Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Ontheemde Zielen Ontwaken<br />
onweersbuien zijn. Dus het lijkt er nu op dat de natuur ons een reëel<br />
waarneembaar fenomeen verschaft dat ons in staat stelt om orkanen te<br />
bestuderen als de hermetische tegenhanger van dezelfde vortices die het atoom<br />
vormgeven.<br />
De donutvorm, die feitelijk samengesteld is uit twee vortices, komen we ook<br />
tegen in de macroscopische wereld. Tot haar verbazing gaf NASA in de zomer van<br />
2004 nieuwe informatie vrij over ontdekkingen die gedaan zijn met de European<br />
Space Agency observatoria de INTEGRAL en XMM-Newton. Ze hadden ontdekt dat<br />
de zogeheten zwarte gaten in ons universum eigenlijk formaties zijn met een<br />
donutvorm! Zwarte gaten zijn objecten met een onvoorstelbaar grote massa. Ze<br />
hebben de dichtheid van miljoenen tot miljarden maal de massa van de zon en de<br />
zwaartekracht van zwarte gaten is zo sterk dat niets eraan kan ontsnappen, zelfs<br />
het licht niet. Alles in de omgeving wordt aangetrokken naar de kern van het<br />
zwarte gat.<br />
De overeenkomsten tussen de macroscopische donut-/torusvorm van het zwarte<br />
gat en de microscopische donut-/torusvorm van het atoom zijn treffend. Het<br />
hoofdkenmerk van een zwarte gat is dat de zwaartekracht binnenin zo immens<br />
groot is dat zelfs het licht er niet aan kan ontsnappen. Volgens Daniel Winter is<br />
de donut-/torusstructuur eigenlijk een implosie van Gulden snede-golven wat<br />
resulteert in zwaartekracht. Het is dus licht dat aangetrokken wordt tot de kern<br />
en dat is nu precies wat er ook gebeurt binnenin een zwart gat.<br />
(₆)<br />
Het is tevens interessant om te vernemen dat recente ontwikkelingen in de<br />
snaartheorie voorspellen dat zwarte gaten kunnen bestaan op schaalgrootten die<br />
uiteen liggen van de microscopische schaal van deeltjes tot de monsterachtige<br />
macroscopische schaal van zwarte gaten die waargenomen zijn in afgelegen<br />
melkwegstelsels. Het is zelfs zo dat men in CERN in Zwitserland bezig is met de<br />
bouw van een nieuwe kolossale deeltjesversneller, Large Hadron Collider (LHC)<br />
geheten, die tegen 2007 gereed moet zijn. Wetenschappers verwachten dat deze<br />
deeltjesversneller wel eens zo sterk zou kunnen zijn dat er miniatuur zwarte<br />
gaten mee kunnen worden voortgebracht. Dit opmerkelijke feit is mogelijk<br />
geworden door nieuwe inzichten in de snaartheorie. De snaartheorie voorspelt<br />
namelijk niet alleen dat er meerdere dimensies zijn, maar ook dat in deze extra<br />
dimensies zwaartekracht <strong>werk</strong>zaam zal zijn. Dit betekent dat het effect van de<br />
zwaartekracht op een kleine schaal vele malen sterker is dan de conventionele<br />
theorieën voorspellen. In de conventionele theorie kunnen zwarte gaten alleen<br />
ontstaan uit enorm dichte massa’s, de snaartheorie staat het nu echter toe dat<br />
miniatuur zwarte gaten een stuk minder dicht zijn zodat deze zelfs kunnen<br />
voorkomen op het subatomaire niveau van deeltjes.<br />
(₇)<br />
De astrofysica is nog steeds bezig om het juiste kosmologische model van ons<br />
universum te vinden. Het actuele geaccepteerde idee dat al weer een tijdje<br />
meegaat sinds de introductie ervan in de zeventiger jaren, is het idee dat het<br />
universum gecreëerd is in één grote oerknal die de big bang genoemd wordt.<br />
Sinds de oerknal dijt ons universum uit en dit kosmologische model van een<br />
uitdijend heelal wordt dan ook wel het inflatie-model genoemd. Een van de<br />
oprichters van het inflatiemodel Dr. Robert P. Kirshner van de universiteit van<br />
Harvard is echter uiteindelijk tot de overtuiging gekomen dat een cyclisch model<br />
beter in staat is om de laatste ontdekkingen van ons universum te verklaren. In<br />
het cyclische model wordt het universum steeds weer herboren in een eeuwige<br />
cyclus van zowel expansie als samentrekking. Recente ontdekkingen hebben<br />
93