Ander werk

Ontheemde Zielen Ontwaken
voor planetaire lineaire harmonischen. Wanneer hele fracties van dit getal
genomen worden, kunnen de omlooptijden van de planeten in ons zonnestelsel
op een seconde nauwkeurig berekend worden.
Dr. Smelyakov ontdekte ook de niet-lineaire resonantie die niet alleen optreedt
tussen de omlooptijden van de planeten onderling, maar tevens ook met de
zonneactiviteit cyclus, de cyclus van de zonnerotatie en de omlooptijd van de
asteroïdengordel. De exponentieel toenemende of afnemende resonantiefrequenties
zijn merkwaardig genoeg de Gulden snede fracties van de
bronfrequentie. De resonantiefrequenties kunnen daarom beschreven worden
door de volgende reeks die bekend staat als de ‘Auric Time Scale’ (Gulden
Tijdschaal) en aangeduid wordt door de volgende discrete verzameling:
F = {…Ф -2 , Ф -1 , Ф 0 =1, Ф 1 , Ф 2 , …}
We herkennen dat deze reeks de Gulden snede versie van de Fibonacci-reeks is.
Het is dezelfde reeks die d.m.v. golfimplosie in de implosie-fysica van Daniel
Winter verantwoordelijk is voor het op Gulden snede gebaseerde recursief nesten
van de Platonische golfvormen die de materie scheppen.
Volgens hetzelfde principe en op basis van de Gulden snede-ratio implodeert
aldus Dr. Smelyakov ook de evolutionaire tijd (niet de fysieke tijd). De evolutie
zou plaatsvinden in afnemende tijdscycli waarbij iedere volgende cyclus een
Gulden snede-fractie korter is dan de vorige. Als dit inderdaad het geval is dan
moet de evolutionaire tijd wel imploderen en exponentieel culmineren in een
crescendo: een einde der tijden. Wat ons te wachten staat aan het ‘Einde der
Tijden’ blijft speculatief; het zou een transformatie kunnen zijn, een
kwantumsprong in onze evolutie, wie weet? De eindtijd van de Auric Time Scale
valt precies samen met de voorspelde eindtijd van de Maya-kalender.
De snelheid van onze evolutie is zonder enige twijfel geweldig aan het toenemen.
Miljoenen jaren lang hebben we over het aardoppervlak gewandeld slechts gehuld
in niet meer dan wat dierenhuiden en met een speer in onze handen. Zo’n 35.000
jaar geleden begonnen we plotseling meer gebruik te maken van onze hersenen
en transformeerden we van jagers naar boeren en gereedschapmakers. In het
laatste millennium en in het bijzonder in de laatste eeuw is onze evolutie in een
enorme versnelling terechtgekomen. Het is nog maar honderd jaar geleden dat
we de elektriciteit en het elektromagnetische veld ontdekten. Als u om u heen
kijkt, zult u zelf kunnen vaststellen dat deze versnelling in zeer korte tijd een
enorme revolutie teweeggebracht heeft in verhouding tot de totale tijdsduur van
de menselijke evolutie. Stond in de eerste helft van de vorige eeuw de
industrialisering nog centraal, de tweede helft werd gekenmerkt door een ware
revolutie op het gebied van de informatica. Vandaag de dag besturen computers
onze dagelijkse business op alle terreinen van de samenleving. De geboorte van
het wereldwijde web, het internet, als een mondiale gezamenlijke encyclopedie
van alle mogelijke intellectuele en wetenschappelijke kennis die de mensheid ooit
verzameld heeft, nam niet meer dan 10 jaar in beslag. In het nieuwe millennium
verwachten we dat nanotechnologie en kwantumcomputing voor een volgende
revolutie zullen gaan zorgen. De snelheid van onze technologische en
wetenschappelijke ontwikkelingen is onvoorstelbaar groot geworden. De
samenleving kan deze snelheid niet meer bijbenen en het doel van dit boek is dan
ook om aan te tonen dat de filosofische interpretaties van de menselijke
wetenschappelijke prestaties drastisch zijn achtergebleven bij al deze
ontwikkelingen. Voor de grote massa is het heersende en verouderde
newtoniaanse en cartesiaanse wereldbeeld in de laatste eeuw geen spat
veranderd. Dus het is overduidelijk dat onze evolutie zich in termen van
158