WEBSITEVERSIE-Jaarverslag-2014

onderling of met het Rijk over de wederzijdse afbakeningvan bevoegdheden of de grensoverschrijdende effecten vanmaatregelen. In voorkomende gevallen zullen gemeenten kunnenbesluiten om naar de burgerlijke of de bestuursrechter testappen. Het is de vraag of deze weg een adequate oplossingbiedt voor bestuurlijke geschillen over bevoegdheden en de effectenvan algemene maatregelen, nog afgezien van het feit datmet deze procedures veel tijd zal zijn gemoeid. Het lijkt nietgewenst dat bestuursorganen elkaar via de rechter bestrijden inwat in essentie geschillen van bestuur zijn.1.3.5 Juridisch kaderEen belangrijk motief voor decentralisatie van overheidszorgdie gericht is op burgers in hun concrete leefomgeving, is hetargument dat gemeenten beter in staat zijn om oplossingen‘op maat’ te bieden. Zij kunnen daarbij op geïntegreerde wijzegebruik maken van verschillende bevoegdheden (integraalbestuur). Dit zou mede mogelijk worden omdat de betrokkenzorg niet langer een individueel recht is, maar een aanspraakis geworden op een voorziening die onder meer afhankelijk isvan beschikbaarheid.Deze mogelijkheden vormen een wezenlijk onderdeel van debeoogde veranderingen die het ook mogelijk moeten makenom de kosten daarvan te beheersen. Vraag is echter of het rechtwaarbinnen dit gerealiseerd moet worden daar voldoende opis toegesneden. De toetsing van besluiten geschiedt thans aande hand van het juridisch kader van de onderscheidene wettenwaarin onderscheidene bevoegdheden zijn verleend. Het doelwaarvoor een bevoegdheid is verleend, de specifieke wettelijkecontext en het vereiste van gelijke behandeling van gelijkegevallen spelen daarbij een bepalende rol. Die benadering bijde beoordeling van de rechtmatigheid van overheidsbesluitenstaat enigszins op gespannen voet met de beoogde voordelenvan oplossingen ‘op maat’ en ‘integraal bestuur’. Bezien zal danook moeten worden of de juridische kaders waarbinnen derechtmatigheid van overheidsbesluitvorming wordt getoetstnog voldoen aan de implicaties van de beoogde nieuwe wijzevan besluitvorming.Eenzelfde vraag rijst met betrekking tot de problematiek diede Commissaris van de Koning van Noord-Brabant aan deorde stelde in zijn Raad voor het openbaar bestuur-lezingvan 2014. 13 Hij wees daarin op de toenemende praktijk vanbesluitvorming in netwerken; het verschijnsel dat publiekebesluitvorming bij complexe projecten tegenwoordig veelalplaatsvindt in overleg met belanghebbenden, met anderebestuursorganen, met hogere en lagere instanties. De uitkomstis dan een ad hoc oplossing voor een complex, uniek gevalwaarbij de nadruk sterk rust op de betrokkenheid van allebelanghebbenden. Zoals beschreven in de lezing, ontstaan erproblemen als deze uitkomst aan het einde van het proces nogweer door de ‘molen’ moet van de juridische toetsing van alleafzonderlijke overheidsbesluiten. Het is een vraagstuk dat zichook voordoet op het niveau van het Rijk. Daar wordt dit danvaak opgelost door akkoorden met belanghebbenden waarvande inhoud vervolgens in wetgeving wordt vastgelegd. Op die13 ‘De centralisatie in openbaar besturen, Over dunne denkramen, pertinentepragmatiek en ambivalente ambities’; www.rob-rfv.nl.23