om hun geheugen te
behouden.
Het ‘deel bevat het geheel’ geheugenaspect van het brein, bracht Stanford
neuronfysioloog Karl Pibram op een lumineus idee toen hij in 1960 hoorde over
holografie. Hij kwam met een nieuwe verklaring voor geheugenopslag en geloofde
dat het brein de herinnering opslaat middels een golfinterferentiepatroon net
zoals een hologram dat doet. Een hologram is een driedimensionaal beeld dat als
een golfpatroon wordt opgeslagen in een tweedimensionaal plaatje. Het wordt
geconstrueerd door een coherente laserstraal te splitsen in twee stralen d.m.v
spiegels. Deze twee stralen worden vastgelegd als een golfinterferentiepatroon op
een fotosensitieve plaat waarbij het onderwerp dat gefotografeerd wordt één van
31