de bijlagen bij het rapport V&V2020-Leren van - Verpleegkundigen ...

den uit te voeren? En wat zijn de beleidsmatige overwegingen of aanleidingen geweestom bepaalde voorbehouden handelingen aan die beroepsbeoefenaren toe te kennen?4) In welke mate hebben die beroepsbeoefenaren zich georganiseerd en bij welk soort beroeps-of belangenorganisaties?5) Wat is er bekend over het effect van de inzet van anders samengestelde verpleegkundige/verzorgendebezettingen (bv. meer personeel per patiënt, meer hoger gekwalificeerdpersoneel)?In hoofdstuk 2 bleek dat er overeenkomsten zijn tussen landen in de gebruikte definities enomschrijvingen van verpleegkunde en verpleegkundigen. Bijvoorbeeld verplegen houdtzowel bevordering van gezondheid, preventie van ziekte als behandeling en verzorging vanziektegerelateerde gevolgen/problemen in. Maar er zijn ook verschillen: het is bijvoorbeeldopvallend dat de ‘autonomie’ van de verpleegkundige wel voorkomt in de definitie van deICN en Canada, terwijl de definitie van België veel klemtoon legt op ondersteuning van hetmedisch handelen en dat in sommige landen de ‘community’ wel als doelgroep vermeldstaat en in andere niet.Opvallend is ook dat de definities gaan over nursing en niet over caring, wat er op wijst dathet onderscheid tussen verpleging en verzorging in de geselecteerde landen minder wordtgemaakt dan in Nederland.Definities van verplegen en functieomschrijvingen van verpleegkundigen lopen in elkaarover.In hoofdstuk 3 bleek dat in alle besproken landen grosso modo drie categorieën professionalsin de verpleging en verzorging te onderscheiden zijn: de ‘basis’-verpleegkundigen, de‘meer gespecialiseerde’ verpleegkundigen en de ‘verpleegondersteunende’ beroepen. Binnenelk van deze categorieën bestaat er in elk land weer een (grote) diversiteit aan functiebenamingen,kwalificatieniveaus en opleidingsroutes. Het onderscheid tussen beroepen enfuncties is niet helder te maken.Wat de basisverpleegkundigen betreft, is het in alle geselecteerd landen (nog) zo dat erzowel een ‘mbo-achtige’ als een ‘hbo-achtige’ opleidingsvariant bestaat, die beiden leidentot een zelfde titel en een zelfde soort functie. Het percentage mensen dat een initiëlehbo/bachelors opleiding volgt tot verpleegkundige varieert van circa 1% in Duitsland, 20%in de UK, 25% in Canada, 34% in de USA tot 56% in België. Overal is een verschuiving teconstateren om de opleiding tot basisverpleegkundige nog uitsluitend op hbo-niveau te organiseren.Wat de meer gespecialiseerde verpleegkundigen betreft, zien we een grote diversiteit, binnenen tussen landen, aan soorten specialisaties, aan naamgevingen, aan het niveauwaarop opleidingen worden aangeboden (binnen initiële of na initiële opleidingen, op mbo-,hbo- en universitair niveau), aan de duur van de opleidingen en hoe die wettelijk verankerdworden. Wat al die gespecialiseerde verpleegkundigen uiteindelijk kunnen en doen valt nauwelijkste vergelijken, noch binnen land als tussen landen, maar het is wel duidelijk dat zemeer competenties en bevoegdheden hebben dan de basisverpleegkundigen. Een gemeenschappelijkheidin de functies van meer gespecialiseerde verpleegkundigen is ook weldat ze in meerdere of mindere mate taken van medici (zelfstandig) overnemen.Wat de verpleegondersteunende beroepen betreft, is de diversiteit welhaast nog groter danbij de twee voorgaande categorieën. Wat ze mogen doen, en in hoeverre ze zelfstandig verpleegkundigeactiviteiten mogen uitvoeren kan erg per regio en land verschillen, zelfs perzorginstelling.Voor alle categorieën geldt dat het verzamelde materiaal overzicht biedt van naamgevingen,opleidingswegen en wat de diverse functionarissen aan competenties in huis zouden moe-V&V 2020 Deel 5 Bijlagen 47