Deelrapport 2: De weg naar Haren - Universiteit Twente

6. De interventie van de overheid in de sociale media is nog grotendeels onontgonnen terrein. Datis overigens ook een kwestie van principes: hoe ver kan de overheid hierin gaan? Er moetonderzoek verricht worden naar de mogelijke strategieën en tactieken van interventie. Zijmoeten in elk geval positief ingesteld zijn met het oog op de overtuiging van socialemediagebruikers. Mogelijkheden als niet bevoogdende overheidsvoorlichting en het inschakelenvan ambassadeurs en intermediairs die een gewenst standpunt verkondigen binnen de socialemedia moeten op hun merites onderzocht worden. In Hoofdstuk 3 hebben we gezien dat er ooktegengeluiden waren op Facebook die stelden dat men om allerlei redenen beter niet naar Harenzou kunnen gaan. Deze tegengeluiden had men steun kunnen verlenen door gerichte informatieover de reële negatieve consequenties van de komst naar Haren. Hierbij is het essentieel om nate denken over de vorm waarin deze interventies plaatsvinden –van subtiele interventies tot eenstrenge aanpak.7. Interventie door politie en openbaar bestuur in de sociale media heeft geen zin zonder eenduidelijk plan. Wat wil je hier precies mee bereiken? Wie zijn precies de doelgroepen binnen desociale media? Welke tactieken moeten worden gehanteerd? Welke rol moet wordenaangenomen? Moet de wijkagent, de korpschef of de burgemeester interveniëren? In het wildeweg twitteren kan makkelijk averechts werken.8. De politieorganisatie moet zo ingericht worden dat elke politieagent weet waar hij of zij terechtkan met een vraagstuk dat betrekking heeft op de sociale media en de monitoring daarvan.Eventuele problemen waarin sociale media een rol spelen laten zich het best aankondigen doorburgers die er persoonlijk bij betrokken zijn: voor hen is een wijkagent of het landelijketelefoonnummer van de politie het eerste aanspreekpunt.Voor de agenten zouden de resultaten van het monitoren van de sociale media een vastonderdeel kunnen gaan vormen van de briefing in de voorbereiding op grote evenementen, metname als de sociale media een expliciete, grote rol spelen zoals in Haren het geval was. Zo levertde mobilisatie via (semi)publieke kanalen een voordeel op: het geeft de politie de kans op eenkennisvoorsprong en op anticipatie.9. De huidige traditionele structuren van de overheid zijn slechts in staat om aan dit soortvraagstukken het hoofd te bieden in de nieuwe netwerksamenleving – zie onderzoeksvraagbegin van dit rapport- door zichzelf deels om te vormen tot ketens of netwerken 36 . Eennetwerkoverheid is een overheid die zich gaandeweg minder organiseert in kolommen en meerin ketens of netwerken. Hiërarchische onderdelen van de overheid, zoals de politie en hetopenbaar bestuur hebben grote moeite met de platte organisatie- en communicatiestructurenvan netwerken. Monitor- en interventieteams van de sociale media zoals het bovengenoemdenetwerk bij de politie, moeten een zekere speelruimte krijgen om hun werk te doen binnen deregels van de wet. Als zij bij elke actie om toestemming moeten vragen bij hun superieuren iseen slagvaardig optreden in de snelle sociale media niet mogelijk.36Jan van Dijk (2012) The Network Society, Third Edition. London: Sage PublicationsJan van Dijk en Anneleen van Beek (2011). ‘De Netwerkoverheid’. In P. Waters, N. Westpalm en P. Wisse (Redactie van Bureau ForumStandaardisatie), Interoperabel Nederland, deel IV Voorbij de Elektronische Overheid (pp. 305-321). Den Haag: ForumStandaardisatie; Jan van Dijk & Anneleen van Beek (2008) ‘The Perspective of Network Government’. In: A. Meijer et al (Eds.) ICTs,Citizens & Governance: After the Hype!. Amsterdam: IOS-PressCOMMISSIE ‘PROJECT X’ HAREN | 124