Ander werk

Ontheemde Zielen Ontwaken
De idee van het Earthgate-apparaat is dat de Platonische geometrie die aanwezig
is in het draadmodel, een vorm is die resoneert met de spiraliserende
torsiegolven van de energie van het aardraster. De hele constructie is een soort
antenne die afgestemd is op de torsiegolven. De onderzoeker zelf noemt het een
‘acupunctuur naald’ die prikt in het energieraster van de aarde.
Tijdens meerdere pogingen werd het apparaat gestart door een groep mensen die
tijdens een meditatie hun liefdevolle intentie naar het Earthgate-apparaat
stuurden. Daaraan werden speciale geluiden toegevoegd. Zodra het apparaat
geactiveerd werd, ontstonden abnormale lichtbollen, zogenaamde orbs, die met
het blote oog waargenomen konden worden. Ook konden deze orbs
gefotografeerd worden met behulp van normale alsmede infraroodcamera’s. De
lichtbollen waren doorschijnend en leken te zweven in de lucht.
Magnetometers registreerden op een afstand van 3 meter van de Earthgate een
sterk signaal in het gebied van de ELF–frequenties (extra lage frequenties 0-100
Hz). Een sterk basissignaal van rond de 7,8 Hertz werd ook gemeten, de
frequentie van de Schumannresonantie, evenals de hogere harmonischen
hiervan.
Helderziende mensen die uitgenodigd waren om het Earthgate-experiment gade
te slaan, verklaarden dat ze konden waarnemen dat het apparaat zich afstemde
op het aardraster toen Earthgate geactiveerd en uitgelijnd werd langs de noordzuid-as.
Activering van Earthgate had tot gevolg dat kosmische energie
neerdaalde uit het universum, terwijl dezelfde energie vanuit de aarde opborrelde
om door het apparaat heen te stromen, aldus deze paranormale waarnemers.
Men bleek een draaikolk van torusenergie rond Earthgate te kunnen meten; de
draaikolk werd gemeten in een horizontaal vlak rondom het apparaat. De
verklaring voor deze anomalieën is dat de scalaire golven of torsiegolfvelden,
aanwezig in het fysieke vacuüm, deze lichteffecten veroorzaken. Men meent dan
ook dat Earthgate inderdaad als een acupunctuurnaald werkt en dat het helpt om
het aardraster te versterken en te balanceren.
(₂)
Leylijnen en megalithische structuren
De verbazingwekkende waarheid is dat de mensheid al minstens duizenden jaren
van het bestaan van een aarde-omvattend energienetwerk moet afweten. Het
aardraster is eenvoudigweg herontdekt in de 21 e eeuw. We hebben nu
onweerlegbaar bewijs dat ‘primitieve culturen’ uit het verleden, de culturen uit de
Oudheid waarvan we dachten dat ze zo’n ‘beperkt begrip van fysica’ hadden,
reeds kennis moeten hebben gehad van deze subtiele aard-energieën en hun
rasterpatroon!
Feit is namelijk dat het aardraster zelf in stenen structuren verspreid over de
gehele wereld vastgelegd is. De aardrasterlijnen zijn de leylijnen die gemarkeerd
worden door megalitische structuren zoals hunebedden, menhirs en steencirkels
en die over de gehele wereld aangetroffen worden op de precieze locatie van deze
energielijnen van het aardraster. In het Verenigd Koninkrijk liggen de plaatsen
Avebury en Stonehenge bijvoorbeeld op zulke krachtige leylijnen.
Leylijnen, de energielijnen van de aarde, werden door culturen in het verleden op
verschillende manieren aangeduid. De Chinezen noemden ze de drakenlijnen in
de oude kunst van de Feng-shui, de kunst van het balanceren en harmoniseren
119