Medium / Jaargang 26 / #02 / April 2013

als consument moet je erop kunnen vertrouwen dat wat er op het
label staat, ook daadwerkelijk in het product zit. Niets minder,
maar vooral niets meer. Dit kan bijvoorbeeld gevaarlijk zijn voor
mensen met allergieën. Echter, in sommige gevallen blijken er
stoffen in het ingrediënt te zitten die gevaarlijk kunnen zijn als
mensen deze consumeren. In dit geval is dat zo met een gedeelte
van het paardenvlees, dat vervuilt is met het voor de mens
gevaarlijke medicijn phenylbutazone, maar denk bijvoorbeeld
ook aan de hoge dosis antibiotica die je kan binnenkrijgen als je
verkeerde kip eet.
Helaas is dit niet waar de media zich druk om maken. De media,
de Britse voorop, maken zich druk om het eten van paardenvlees,
omdat dat een moreel probleem zou zijn. In Groot-Brittannië
en veel andere westerse landen heerst er namelijk een taboe op
het eten van paardenvlees. Dit is niet omdat het vlees slechter is
dan rund of varken, of omdat het bijvoorbeeld vaker vervuild is
dan kip. Nee, de westerse mens eet geen paard omdat daar een
moreel taboe op heerst.
Op de hond na, is het paard ‘s mans beste vriend. Nadat we eeuwen
met paarden hebben gewerkt, is de mens van paarden gaan
houden. De één wel wat meer dan de ander: waar in Nederland
vooral de ‘paardenmeisjes’ weigeren paard te eten, rust er bij het
grootste gedeelte van de Britse bevolking een moreel taboe op
het eten van paardenvlees. Dat is ook waar de Britse media zich
vooral op gefocust hebben. Zij stuurden hun verslaggevers op
pad om voor de Tesco aan de man op de straat te gaan vragen
hoe erg ze het wel niet vinden dat er paard in hun eten zit. Pas
later ging de Britse media zich buigen over het verkeerd labelen
en zich afvragen of de voedselveiligheid in gevaar was.
Toch is het raar dat men een beest dat zijn hele leven goed
verzorgd wordt, niet wil opeten. Vrijwel al het vlees dat in de
supermarkt ligt, wordt op een dusdanige manier gefokt die ten
eerste verschrikkelijk is voor het beest in kwestie en ten tweede
ook echt niet ten goede komt aan de kwaliteit van het vlees.
Daarentegen wordt een paard – vooral de westerse wereld –
ontzettend goed verzorgd. Het beest heeft de ruimte, krijgt goed
te eten en krijgt aandacht. Pas als het paard erg goed kan rennen,
moet je je zorgen gaan maken, want dan zou er wel eens wat
doping in kunnen zitten. Eigenlijk is paardenvlees (op wild na) het
beste stukje vlees dat je maar kan krijgen.
Dat men zich dus zorgen maakt dat er mogelijk paardenvlees
in een product zit, terwijl je met kip veel te veel antibiotica
binnenkrijgt, je bij varkens niet weet wat er allemaal in zit en zelfs
vissen tegenwoordig op elkaar gestapeld gefokt worden, gaat er
bij mij niet in. `Fishy´ is dan ook mijn oordeel over de mediahype
en discussie over paardenvlees.
april 2013 | medium - 15