Ander werk

Ontheemde Zielen Ontwaken
De Russische wetenschap gebruikt vele namen voor Daniel Winter’s
elektromagnetische energievortices zoals spinvelden, torsievelden en
axionvelden, het zijn echter allemaal vacuüm spinvelden. De donut- en draaikolkstructuren
van spiraliserende Gulden snedegolven, zoals beschreven door Daniel
Winter, zijn allemaal vormen van statische torsievelden. Het naar het nulpunt
spiralen van de elektromagnetische draaikolk creëert de volgende effecten:
• het verzamelt oneindige energie als gevolg van de implosie van de golven
in steeds kleinere golflengten. Hoe korter de golflengte des te meer
energie de spiraliserende golf bevat. Net zoals de energie van een tornado
zich verzamelt en centreert in het oog van de tornado, zo verzamelt de
elektromagnetische draaikolk energie in zijn stiltepunt. Merk op dat het
extreem spinnende luchtmoleculen zijn in het oog van een tornado die
haar een immens destructieve kracht geven;
• een spinveld van elektromagnetische energie slaat ook inertie of traagheid
op (de weerstand tegen beweging). Hoe meer spin, hoe meer inertie
opgeslagen wordt. Hetzelfde inertie-effect wordt ook vertoond door ronddraaiende
tollen en gyroscopen die zich verzetten tegen ieder verandering
van hun momentum.
Wanneer we deze twee effecten nader bekijken, kunnen we begrijpen waarom
materie en energie uitwisselbaar zijn (Einstein’s beroemde wet E=m* c^2) en
wat het is dat materie zijn vastheid of starheid geeft.
Wanneer we de vortex spinvelden van elektromagnetische energie organiseren
volgens de Platonische lichamen die we het atoom noemen, dan kunnen we gaan
inzien dat:
• materie een verdichte vorm van geaccumuleerde energie is en
• materie intern inertie-eigenschappen heeft die haar massa geven.
In werkelijkheid is materie dus niet solide van structuur. Massa is de illusie van
een vast ding, het is de maya van de materiële wereld zoals te lezen is in de Tao.
Deze illusie wordt in stand gehouden door de opgeslagen inertie in de golven die
de wetenschap op een verkeerd been gezet hebben m.b.t. het begrip inertie. We
hebben altijd geloofd dat inertie een inherente eigenschap is van massa, maar in
werkelijkheid is het tegenovergestelde het geval: de opgeslagen inertie in een
lokaal gebied in de ruimte in de vorm van een spinnend elektromagnetisch veld,
creëert een effect dat we waarnemen als massa!
Er is in de Westerse wetenschap maar weinig bekend over de torsiegolven die
opgewekt worden door snel ronddraaiende materie. In april 2004 heeft de NASA
een satelliet gelanceerd om de spinvelden van de planeten in ons zonnestelsel
nader te onderzoeken. Omdat de meeste wetenschappers geloven dat een
spinveld een eigenschap is van materie, zien ze niet in dat het in de eerste plaats
de torsiegolven zelf zijn die de materie scheppen. Bruce De Palma’s experimenten
met de spinnende gyroscoop bewezen dat ze echt gewicht verliezen. Dit
verschijnsel is totaal onverklaarbaar vanuit het huidige wetenschappelijke
paradigma. Maar wanneer bij het ronddraaien van een object eigenlijk de totale
elektromagnetische spin verandert die erin opgeslagen ligt, dan kunnen we inzien
dat het een zwak maar meetbaar effect heeft op de massa van dit object.
Op dit punt aangekomen zijn we nu ook in staat te begrijpen waarom Haisch &
Rueda, die we besproken hebben in hoofdstuk 4 ‘Het nulpuntsveld’, in staat
waren om Newton’s beroemde traagheidswet te bewijzen F= m * a. Ze bewezen
dat traagheid of inertie het gevolg is van de versnelling van massa door het
nulpuntsveld. Omdat de elektromagnetische vortices binnen in het atoom zowel
108