4160-De eindeloze ether -boekje - De Ingenieur

Een mogelijkheid om de ethercapaciteit voor draadloze toepassingen te vergroten is
gebruik te maken van zenders (basisstations) met een klein bereik. Met een beperkt
aantal frequenties kan zo toch een forse hoeveelheid communicatie plaatsvinden,
hoewel het risico van interferentie aanwezig is wanneer te veel vergelijkbare zenders
binnen een bepaald gebied actief zijn. Om risico’s van ethervervuiling te minimaliseren,
moet deze elektronica doorgaans een goedkeuringsproces vanwege de overheid
doorlopen. De belangrijkste draadloze standaards zijn:
DECT. Hoewel er nog altijd veel analoge draadloze telefoons in omloop zijn,
maken de meeste tegenwoordig gebruik van de digitale standaard DECT (Digital
Enhanced Cordless Telecommunications). Voor de datatransfer hanteert DECT de
Time Division Multiple Access (TDMA) strategie, waarbij de beschikbare bandbreedte
in tijdslots wordt opgedeeld. De spraak wordt digitaal gecomprimeerd en in
korte pakketjes verzonden, waarna ze aan de ontvangstkant weer worden ‘uitgevouwen’
naar hun oorspronkelijke tijdsduur. Het belangrijkste nadeel van TDMA is dat
de tijdslots ook worden gereserveerd als die niet nodig zijn, bijvoorbeeld omdat de
gebruiker via zijn draadloze telefoon inbelt bij zijn internetprovider, maar er even
geen dataverkeer plaatsvindt. Hoewel DECT niet ontworpen is voor mobiliteit, is
het in bijvoorbeeld een kantooromgeving mogelijk meerdere antennes op te stellen,
zodat draadloze bellers ongemerkt van het ene naar het andere zendgebied kunnen.
DECT is bovendien ontworpen voor naadloze samenwerking met GSM.
HomeRF. Zoals de naam al aangeeft is HomeRF specifiek bedoeld om binnenshuis
snelle dataverbindingen te realiseren. Voor spraak maakt HomeRF gebruik van
DECT. Voor data is een eigen standaard ontwikkeld op basis van Carrier Sense
Multiple Access (CSMA), een strategie die ‘botsingen’ van data binnen een kanaal
ofwel voorkomt ofwel constateert en repareert. Hoewel HomeRF vijf jaar geleden
een gouden toekomst werd voorspeld, heeft het inmiddels het loodje gelegd door
toedoen van Wifi, dat aanvankelijk uitsluitend voor de zakelijke markt bedoeld was.
Wifi. Ook bekend als Wireless Ethernet is Wifi (Wireless Fidelity) de snelst opkomende
standaard voor datacommunicatie van dit moment. Net als HomeRF
gebruikt het de CSMA-strategie om databotsingen te voorkomen tussen de gebruikers.
Hoe meer gebruikers tegelijk actief zijn, hoe lager de gemiddelde datasnelheid.
Afstanden tot enkele honderden meters kunnen ermee worden overbrugd, afhankelijk
van de obstakels tussen zender en mobiel eindstation. De huidige standaard is
IEEE 802.11g met een snelheid van 54 Mbps.
Hiperlan. High Performance Radio Local Area Network (Hiperlan) biedt in versie
1 een snelheid van 20 Mbps. Versie 2 gaat tot 54 Mbps. Het maakt gebruik van een
complexe communicatiestrategie, die bekend staat als Elimination Yield Non-preemptive
Priority Multiple Access (EY-NPMA). Implementaties van Hiperlan blijven
momenteel achter bij die van concurrent Wifi. Tot de Hiperlan-familie kunnen ook
Hiperaccess (25 Mbps in de 42 GHz band) en Hiperlink (155 Mbps in de 17 GHz
band) gerekend worden.
15