Ander werk

Hoofdstuk 6 Ethervibraties
Ontheemde Zielen Ontwaken
De kwantumfysica, die alweer zo’n honderd jaar bestaat, is nog steeds de
toonaangevende fysica. Ondanks het feit dat de kwantumfysica de aanwezigheid
van het nulpuntsveld aantoonde met al zijn subatomaire deeltjes en fotonen die
spontaan ontstaan uit het niets om vervolgens nanoseconden later weer in de
vergetelheid te geraken, is er nog steeds geen redelijke verklaring over het hoe
en waarom deze deeltjes en fotonen zomaar kunnen ontstaan en verdwijnen.
Daar komt bij dat de kwantumwaarschijnlijkheidsgolf nog steeds moeilijk te
doorgronden en te visualiseren is. De kwantumfysica mag dan bewezen hebben
een mathematisch correcte wetenschap te zijn; voor de leek is de golf-deeltje
dualiteit van de kwantumfysica nog steeds moeilijk te begrijpen. Hoe moeten we
ons deeltjes voorstellen die zowel golven als kleine harde knikkers zijn?
Ook het atoommodel van Niels Bohr,waarbij elektronen rondjes draaien in
welgedefinieerde banen rond de kern,is moeilijk te begrijpen. Omdat elektronen
voortdurend energie uitzenden zouden ze moeten terug vallen naar de kern,
maar dat doen ze niet! De vraag is waar deze uitgezonden energie eigenlijk
vandaan komt en hoe ze weer wordt aangevuld? De kwantummechanica heeft de
kwantumtoestanden van de elektronen (gegeven baan binnen het atoom) als een
vaststaand feit geaccepteerd, maar ze kan geen bevredigend antwoord geven op
de vraag waarom elektronen alleen kunnen voorkomen in discrete banen van het
atoom en waarom ze uiteindelijk niet terugvallen naar de kern.
Zelfs driehonderd jaar na de ontdekking door Newton van de zwaartekracht ,
heeft de wetenschap hiervoor nog steeds geen theoretische verklaring.
Dit is dan ook precies de reden waarom de wetenschap streeft naar nieuwe
theorieën die de anomalieën van de kwantumfysica beter kunnen verklaren. De
beste poging van de fysica daartoe is totnogtoe de snaartheorie. Een kleine groep
wetenschappers heeft nu echter een radicaal nieuwe visie ontwikkeld en hun
denken voert hen terug naar inzichten uit de Oudheid.
Honderden jaren lang hebben briljante fysici en filosofen geprobeerd om onze
wereld voor te stellen in de mathematische modellen van de deeltjesfysica die
stelt dat onze fysieke wereld gemaakt is uit materie waarvan het kleinste deeltje
het atoom wordt genoemd. Atoom is een oud Grieks woord en betekent
ondeelbaar; het wordt verondersteld het kleinste deeltje van de materie te zijn
dat niet meer gedeeld kan worden. De kwantumfysica constateerde echter dat
deeltjes zich in sommige gevallen gedroegen als golven en introduceerde later de
golf-materie dualiteit.
Sommige kwantumfysici hebben in het verleden al eens gesuggereerd dat
kwantumgolven wel eens echte golven zouden kunnen zijn die in het fysieke
domein bestaan. Ze geloofden niet in de deeltje-golf dualiteit. In 1937 schreef
Erwin Schrödinger hierover ‘wat we observeren als materiële lichamen en
krachten zijn niets meer dan de vormen en variaties in de structuur van de
ruimte zelf’.
Zelfs Einstein verwierp het idee van discrete deeltjes uiteindelijk en geloofde dat
deeltjes in feite onderdeel waren van een continu veld.
76