You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
‘Het zijn de ongelukken van de massamedia’<br />
Marc de Hond over het uithalen van<br />
prank calls op de radio<br />
Eind 2012 ontstond commotie over een telefoongrap van twee Australische dj’s. De grap die in eerste instantie werd bejubeld,<br />
werd twee dagen later overschaduwd door de zelfdoding van het slachtoffer van de zogenoemde prank call. <strong>Medium</strong> belde –<br />
zonder grappen – met radiomaker Marc de Hond om de toenmalige ophef te bespreken.<br />
Tekst: Menno Woudt Beeld: Roland J. Reinders (KRO)<br />
“Als dit lukt, is het de makkelijkste grap ooit”, grapt dj Mel Greig<br />
nog voordat de verpleegster opneemt. Greig en haar collega<br />
Michael Christian bellen begin december naar het Britse ziekenhuis<br />
waar Kate Middleton vanwege zwangerschapsmisselijkheid is<br />
opgenomen. De twee deden zich voor als koningin Elizabeth<br />
II en kroonprins Charles, in de hoop zo te kunnen worden<br />
doorverbonden naar de afdeling van ‘hun’ Kate. En dat gebeurde,<br />
tot de verbazing van de dj’s van 2Day FM. Het leverde geen<br />
bijzondere nieuwsfeiten op, maar geslaagd was deze prank call<br />
zeker. Het ziekenhuis schaamde zich diep.<br />
Twee dagen later kwam het nieuws dat de verpleegster, die de<br />
twee dj’s had doorverbonden, zelfmoord had gepleegd. De<br />
46-jarige vrouw werd dood in huis aangetroffen. Naar het schijnt<br />
schreef de vrouw in haar afscheidsbrief over het incident. De twee<br />
dj’s werden op non-actief gesteld en boden op televisie betraand<br />
hun excuses aan. Er volgende geen verdere rechtsgang.<br />
In de media ontstond discussie over de prank call. Hoe ver kun je als<br />
radiomaker gaan? Marc de Hond volgde de discussie op de voet.<br />
Momenteel is hij presentator van De Rekenkamer en is daarnaast<br />
schrijver en speler van het Nederlands rolstoelbasketbalteam. Hij<br />
begon zelf ooit als radio dj: tussen 2001 en 2006 presenteerde<br />
hij op 3FM onder andere het NCRV-programma BuZz, waarin<br />
hij veelvuldig telefoongrappen uithaalde met bekende en<br />
onbekende Nederlanders.<br />
De inmiddels beruchte prank call roept bij De Hond herinneringen<br />
op. “Het lijkt een beetje op een telefoongrap die ik zo’n elf jaar<br />
geleden uitgehaald heb. Ajax speelde in de Champions League<br />
tegen AC Milan en ik had gehoord dat de spelers in het Hilton<br />
Hotel in Amsterdam overnachtten. Het leek me leuk om in de<br />
uitzending te doen alsof ik een Italiaanse speler ging wakker<br />
bellen. De receptioniste nam op, maar ging vervolgens heel<br />
mysterieus doen. Een half uur later belde ik opnieuw en kreeg<br />
dezelfde receptioniste aan de telefoon. Met een soort nep-<br />
Italiaans accent, in gebrekkig Engels, zei ik: “Hello, this is Marco<br />
di Canio.” Ik deed alsof ik van Rai Uno was en een afspraak had<br />
om doelman Rossi te interviewen. En vervolgens verbond ze me<br />
door naar de kamer! Daar werd dan helaas niet opgenomen, maar<br />
daar moest ik aan denken bij deze telefoongrap. Het is niet veel<br />
meer of minder. Wanneer ze de pers aan de telefoon hebben zijn<br />
ze blijkbaar op hun hoede, maar op het moment dat je een gek<br />
stemmetje opzet niet.”<br />
Surrealistische grappen<br />
Een van de eerste Nederlandse radioprogramma’s die de prank<br />
call introduceerde, was De Steen En Been Show, waarin Jack<br />
Spijkerman nietsvermoedende burgers telefonisch in de maling<br />
nam. Een inspiratiebron voor De Hond, die als ambitieuze<br />
radiomaker ruimte voor verbetering zag. “Veel dj’s maakten<br />
toentertijd telefoongrappen zonder punchline: die gingen gewoon<br />
bellen en een beetje raar doen. Ik wilde graag creatievere prank<br />
calls bedenken. Mijn telefoongrappen impliceerden altijd iets,<br />
een bepaalde situatie, die ik vervolgens ontkende. De persoon die<br />
in de maling werd genomen liet ik het beeld inkleuren.”<br />
De Honds voorkeur gaat uit naar surrealistische grappen. Niet<br />
alleen de radiomaker, ook het slachtoffer en het publiek moet de<br />
grap kunnen ontdekken. “Als dj heb je je voorbereid en weet je<br />
wat er gaat gebeuren: je staat al met 3-0 voor. De ander moet<br />
de kans krijgen de grap te doorprikken. Je kunt iemand ook in de<br />
maling nemen met: “Hallo, je spreekt met de politie, je moeder<br />
heeft een ongeluk gehad.” Dat vind ik natuurlijk niet kunnen. Je<br />
moet eigenlijk met iets komen dat onrealistisch is. Dat ik met heel<br />
veel galm een winkel belde en zei: “Ja, die grote koelkast die ik<br />
gisteren bij jullie heb gekocht, hoe gaat die van binnenuit open?”.<br />
Mijn telefoongrappen waren surrealistisch en in negentig procent<br />
van de gevallen kon degene aan de andere kant van de lijn weten<br />
dat er iets geks of grappig gebeurde. Volgens mij heb je er dan<br />
allebei lol aan, en de luisteraar natuurlijk ook.”<br />
RoboRuud<br />
Voor het radioprogramma BuZz knutselde De Hond<br />
een robotversie van Ruud de Wild in elkaar. Door korte<br />
geluidsfragmenten aan elkaar te plakken kon De Hond, namens<br />
De Wild, een gesprek voeren met een bekende Nederlander.<br />
Maar in hoeverre kun je gebruikmaken van iemand anders<br />
persoonlijkheid op de radio? “Dat was ook een grensgeval. Wat<br />
ik daar de openbaring van vond was dat Ruud de Wild blijkbaar<br />
normaal zulke vage telefoongesprekken voert dat men het<br />
verschil niet eens merkte. Als je dus volledig onsamenhangende<br />
“JA, DIE GROTE KOELKAST DIE IK GISTEREN<br />
BIJ JULLIE HEB GEKOCHT, HOE GAAT DIE VAN<br />
BINNENUIT OPEN?”<br />
april <strong>2013</strong> | medium - 33
Change language