Download Thuis Zijn - In voor zorg!

Thuis Zijn – Staan voor waardige zorg
Inleiding op Thuis Zijn. Staan voor waardige zorg
aan het zorgzwaartepakket daadwerkelijk individualiseerbare
verplichtingen van de kant van de
verpleeghuizen verbonden zijn en zijn verwachtingen
daarop baseert.
Uit de interviews komen grote verschillen naar voren.
Is dat erg? Wij zouden zeggen van niet. Heerlijk die
verschillen, buit ze uit, geef mensen keuze, wees er
trots op en transparant over, respecteer ze. Maar zet
er wel een duidelijke accolade boven die het algemeen
belang van de sector onomstotelijk weergeeft.
Val elkaar niet af of schiet niet onder elkaars duiven.
En deel vooral de bestaande kennis met elkaar.
Gun elkaar succes en vier het als sector wanneer
gezamenlijke successen worden geboekt.
Grotere zelfbewustheid en meer ondernemingszin
Het imagoprobleem dat aan de verpleeghuizen kleeft
kan volgens ons worden bijgesteld als je kijkt naar de
veranderingen en resultaten die de laatste jaren wel
geboekt zijn. Een slecht imago kan je lang blijven
achtervolgen en met ieder incident opnieuw bevestigd
worden. Goed nieuws is zelden interessant.
Wij constateren inmiddels een grotere zelfbewustheid
bij de bestuurders en een kritischer kijk naar het
‘eigen kunnen’. Opvallend was dat veel bestuurders
die we spraken naar voren brachten dat zij zich in hun
handelen en besluitvorming laten leiden door de
vraag: zou ik dit voor mijn eigen vader of moeder
willen? Men wordt ook ondernemender en realiseert
zich dat het zonder inbreng van bewoners, familie en
vrijwilligers in de toekomst niet zal lukken om de
noodzakelijke kwaliteit van wonen, welzijn en zorg
– kortom waardige zorg – overeind te houden. En ook
dat men bondgenoten moet zoeken, zoals plaatselijke
overheden, welzijnsinstellingen, huisartsen, woningcorporaties,
scholen en het bedrijfsleven om kwaliteit
te kunnen blijven garanderen. Er zijn flinke stappen
gezet, maar het besef ‘we zijn er nog lang niet’ is bij
een ieder aanwezig. En dat inzicht geeft moed.
Op basis daarvan zou ons inziens bestuurders de tijd
moeten worden gegund om de wezenlijke veranderingen
door te kunnen door zetten.
Verpleeghuiszorg in beweging
Voorsorteren op toekomstige generaties botst op
verwachtingen van de huidige generatie
Het nu al voorsorteren op toekomstige generaties
vormt een dilemma voor de bestuurders. De generatie
die nu vooral een beroep doet op verpleeghuiscapaciteit
is de generatie, die niet accepteert dat er verschillen
zijn in wonen en aanvullende zorg- en
leefvoorzieningen. Het is de generatie die leunt op de
verzorgingsstaat en een all-inclusive pakket verwacht.
Ook de medewerkers van de instellingen hebben
moeite bepaalde bewoners tegen betaling meer luxe
te bieden. Bestuurders voelen zich gevangen in het
keurslijf van de AWBZ en de politiek creëert geen
ruimte, doodsbang als men is om verschil te maken.
Bestuurders willen wel op de troepen vooruitlopen,
maar zijn tegelijkertijd bang draagvlak te verliezen.
Iedereen is het er wel over eens dat de basiszorg- en
behandelfuncties en hetzelfde goede bed voor alle
verpleeghuisbewoners gelijk moeten zijn. Maar dan?
Leefstijlgroepen gecombineerd met pluspakketten zijn
nu een eerste stap om het dilemma tegemoet te
treden. Omdat radicale keuzes uitblijven, merkt men
nu al dat mensen met hogere inkomens als het even
kan de door de AWBZ gefinancierde voorzieningen
mijden. Zij blijven met behulp van een persoonsgebonden
budget (pgb) of langer thuis wonen of
wijken uit naar de nog schaarse particuliere voorzieningen
die meer comfort en luxe bieden.
Bewoners en familie beginnen de eerste vraagtekens
te plaatsen bij de situatie dat eenieder voor elke voorziening
hetzelfde betaalt. Het maakt nogal wat uit of je
als bewoner in oudbouw of nieuwbouw terecht komt,
of je op een grote afdeling terecht komt of in een
kleine woongroep, een ruim of krap bemeten eigen
kamer hebt, of je die voor jezelf hebt of die met nog
3 anderen moet delen, of je een mooi uitzicht hebt en
een balkon of dat je tegen een blinde muur aan zit te
kijken. In aangeboden woonkwaliteit zie je differentiatie
ontstaan, terwijl daarmee in de financiering en
wat je zelf betaalt geen rekening wordt gehouden.
Het leidt ertoe dat men in achterhaalde voorzieningen
niet langer alle plaatsen bezet krijgt, zo vertelde men
ons. Een novum in de geschiedenis van de verpleeghuiszorg,
die duidelijk maakt dat de tijd dringt en
volgende generaties ouderen nog harder op de deur
zullen kloppen. Tempo in het vervangen van achterhaalde
verpleeghuiscapaciteit en het scheiden van
wonen en zorg zijn noodzakelijk om tot een oplossing
te komen voor het hier geschetste probleem.
Ontwikkeling inkomens ouderen
Inkomen 65 jaar 66-74 jaar 75-84 jaar >85 jaar
45000
40000
35000
30000
25000
20000
15000
10000
5000
0
2006 2010 2020 2030
9