Download rapport - Biax Consult

BIAXiaal 185 21het na gebruik in de waterkuil weggegooid. Een andere optie is dat het hier om een soortopstap ging om in of uit de kuil te kunnen komen.3.7.2 Huifakker 2001 waterput (contextnr. 90-1)De waterput bevatte aardewerk dat de periode vanaf de vroege IJzertijd tot en met deRomeinse tijd besloeg. Op grond van structuur en context wordt een Romeinse dateringhet meest waarschijnlijk geacht. De beschoeiing bestond uit een los verband van palen.Van de waterput zijn 48 palen van de beschoeiing onderzocht. Voor deze beschoeiingis eenmaal els, driemaal wilg, driemaal berk en 41 keer eik gebruikt. De eiken palenwaren gemaakt uit in zes of acht segmenten gekloofde stammen. Van de anderehoutsoorten zijn stammen of takken gebruikt. De totale lengte van de palen kon in demeeste gevallen niet meer worden vastgesteld. Alleen paal 6 was compleet en mat 50,5cm. Andere palen waren, ondanks dat de lengte niet volledig bewaard was gebleven,langer. In deze constructie zijn dus palen van verschillende lengte gebruikt.De punten waren heel systematisch van opbouw en bestonden meestal uit drie tot vierkapvlakken (figuur 1d). Elk kapvlak bevond zich onder een hoek van 90 graden tenopzichte van het vorige kapvlak. De punt liep vaak uit in een rechthoekig vlakje van éénbij één centimeter. In de enige aanwezige elzenhouten paal (nummer 40) was vlak bovende punt een inkeping gemaakt. De paal had een diameter van 15 cm. De inkeping was 10cm hoog, 13,5 cm breed en 6,5 cm diep (figuur 5c). Op deze paal waren ook kapsporenbewaard gebleven. Het gaat hier om kapsporen, afkomstig van een licht convexebijlsnede met een breedte van tenminste 6 cm.Uit de vulling zijn een eikenhouten paaltje, enkele brokken eikenhout en vierogenschijnlijk onbewerkte takken, twee van eik en twee van wilg afkomstig.3.7.3 Huifakker 2001 waterput (contextnr. 97-6)De waterput wordt op grond van locatie en structuur aan de Romeinse tijd toegeschreven,maar er bestaat geen zekerheid daaromtrent. Van de beschoeiing zijn negentien plankenof restanten van mogelijke planken verzameld. Deze waren verticaal in de grondgeplaatst.De planken waren deels zeer verweerd. Ze waren gemaakt uit in parten gekloofdestammen van eik. De uiteinden van de planken zijn zowel aan de brede als aan de smallezijde bekapt. In één van de planken was in het midden van de plank en op 4,5 cm van eenuiteinde een rond gat met een diameter van 4 cm gemaakt. Op dezelfde plank kwam overde hele breedte en loodrecht op de lengterichting – tussen 25 en 28 cm van het uiteindewaarin ook het gat voorkwam – een uitholling van 3 mm diepte voor (zie figuur 8b). Deuitholling is mogelijk het gevolg van het gebruik van de plank. Aan de keerzijde van deplank kwam een kapspoor van tenminste 11 cm lengte voor, loodrecht op delengterichting van de plank.3.8 WATERPUTTEN UIT DE VROEGE MIDDELEEUWEN3.8.1 Emerakker 1995 waterput (contextnr. 1-3611)Het gaat hier om een boomstamwaterput die in 1995 is opgegraven. Met behulp vandendrochronologisch onderzoek is vastgesteld dat het hout voor de beschoeiing in dezomer van 649 na Chr. is gekapt. In de vulling van de waterput is een grote hoeveelheidhout aangetroffen. Een steekproef van het hout is in 1996 door Kirsti Hänninengedetermineerd. 15 De resultaten van het onderzoek zijn in bijlage 2 opgenomen.Hieronder volgt de letterlijke tekst uit het rapport van Hänninen:“De waterput is gemaakt uit de uitgeholde stam van een eik. Sommige monsters (3365, 3373, 3374, 3401,3402, 3404, 3997) bevatten opvallend veel bewerkt hout. Het gaat dan met name om afvalstukken: snippers15 Hänninen 1996.