Download Thuis Zijn - In voor zorg!

Thuis Zijn – Staan voor waardige zorg
Naaste verpleeghuis Daelhoven, Soest
De goeie dingen worden nooit verteld
In gesprek met Wil Merkies.
Naaste verpleeghuis Daelhoven, Soest.
In Daelhoven loop ik Wil Merkies, die bij mij in de
buurt woont, tegen het lijf. Haar broer woont nu
ruim een half jaar in Daelhoven, in een van de
huisjes op de begane grond (psychogeriatrie). Ze
had het niet kunnen bedenken, zo’n intelligente
man, wiskundige van beroep, die in zo’n snel tempo
achteruit is gegaan en nu nauwelijks meer z’n
vrouw en familieleden herkent.
“In het begin durfde ik ternauwernood op bezoek.
Ik had een fobie opgelopen tegen verpleeghuizen,
door het verpleeghuis waar mijn moeder jaren
geleden met Alzheimer in terecht kwam. Wat was
het daar slecht! Daelhoven is een wereld van verschil.
Het is gewoon een heel goed huis, de sfeer is
prettig en de medewerkers zijn er bijzonder aardig.
Er wordt veel met de bewoners gedaan en het stikt
er van de vrijwilligers. Het huis komt op mij als heel
open en toegankelijk over. Het is mooi ingericht en
maakt deel uit van de omgeving. De eerste keer dat
we er kwamen, werd ons gevraagd wat we wilden
drinken. Meteen hebben ze ons toen uitgelegd hoe
we in het vervolg zelf voor onze koffie en thee konden
zorgen.”
“Als we op bezoek zijn, nemen we mijn broer
meestal direct mee naar het café op het marktplein,
of naar het Grand Café, waar het nog gezelliger is en
waar je veel lekkere dingen kunt krijgen. Je kunt er
een goed glas wijn drinken. Het leuke van het Grand
Café is dat iedereen er welkom is, de mensen die in
het verzorgingshuis wonen, maar ook de mensen
van het verpleeghuis, de medewerkers en buurtgenoten.
Mensen zitten er te praten, te klaverjassen, te
lezen, er gebeurt van alles. Het heeft ruimte.” Haar
broer krijgt veel bezoek en het is haar opgevallen
dat ook z’n huisgenoten regelmatig bezoekers ontvangen.
“Het is er allemaal geen probleem. Je kunt
je er ook als familie thuis voelen.”
“Voor zijn vrouw is het eigenlijk het allerergste.
De periode voordat mijn broer hier een plaats kreeg,
was natuurlijk al slopend. Haar actieve leven heeft
een heel andere loop gekregen en is eigenlijk voorbij.
Ze is heel vaak bij Huub en is door het huis goed
voorbereid op de dingen die haar te wachten staan.
Ze weet dat het mogelijk is dat haar man in zijn
situatie meer band krijgt met de mensen waar hij
nu tussen zit en andere vrouwen leuker kan gaan
vinden dan haar. In dat hele pijnlijke proces krijgt ze
veel steun van het huis. Laatst belde ze me enthousiast
op, dat Huub had gezwommen, om hem meer
in beweging te krijgen. Goed om wat gewicht kwijt te
raken en ze ziet dat hij ervan geniet. Het huis had
haar gevraagd om mee te komen zwemmen.”
De fobie van Wil voor verpleeghuizen is met
Daelhoven wel verbleekt. Ze staat op het standpunt
dat iedereen die bij de zorg betrokken is, daarin z’n
verantwoordelijkheid moet nemen. “Daelhoven
nodigt daartoe uit. Het is jammer dat – als het om
verpleeghuizen gaat – alleen de slechte dingen over
het voetlicht komen. De goeie dingen hoor je niet.“
59