Download Thuis Zijn - In voor zorg!

Thuis Zijn – Staan voor waardige zorg
Zonnehuisgroep Noord, Zuidhorn
De aandachtsvelden sluiten aan bij de vier kernwaarden
die Zonnehuisgroep Noord heeft geformuleerd en
uitgewerkt in het document ‘Kompas’ dat voor de
komende vier jaar richting aan de organisatie moet
geven. Die kernwaarden zijn:
• Vertrouwd dichtbij
• Gewoontegetrouw
• Deskundig en verantwoordelijk
• Samenwerkingsgericht
“Met ons motto ‘vertrouwd dichtbij’ drukken wij uit dat
wij als organisatie op het platteland een brede functie
willen vervullen en samenwerking zoeken met de
gemeenten, de huisartsen, de welzijnsinstellingen en
het dorpshuis. We kunnen rekenen op de steun van
zo’n 1100 vrijwilligers, een kwaliteit van de dorpsgemeenschappen,
waar ‘ons’ ‘ons’ kent.”
Verantwoorde exploitatie
“De zorgvoorzieningen in Ulrum zijn nu aan vernieuwing
toe. Samen met de gemeenten kijken we of we
onze vernieuwingsplannen kunnen laten meelopen in
de planologische vernieuwing van een centrumgemeente
in die regio. Gezien de krimp kunnen we niet
in alle dorpen alle voorzieningen overeind houden.
Vernieuwingsplannen mee laten lopen in
de planologische plannen van de
(centrum)gemeenten.
Bouwen vergt het doen van investeringen. We leggen
een spaarpotje aan, zodat we iets meer kunnen investeren
dan het minimale. We gaan uit van volledige
appartementen van zo’n 60 - 70 vierkante meter en we
kijken wat een professionele binnenhuisarchitect op
creatieve wijze kan toevoegen aan onze plannen.
Het spaarpotje hebben we nodig om het leuker en
fleuriger te maken, want de ‘boekhouder’ die bij het
proces betrokken is kijkt kritisch mee of de normale
exploitatie verantwoord wordt ingevuld en een
gezonde bedrijfsvoering mogelijk is. Je praat nu
anders dan een aantal jaren geleden en kijkt veel
kritischer naar de vierkante meters. Toen betaalde de
minister lumpsum rente en aflossing. Binnenkort
wordt met de invoering van de NHC (Normatieve
HuisvestingsComponent) de huisvestingscomponent
meegenomen in de financiering per bezette plek.
De kantoorruimte moet er uit worden betaald.
Nieuwe ‘Eetkamers van Oranje’ moeten exploitabel
zijn. Het zijn allemaal zaken die goed doorberekend
moeten worden.”
Nieuwe ethische dilemma’s
Vernieuwingen op het gebied van kleinschalig wonen
plaatsen de organisatie ook voor nieuwe ethische
dilemma’s. “In hoeverre sta je toe dat iemand op een
ongezonde manier op z’n meegebrachte stoel van
thuis zit. In hoeverre kunnen wij toestaan dat mensen
ongezond gedrag vertonen en lui willen zijn?
Thuis kan men toch ook voor de buis hangen?
We hebben de neiging om het voor ze te bepalen.
In hoeverre mogen en/of kunnen wij gewoontes van
mensen honoreren? In het kleinschalig gezinsleven
dat we nabootsen ben je ook sterk gebonden aan de
regels van de AWBZ. Een regel is een opgelegde
uitkomst, terwijl dialoog nodig is.
Ga altijd het gesprek aan met medewerkers,
bewoners en familie, want een
regel is een opgelegde uitkomst.
Gevaren en risico’s kun je niet uitsluiten. Neem bijvoorbeeld
de dagopvang op de zorgboerderijen. Dieren
die daar rondlopen, kunnen een gevaar opleveren,
maar ook een sloot, of een tractor. ‘t Is een beetje
zoeken, naar wat je verantwoorden kunt. We gaan met
medewerkers en familie het gesprek aan over de
risico’s die er altijd zullen zijn. Aan de andere kant
verwacht familie dat hun moeder hier veilig is en goed
verzorgd wordt.”
Familie participatie
Henk ziet als trend dat bewoners en familie steeds
assertiever en weerbaarder worden. “Vooral de kinderen
beschikken over steeds meer informatie, ook via het
internet. Ze kunnen snel vergelijkingen maken met
andere voorzieningen en reageren sneller op dingen
waar ze het niet mee eens zijn. Wij moeten leren daarmee
om te gaan. Ouderen zijn ook steeds beter in staat
om te verwoorden wat ze van je verwachten.
We besteden met het personeel aandacht aan onze
missie, visie, en kernwaarden en geven aandacht aan
onderwerpen die prioriteit genieten. Bijvoorbeeld de
verandering in de omgang met familie. Tot dusver was
het voor iedereen gewoon dat wanneer je als instelling
de zorg overneemt, de familie dan buiten spel komt te
staan. Nu benaderen we dat anders en vragen we wie
vader of moeder de laatste jaren geholpen heeft en
wat men gewend was te doen. Was u gewend om
moeder te douchen of met haar te wandelen, dan is
het natuurlijk fijn als u dat hier ook wilt blijven doen.
We nodigen hen daartoe nadrukkelijk uit, zodat het
leven dat men had zo veel mogelijk wordt voortgezet.
In plaats van het sociale systeem van de bewoner af te
breken en alles over te nemen willen we het in stand
houden. Van systeemdenken naar zorggemeenschap
denken. Het vraagt een ander gedrag van de medewerkers.
Dat komt hen niet zo maar aanwaaien.
Het moet de medewerkers worden geleerd.”
73