Het eerste leven: 'En dat is waarom deze man een astronaut is'

More documents

Recommendations

Info

stoelen staan aan weerszijden van de vergadertafel. Die zijn voor toehoorders. Iedere nasa-medewerker mag als toehoorder bij een vergadering gaan zitten en zo leert iedereen op alle niveaus wat er bij het bedrijf speelt. Wubbo is nog steeds onder de indruk en een voorstander van deze aanpak. We eindigen in het kantoor van Hans Schlegel. Inmiddels is de (impopulaire) positie van een buitenlandse astronaut in de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie een terugkerend onderwerp van gesprek. Dat Wubbo en zijn Duitse collega’s baanbrekend waren in deze naar discriminatie riekende situatie wist ik niet, maar dat blijkt nu. Tijdens zijn ruimtevluchttraining in 1985 kregen zij ‘een kantoor in een afgelegen payload building’, vertelt Wubbo. ‘We werden expres ergens anders gezet en anders behandeld. Wij – Reinhard Furrer, Ernst Messerschmidt en ik – vonden dat maar niets, dus wij hebben gewoon onze eigen kantoren gehuurd in El Camino.’ Wubbo en Hans lachen. ‘Ik ken dat verhaal,’ roept Hans. ‘Dat heeft indruk gemaakt op Steve Nagel.’ Steve Nagel vloog mee als piloot op Wubbo’s vlucht en toevallig ook als commandant op Hans z’n eerste vlucht. ‘Wat jullie deden, het gevecht dat jullie voerden tegen het establishment,’ zegt Hans, ‘was belangrijk, want de Amerikanen vonden de infrastructuur het belangrijkst: wij hebben de raket, wij vliegen het schip, jullie zijn alleen maar passagiers.’ ‘Precies,’ zegt Wubbo. ‘Maar zeker op Steve hebben jullie een goede indruk achtergelaten, want toen hij aan boord kwam voor d-2, was hij het omgekeerde van Hank Hartsfield,’ vertelt Hans. Hartsfield was de commandant bij Wubbo’s vlucht. ‘Dat is leuk om te horen. Hank Hartsfield was erg ouderwets.’ ‘Hij is op zich wel vriendelijk,’ zegt Hans heel schappelijk, ‘maar Steve was anders. Ik weet niet of jullie dat met hem hebben gedaan...’ Hans glimlacht. ‘Ik had een goede relatie met Steve,’ zegt Wubbo. ‘Steve geloofde in het team,’ zegt Hans, ‘dat je elkaar helpt om de vlucht succesvol te maken.’ Als Hans een anekdote uit 54 De zeven levens van Wubbo Ockels.indd 54 | Elgraphic - Schiedam 17-9-10 15:04
zijn vlucht vertelt over een nogal ijverige Amerikaan die de ‘buitenlanders wel een lesje zou leren in het zich aan de regels houden’, kan Wubbo naadloos inhaken, want hij had net zo iemand aan boord. Toen de drie wetenschappers bijvoorbeeld alle drie dezelfde experimenten deden om ruimteziekte te bestuderen en ze verschillende resultaten kregen, wilden ze dat verder onderzoeken. Maar dat stond niet op het programma en dus mocht het niet. Het grote verschil is dat Wubbo bij zijn vlucht niet de hulp kon inroepen van zijn commandant en Hans wel. Zijn commandant (Steve Nagel) had goede ervaringen met buitenlanders. Wubbo vindt het jammer dat hij nooit de resultaten van de experimenten heeft gezien. De resultaten van zo’n ruimtemissie zijn onbekend. ‘Ik weet niet of dat nou een communicatieprobleem is, of dat er wetenschappelijk gezien gewoon niet zoveel te vertellen valt.’ ‘Ik denk een combinatie,’ zegt Hans. Even later praten ze over het ‘space adaptation syndrome’ – het fenomeen dat je je moet aanpassen aan de ruimte en over hoe langzaam alles daar gaat. ‘Ja,’ zegt Hans, ‘maar je kunt ook niet zomaar even een stuk gereedschap neerleggen. En bedenk ook dat niets op zijn plaats valt zoals hier. Niets valt. Alles heeft een extra parameter nodig om het voor elkaar te krijgen.’ Einde van het shuttleprogramma Er worden nog heel wat anekdotes gedeeld en veel gelachen totdat Hans zich even terugtrekt om het een en ander te regelen. Zo probeert hij voor ons een lunchafspraak met Steve Nagel te maken, en dat wij – ondanks de badges die we nu hebben – toegang kunnen krijgen tot extra gebouwen. Terwijl hij daarmee bezig is, praten Wubbo en ik in het Nederlands. ‘Ik krijg hetzelfde gevoel als toen ik nog met kernfysica bezig was. Toen ik promoveerde, vonden wij het als kernfysici allemaal heel belangrijk wat we deden, maar eigenlijk was het niet zo belangrijk meer. Kernfysica was een aflopende zaak. Zo’n 55 De zeven levens van Wubbo Ockels.indd 55 | Elgraphic - Schiedam 17-9-10 15:04
Page 1 and 2: 1 Het eerste leven: ‘En dat is wa
Page 3 and 4: lometer touw aan vastzitten!’ Dan
Page 5 and 6: verlaten de stad en verhuizen ‘na
Page 7 and 8: toen nog als ‘redelijk evenwichti
Page 9 and 10: zeker dat als ik een lijst antwoord
Page 11 and 12: Selectie tot astronaut: en route à
Page 13 and 14: tio na le kandidaten die bij de esa
Page 15 and 16: tenselectie, waarmee de procedure i
Page 17 and 18: Tussen al het grauwige gele zandste
Page 19 and 20: Parker, Byron Lichtenberg, Michael
Page 21 and 22: door lijkt het stuk dat wij nog moe
Page 23 and 24: zich ineens dat hij ongeveer van mi
Page 25 and 26: volledig aangekleed wandelen. Er wo
Page 27 and 28: Ik sta verbaasd: een straaljager al
Page 29: de astronauten die ook piloten ware
Page 33 and 34: het een heel gek idee dat er binnen
Page 35 and 36: ‘Weet je,’ roept Wubbo, zijn ve
Page 37 and 38: echt heel erg laat. Eigenlijk moet
Page 39 and 40: ‘Denk het wel, ja. Men heeft al t
Page 41 and 42: payload specialist worden een degra
Page 43 and 44: heeft hij tenminste werk, terwijl z
Page 45 and 46: In juni 1982 is het gezin Ockels na
Page 47 and 48: egeven. Zijn arts vermoedt dat het
Page 49 and 50: medewerkster achter een groot raaml
Page 51 and 52: en. Vooral het feit dat alles wat u
Page 53 and 54: van: ik had net zo goed dood kunnen
Page 55: nen daarvoor. Het zal wel weer met

Het eerste leven: 'En dat is waarom deze man een astronaut is'

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?