'FLEXIBEL VLAGGENSCHIP' WIL WERELDZEE OP

14 - mei / juni 2008 - Shell venSter
shell scenario’s: ieder voor zich, of samenwerken?
waarheden &
gevolgen
Een voorbeeld van een ‘legaat’-project
(erflating naar de toekomst) is de
bouw van Pearl, het immense Gas to
Liquids project in Qatar.
Pearl levert vanaf 2010 hoogkwalitatieve
middendestillaten.
• TeKST piet de wit • foTo shell •
Ontstaat de nieuwe energievoorziening van de
wereld via een wilde, ongecoördineerde afvalrace
of wordt er planmatig samengewerkt?
In haar jongste energiescenario’s bepleit Shell de
tweede aanpak (‘Blueprints’), maar de actualiteit
biedt veel bewijzen van het eerste (‘Scramble’).
Vechtpartij, worsteling, geduw.
Ofwel het Scramble
scenario. Ieder voor
zich en tegen de ander. De
hardste, slimste en snelste
gaat als eerste over de meet, met
langs de weg de narokende resten van
falende concurrenten. Nationalisme
overheerst, met consumenten die de
voor hen makkelijkste opties kiezen.
Of gaan we samen op ontdekkingsreis,
na eerst de opties en mogelijke route
besproken en gewogen te hebben,
gebundeld in een geharmoniseerde
aanpak. Succes wordt in dit Blueprints
scenario een teamprestatie, met
coalities die zich vormen op basis van
gedeeld belang, niet uit altruïsme.
Met Scramble en Blueprints hebben
de scenario-ontwerpers van Shell
twee mogelijke ontwikkelingslijnen
naar 2050 gedefinieerd. Het is geen
toekomstvoorspelling, wel een intellectuele
analyse van aanleiding en
mogelijke gevolgen van de aanstaande
energietransitie. De analyse vormt een
belangrijke toets voor de Groepsstrategie
- en investeringen - van Shell.
De aanleiding tot de energietransitie
wordt bij Shell al enige tijd onderbouwd
met ‘drie harde waarheden’.
Waarheid één: de wereldbevolking
groeit, de welvaart ook, met als gevolg
een snelle toename van de vraag naar
energie. In 2050 minstens het dubbele
van nu, als de wereld doorgaat op de
huidige manier.
Waarheid twee: easy oil and gas,
ofwel relatief eenvoudig te produceren
olie- en gasreserves, zullen niet
in staat zijn de vraag bij te houden. Er
is olie en gas genoeg, maar door limiteringen
(kapitaal, arbeid, politiek,
milieu/klimaatbeleid) blijft de productiecapaciteit
achter bij de vraag.
Waarheid drie: voorlopig blijven de
emissies van broeikasgassen oplopen
terwijl over een breed front publiek en
politiek een reductie eisen vanwege
klimaatangst.
De drie waarheden stromen samen in
een onafwendbare zekerheid: zelfs als
de nu gebruikte energiebronnen maximaal
worden aangesproken, met inbegrip
van onconventionele olie (oliezanden),
kernenergie en renewables,
zullen vraag en aanbod botsen, òf de
wereld moet radicaal nieuwe technieken
bedenken om tot ander en vooral
zuiniger gebruik te komen.
Heftige reacties in markt
In het Scramble scenario proberen landen
met alle kracht de eigen energievoorziening
zeker te stellen. Ze doen
dit met bilaterale verdragen met energie-exporteurs
en een snel groeiend
gebruik van binnenlandse steenkool
en biomassa. Ondanks veel retoriek
wordt relatief weinig gedaan aan energiebesparing
en CO 2-reductie tot het
moment dat het scheef loopt, waarop
heftige reacties in de markt en dus ook
in de samenleving volgen.
Grote voorraadlanden en landen die
daar ‘voorkeursakkoorden’ mee heb-