Deelrapport 2: De weg naar Haren - Universiteit Twente

Het is allemaal begonnen met een ondervraging door Trouw van woordvoerders van de gemeente.Direct daarna was de (eerst potentiële, later echte) noodverordening een belangrijke aanzet totberichtgeving. Vervolgens haalde de stelling van burgemeester Bats (“Er is hier geen feest”) bijna allemedia. Daarna werd door de media vooral doorgevraagd op de te verwachten politie-inzet. Delaatste dag voor ‘Haren’ ging het onder meer ook over de vraag of er een alternatief feest zoukomen.Van de ondervraagde media hadden vooral het Dagblad van het Noorden, RTV Noord, NRCHandelsblad en NOS-Nieuws (met opzet) veel aandacht voor de rol van de autoriteiten. “Het feit datde lokale autoriteiten zich duidelijk zoveel zorgen maakten, zoals ik al zei, dat was voor ons ook extraaanleiding om alert te gaan worden. We hebben natuurlijk het de eerste dag heel bescheidengebracht, met een klein berichtje. We zijn er pas meer aandacht aan gaan besteden op het momentdat de burgemeester actief naar buiten wilde treden.” (Jeroen van der Kris, NRC Handelsblad). Uit hetovergrote deel van de interviews blijkt hoezeer de onduidelijke en tegenstrijdige berichtgeving vanuitde lokale autoriteiten de massamedia opgevallen is. Terwijl de woordvoerders van deze autoriteitende mobilisatie en de aandacht voor Haren wilden afremmen hebben zij deze door de wijze van hunberichtgeving juist versterkt. Sommige redacteuren kregen argwaan zoals de hiervoor geciteerderedacteur van RTV Drenthe.Hoofdstuk 8 gaat dieper in op het communicatiebeleid van de autoriteiten.5.3.9 Reactie op een mogelijk appel van autoriteiten om geen aandacht tebesteden aan Facebook-oproepenTenslotte zijn in de interviews nog twee meningsvragen voorgelegd aan de redacteuren. De eersteging over hun reactie op mogelijke oproepen van de autoriteiten om geen of minder aandacht tebesteden aan Facebook oproepen als die voor Haren. Dit heeft zich namelijk in de week na ‘Haren’een aantal keren voorgedaan wanneer lokale politie de plaatselijke krant en omroep ging bellen alser bij hen ook een Project X-feestje aangekondigd werd. Met het verzoek om daar niet teveelaandacht aan te besteden.Het overgrote deel van de redacteuren zou nadrukkelijk niet op deze uitnodiging ingaan. “Wij zijnniet het verlengstuk van de handhavers van de openbare orde. (.) Wij berichten wat er gebeurt in desamenleving. En daar moet iedereen zijn eigen afweging in kunnen maken.” (Dick van Bolhuis,Dagblad van het Noorden).De meerderheid van de redacteuren zou het overigens wel serieus in overweging nemen. “Daar isdus geen vast ‘ja’ of ’nee’ antwoord op, want het zal altijd gaan om de omstandigheden van datmoment. Maar wat ik net beschreef: er ontstonden er nog een paar (Project X) feesten, en daarhebben we, laat ik zeggen, iets meer bekeken: hoe ontwikkelt het zich. Dus weer het punt: maak jehet groot of maak je het niet groot? (.) Er waren berichten over een enkele plaats, die plaats kan ikniet reproduceren, waar mensen ook probeerden zo’n feest te krijgen, en dat wij dan een berichtaanmaakten zonder de plaatsnaam te noemen, en dat was vanwege de overweging die ik net gaf. (.)Ik doe dat vanuit mijn journalistieke maatschappelijke verantwoordelijkheid” (Marcel Gelauff,NOS-Nieuws).Uit de antwoorden blijkt dat ‘Haren’ duidelijk invloed heeft gehad op de berichtgeving overgelijksoortige oproepen daarna: “Op een gegeven moment kregen wij snel veel van dit soortoproepen, waardoor de nieuwswaarde al snel minder werd. (.) En ik had als eindredacteur al snel deCOMMISSIE ‘PROJECT X’ HAREN | 66