WEBSITEVERSIE-Jaarverslag-2014

een forse bijstelling van het eerdere vertrouwen in ordeningen regulering door de markt die het wetgevingsbeleid in devoorgaande periode beheerste. Gevolg is echter dat het overheidsbestuursteeds dieper in de maatschappelijke verscheidenheidwordt gezogen. Gemeenten dienen geïntegreerd beleidop maat van individuele gevallen te verzekeren. Gemeentelijkesamenwerkingsverbanden wisselen naar regio en onderwerp.Autoriteiten zijn onderscheiden naar aspect en deskundigheid.Wetgeving wordt ingedeeld naar de verscheidenheid vanbeleidsterreinen op het niveau van de EU. De potentiële keerzijdevan deze herordening van overheidsverantwoordelijkheidis dan ook verlies aan overzicht, cohesie, besluitvaardigheid engelijkberechtiging.Om deze herordening van overheidsverantwoordelijkheid metsucces te laten functioneren, is een aantal wezenlijke institutionelerandvoorwaarden nodig.1.3 Institutionele randvoorwaarden1.3.1 Het vermogen tot veranderingDe veranderingen die in de afgelopen jaren in gang zijn gezetom beter antwoord te kunnen bieden op maatschappelijkeveranderingen en onzekerheid, zijn niet voldoende. Zoalsin het voorgaande betoogd, zijn verdere hervormingen enaanpassingen nodig. Wordt echter onderkend dat met de ingang gezette hervormingen ook het vermogen tot centralesturing verandert? Centrale bevoegdheden worden beperkter,bestuurlijke verscheidenheid neemt toe, aanpak en oplossingenzullen uiteenlopen, belangen zullen meer variëren, aansprakenen verwachtingen zullen verschillen. De maatschappijwaarin regering en wetgever moeten opereren, wordt minderdoorzichtig. Maatregelen zullen vaker interfereren met die vanandere overheden en effecten van maatregelen worden diffuser.Gericht beleid dat is afgestemd op bepaalde maatschappelijkeof sociale problemen wordt daardoor steeds moeilijker, zekerwanneer getracht wordt algemene, voor ieder gelijke, voorzieningenof regels te geven dan wel bepaalde concrete veranderingente realiseren. Wetten worden tegenwoordig weliswaarvaker gezien als instrument om bepaalde doelen te bereiken,maar de maatschappelijke werkelijkheid maakt dat beeld steedsminder reëel; de effecten van maatregelen laten zich steedsminder goed identificeren. De wetgever wacht vaak ook nietmeer of eerdere maatregelen effect sorteren om nieuwe, aanvullendemaatregelen met een gelijk oogmerk te treffen.Besluitvorming wordt bovendien gecompliceerder.Samenhangend beleid en wetgeving die nodig zijn om werkelijkeveranderingen te verwezenlijken, vergen in toenemendemate overleg, afstemming en onderhandeling. In het jaarverslagover 2013 heeft de Raad van State op de implicaties van dieontwikkeling gewezen: besluitvorming bij akkoord en minderdoorzichtige bestuurlijke verantwoordelijkheid en aanspreekbaarheid.De besluitvorming wordt verder bemoeilijkt door degrote politieke verscheidenheid binnen vertegenwoordigendeorganen, waardoor politieke coalities aan slagvaardigheid enstabiliteit inboeten.18