Download rapport - Biax Consult

BIAXiaal 185 18voor het vlechtwerk op verschillende momenten is verzameld. Het valt echter niethelemaal uit te sluiten dat het hout toch in één keer in het vroege voorjaar is verzameld.In dat geval verkeerde een deel van de bomen nog in winterrust, terwijl andere al in hungroeifase verkeerden.Binnen het buitenste vlechtwerk is de waterput opnieuw uitgegraven en zijn de wandenmet een mand verstevigd. Van de mand waren fragmenten van de zijkant bewaardgebleven. De bodem en de overgang van bodem naar zijkant waren beschadigd.Waarschijnlijk is de bodem verwijderd. Van de mand is een stuk van ruim 21 cm breedteen 17 cm hoogte onderzocht. Het vlechtwerk, zowel de passieve als de actieve elementen,bestond uit platte banden. De platte banden hadden een breedte van ca 1,4 cm en eendikte van 0,4 cm. Houtanatomisch onderzoek wees uit dat de banden gemaakt waren vanwilgentakken met diameters van ruim 1,5 cm. De takken waren in twee maar meestal indrie platte delen gespleten. De staande, passieve elementen, kwamen gepaard voor enstonden 5 à 6 cm uit elkaar. De horizontale, actieve elementen, waren om en omgevlochten. In het onderzochte deel van het vlechtwerk was tussen 11 en 13 cm van deonderrand een bundel twijgen verwerkt. Het gaat hier om twijgen met diameters van 0,4tot 0,9 cm. Hiervan is niet de houtsoort vastgesteld.Het bekiste gedeelte van de beschoeiing bestond uit zware eikenhouten planken enpalen, waarvan er 77 zijn onderzocht. In vrijwel alle gevallen ging het om gekloofdeikenhout. Het hout was goed bewaard gebleven, met als gevolg dat bewerkingssporenfraai te zien waren. De planken waren uit in segmenten gekloofde stammen gehaald.Daarvoor zijn stammen gebruikt met stamdiameters van meer dan 40 cm. Vaak waren deuiteinden van de planken dunner gemaakt. Waarschijnlijk met de bedoeling om ze in eengroef van een paal te kunnen plaatsen. Toch is er in de constructie geen enkele paal metgroeven aangetroffen. De palen leken eerder op aan één uiteinde aangepunte planken. Hetis daarmee denkbaar dat voor dit deel van de beschoeiing van de waterput planken zijnhergebruikt.Eén van de planken in de beschoeiing had aan beide uiteinden inkepingen (zie figuur8a). In de beschoeiing zijn twee aangepunte blokken van eikenhout aangetroffen (nr. 26en 28). De blokken waren ca. 30 cm lang, 18 cm breed en tot 9,5 cm dik. Aan één van deuiteinden waren de blokken aangepunt met twee tegenover elkaar gelegen kapvlakken opde smalle zijden (zie figuur 9a en b). De oorspronkelijke functie van de blokken isonbekend.In vondstnummer M103 zijn drie palen aangetroffen die elk bestonden uit een kwartvan een eikenhouten stammetje van 10 cm in diameter. Twee palen waren uit hetzelfdestammetje gekloofd, de derde bleek niet te passen. Het vierde stuk hout in vondstnummerM103 was een balkje van 55 cm lengte bij 6,5 breedte en 4 cm dikte. Over de totalelengte was op een van de hoekzijden een uitsparing van 2,5 bij 3 cm gemaakt (zie figuur7c). Het resultaat kan het beste met de term “hoekprofiel” worden omschreven.3.6.9 Steenakker 2000 waterput (contextnr. 3-21)Hoewel in de waterput aardewerk uit de Romeinse tijd en vroege Middeleeuwen isaangetroffen, is op grond van de locatie en de nabijgelegen waterput met contextnr. 3-20uit 2000 aangenomen dat de waterput uit de eerste of tweede eeuw na Chr. dateert. Uit develdwaarnemingen blijkt dat de put een beschoeiing van vlechtwerk heeft gehad,waaromheen een los verband van palen was geslagen. Een individuele paal was in debodem van de put geplaatst.Van de beschoeiing zijn enkele eikenhouten palen en een stuk vlechtwerk geborgen.De horizontale elementen van het vlechtwerk waren waarschijnlijk om en om gevlochten.Het materiaal verkeerde in dermate slechte staat dat het niet nader is beschreven engedetermineerd.