de bijlagen bij het rapport V&V2020-Leren van - Verpleegkundigen ...

Generalistisch en specialistischOver 10, 15 jaar is de zorg anders, de verpleegkundige zorg ook. Dat roept (opnieuw) devraag op: is de verpleegkundige in 2020 vooral een generalist of een specialist? Beantwoordingvan die vraag lijkt ooral afhankelijk van de context waarin de verpleegkundigewerkt. Meer generalistisch verpleegkundigen in de thuiszorg/ eerste lijn (en bij poortwachtersfunctie),meer specialistisch in de ziekenhuizen / intramuraal? Hoe werken zij samen,wanneer schakelen zij elkaar in? Of moeten we meer gaan denken in teamcompetenties?Dan zijn de noodzakelijke kennis en vaardigheden niet bij elke verpleegkundige aanwezig,maar wel in het team waarin zij werken.Digitalisering met oog voor privacy en nabijheidVerpleegkundigen beschouwen digitalisering als een belangrijke kwalitatieve stap vooruit,vooral wanneer het gaat om verlichting van de administratieve last. Momenteel kost administratieen registratie (tal van rapportages, indicatoren en meetmomenten) niet zelden 30- 40% van de werktijd. ICT (via computers, PDA’s, iPads) biedt snelheid, gemak en beteremultidisciplinaire samenwerking - mits het systeem deugt en niet elke organisatie zijneigen systeem gebruikt. De afhankelijkheid van systemen wordt groter, het is daarom vanbelang dat verpleegkundigen en V&VN als beroepsorganisatie een rol spelen bij de ontwikkelingervan. Eenheid van taal, bijvoorbeeld voor het verpleegkundig dossier, is zeerwenselijk. Een verpleegkundige standaard ontbreekt nog. Verpleegkundigen zien ookgrote voordelen in het elektronisch patiëntendossier (EPD), hebben wel twijfel of de privacyvan zorgvragers voldoende is gewaarborgd. Ook als de zorgvrager bepaalt wie inzagemag hebben: gegevens blijven lang bewaard, ook belastende.De technologischeontwikkelingen maken zorg op afstand mogelijk: monitoring en dagelijks contact via webcam,snel doorspelen van gegevens, checks. Maakt meer contacten per verpleegkundigemogelijk, wat bij personeelstekoren een bijkomend voordeel is. Zorgvragers zijn tevreden,het geeft rust. Maar: gaat de digitalisering en de zorg op afstand het persoonlijke, nabijecontact niet vervangen? Zorgorganisaties en ook verpleegkundigen maken in toenemendemate gebruik van sociale media. Dat bevordert onderlinge contacten en kennisuitwisseling.Het roept ook nieuwe vragen op. Wat kun je wel en niet uitwisselen opFaceBook, waarover twitter je wel en waarover niet?Mondige en minder mondige zorgvragersZorgvragers zijn grosso modo mondiger dan 10, 15 jaar geleden, niet in de laatste plaatsdoordat zij goed geïnformeerd zijn via internet. Zij komen niet alleen met vragen, maarvaak ook al met antwoorden, diagnoses en oplossingen de spreekkamer binnen. De positievekant daarvan is, dat zorgvrager en verpleegkundige partners in zorg kunnen zijn,waarbij het stimuleren van de zelfsturing (coachen waar nodig) de basis is. Lastige kant is,dat het internet een enorme mix biedt van rijpe en groene informatie, kaf en koren staandoor elkaar, wetenschappelijke informatie en persoonlijke verhalen op forums zijn langniet altijd te onderscheiden. Het vraagt van de verpleegkundige vaak stevigheid en tactom de zorgvrager ervan te overtuigen dat de informatie die hij heeft gevonden niet dejuiste is, of onbetrouwbaar.V&V 2020 Deel 5 Bijlagen 25