4160-De eindeloze ether -boekje - De Ingenieur

30
Naar verwacht zullen veel aanbieders de sprong in 2004 wagen (zie figuur 1).
Figuur 1: Invoering van UMTS in verschillende landen.
Terwijl de traditionele telecomaanbieders worstelden met UMTS, deed een heel
nieuw fenomeen opgeld: het openbare Wifi-netwerk. Op zogeheten hotspots,
plekken waar veel vraag naar dataverkeer wordt verwacht, bijvoorbeeld stations en
fastfood restaurants, stellen Wifi-operators een antenne op. Gebruikers kunnen
toegang kopen, op min of meer dezelfde manier als bij prepaid mobiele telefonie.
Deze diensten zijn begonnen als uit de hand gelopen vriendendiensten van mensen
die hun thuisnetwerk ook voor de buren openstelden, maar inmiddels beginnen de
hieruit voorgekomen bedrijven opgekocht te worden door telecommaatschappijen.
De penetratiegraad is nog laag (locaties in grote steden in vijftig landen, zie bijvoorbeeld
www.wi-fihotspotlist.com), maar Wifi kan qua datasnelheden uitstekend
concurreren met UMTS. Nadeel is uiteraard wel dat het geen mobiele dienst is:
de gebruiker moet wel in de buurt van de hotspot blijven om dekking te houden.
Noemenswaard in dit verband is de komst van de eerste SIP-telefoons voor Wifi.
Daarmee kan in de buurt van hotspots gebeld worden naar andere gebruikers van
internet-telefonie. Weliswaar is dit momenteel een piepkleine niche, maar er is weinig
fantasie voor nodig om de komst te voorspellen van apparaten die heen en weer
schakelen tussen Wifi en GSM/UMTS verbindingen, afhankelijk van welk systeem
op een bepaald moment de goedkoopste verbinding levert.
In Duitsland biedt het bedrijf Airdata (www.airdata.ag) draadloos UMTS aan met
snelheden tot 768 kbps onder de noemer ‘portable DSL’. Het bedrijf maakt voor