Odeon 47 4de proef - De Nederlandse Opera

Pauline TerreehorstAngelo Figus, Pierre Audi ende theeceremonie van Tan DunHet lijkt zo voor de hand te liggen, maar blijkt dat bij nadere studie toch niet te zijn: modeontwerpersuitnodigen voor het creëren van operakostuums. Nadat aan het begin van dit seizoen het Belgischeontwerpersduo A.F. Vandevorst De zaak Makropulos ‘aankleedde’, keert nu Angelo Figus – Rêvesd’un Marco Polo, Lohengrin – terug naar Het Muziektheater voor Tan Duns Tea.21Een witte jurk, een rode jas een zwarte hoed:in een opvoering hebben ze altijd meer betekenisdan op straat. De aankleding van deopera, maar ook die van de andere opvoeringskunstenzoals toneel en film, is altijdsymbolisch. Daarbij staat de opera nog hetverst verwijderd van de kleding van alledag.Daarom is het voor modeontwerpers vaakzo moeilijk om hun werk naar een toneel tevertalen. Ze zijn vaak te subtiel. Binnen hetenorme kader van een toneel verliest een fijnafgewerkt detail – een kraag, een manchet –onmiddellijk zijn kracht.Ook gebeurt het vaak dat hun werk al eenopera-uitvoering op zichzelf is, zoals de collecties– en vooral de presentatie van diecollecties – van Christian Lacroix. Er botsteen teveel aan betekenis zodra er ook nogeen opvoering uit een andere discipline aanwordt toegevoegd. Ook Dior, Chanel en meerrecent Gaultier en Galliano hebben, ondanksde vaak fascinerende ensceneringen vanhun modeshows, niet vaak aan grote theatraleproducties – wat opera’s vrijwel altijdzijn – meegewerkt.Sculpturale krachtDe jonge ontwerper Angelo Figus onderkendedit probleem onmiddellijk toen hij enkelejaren terug begon aan zijn tot nu toe zo succesvollesamenwerking met Pierre Audi.Figus (27) heeft zijn wortels in de Belgischemode: hij studeerde aan de bekende Modeacademievan Antwerpen. Zijn werk is geroemddoor de oudere garde bij wie hij assistentschappenvervulde, zoals Dries vanNoten en Ann Demeulemeester, vertegenwoordigersvan een enerzijds minimalistische,anderzijds juist zeer uitbundige, exotischerichting in het ontwerpen. Zij prijzenvooral zijn onconventionele materiaalgebruik.Figus werkt bij voorbeeld met het zoongenaakbare, moeilijk te vormen materiaalvilt, dat hij net zo lang plooit tot het goed valt.In dat opzicht is hij een beeldhouwer. Het isvooral de sculpturale kracht van zijn werk dieeen gedenkwaardig schouwspel oplevert: deop een bepaald moment ijsblauwe gewadenin een onderdeel van Rêves d’un Marco Polowaren daarvan al eerder een goed voorbeeld,waarbij de verwrongen en geknoopte stofde zangers tot beelden kneedde.Bij Figus drukken de kostuums de betekenisvan het karakter van het personage uit,zonder ooit anekdotisch te worden. Door devaak asymmetrische vormen ontdoet hij zevan de ballast van hun al te persoonlijkelichamelijkheid. Hij verheft ze – met stof.Nancy Allen Lundy (boven) en Ning Liang (onder) in kostuums voor Tea (Foto’s: Hans van den Bogaard)Stil verzetDe kostumering van een opera – of eentoneelstuk of een film – is altijd dienstbaar