WEBSITEVERSIE-Jaarverslag-2014

Wil het bestuurlijke en wettelijke stelsel, zoals dit zich ontwikkeltuit de veranderingen die in gang zijn gezet, kunnen functioneren,dan zal het niet voortdurend moeten worden aangepasten veranderd. Er zullen meer randvoorwaarden nodig zijndie de instanties die daarbinnen opereren een bestendig kaderbieden voor eigen beleid en regelgeving. Het gaat daarbij meerin het bijzonder om:a. het bieden van een bestendig kader van verdeling vanbevoegdheden;b. duidelijke beginselen met betrekking tot het vraagstuk vaneenheid en verscheidenheid;c. procedures voor onderlinge afstemming, toezicht en eeneffectieve geschillenbeslechting, end. een aangepast juridisch kader.Op ieder van deze randvoorwaarden wordt hieronderingegaan.1.3.2 Een bestendig kader van verdeling van bevoegdhedenIn de derde beschouwing over interbestuurlijke verhoudingenheeft de Afdeling advisering benadrukt dat eerbiediging vande scheiding van bestuurlijke verantwoordelijkheden één vande wezenlijke voorwaarden is voor het succes van de decentralisatievan overheidstaken. 7 De nationale wetgever ‘kan nietblazen en het meel in de mond houden’, kan niet gemeentenverantwoordelijk houden voor het verstrekken van bepaaldevoorzieningen en tegelijkertijd door middel van nieuwe wet-7 Kamerstukken II 2012/13, 33 400 VII, nr. 67.geving de uitoefening van die verantwoordelijkheid aan steedsweer nieuwe eisen en regels binden. De verleiding om dat welte doen, is onmiskenbaar groot. Oude reflexen verdwijnenniet automatisch bij de invoering van nieuwe structuren enwetgeving.Decentralisatie ‘in gestrekte pas’ zoals regering en wetgeverdeze hebben nagestreefd, heeft tot gevolg dat er in Den Haagambtelijke diensten zijn met grote ervaring op beleidsterreinendie vanaf 2015 onder gemeentelijke of provinciale verantwoordelijkheidvallen. Wanneer deze diensten ontwikkelingen ziendie in hun ogen de verkeerde kant op gaan, zal de verleidinggroot zijn om deze met nieuwe wettelijke bepalingen bij testuren om ‘problemen te voorkomen’. In diverse adviezenheeft de Afdeling advisering gewezen op dit risico. Dat wordtversterkt door de reflex van het parlement om ministers politiekaan te spreken op problemen of uitdagingen, ongeacht ofdeze behoren tot de verantwoordelijkheid van andere overheden.Evenzo ligt het besloten in het democratische procesdat stemhebbende minderheden die binnen één politiekgremium hun zienswijze niet hebben kunnen laten prevaleren,zullen trachten om dit in een ander alsnog te doen. Daaraanzal weerstand moeten worden geboden. Het leidt anders tottoenemende verwarring van bevoegdheden en van politiekeverantwoordelijkheid waarbij uiteindelijk niemand meer echtaanspreekbaar is en daarmee de lasten van beleid niet meerbeheersbaar zijn. De Afdeling advisering heeft hierop gewezen,onder meer in het advies over het initiatiefvoorstel van hetTweede Kamerlid Kuiken over de vaststelling van parkeertarie-19