23 magazine Leef!

VV Noordwijk: doelpalen van zand
met de KNVB, omdat het veld van Norvicus niet aan de normen
van de landelijke bond voldeed. De Noordwijkers verzonnen
een list. Ze stapten als ‘zondagsclub’ over naar de zaterdagcompetitie,
waar minder moeilijk werd gedaan over de kwaliteit van
de velden. Een bijkomend voordeel was dat Norvicus vanaf dat
moment de protestantse zondagsrust niet meer schond, zodat
strenggelovige Zeeërs nu wel lid konden worden.
Op het harde gedeelte van het strand, daar waar de zee zich
had teruggetrokken en een spiegelglad oppervlak had achtergelaten,
kon je best goed voetballen. Daar maakten de spelers
van ‘Norvicus’ twee doelen door vier hoopjes zand bij elkaar
te duwen of vier jassen neer te leggen. Natuurlijk had een
dergelijk speelveld nadelen.
Voetbalschoenen onbetaalbaar
Maar toch ging het wéér mis met het georganiseerde voetbal
in het zeedorp. De crisisjaren braken aan en voor de meeste
inwoners werden contributie en voetbalschoenen onbetaalbaar.
Norvicus ging ten onder en de Zeese jongens moesten
zich opnieuw behelpen met doelpalen van zand en de branding
als zijlijn. Pas op 4 maart 1933 ontstond in Noordwijk aan
Zee een levensvatbare voetbalclub, VV Noordwijk, net als eertijds
Norvicus spelend in de kleuren rood en wit. Eerst was de
club lang ‘zwervende’. Oud-speler Gerrit Marijt (1921) vertelt in
het Jubileumboek VV Noordwijk 75 jaar: ‘Na de oprichting
woonden we eerst bij SJC in aan het Schie. Op een gegeven
moment speelden we aan de Achterweg, vlak achter het Varkensbos.
We hadden er zelfs twee kleedkamers en een verkooptent
van Jan van der Niet. Water en licht ontbraken (…)
Dat betekende dat we ons na afloop in een sloot maar een
beetje moesten behelpen om de ergste modder eraf te
spoelen.’
Zo schreef weekblad De Noordwijker in een wedstrijdverslag:
‘Een zwinnetje vlak voor de goal der gasten liet Neptunus
weer vol water loopen.’ Nee, het was bepaald niet ideaal,
maar zo ging het in februari 1921 met de Noordwijkzeese
voetbalclub ‘Norvicus’, een vereniging die onder de namen
‘Norvicens’ en ‘Rapiditas’ reeds in 1911 het licht had gezien,
maar als gevolg van de massale mobilisatie tijdens de Eerste
Wereldoorlog ter ziele was gegaan. Tien jaar later vond dus
de heroprichting plaats, waarbij de voetballers uit armoe het
strand bestormden omdat er geen grasveld beschikbaar was.
Vóór de oorlog was er op een weiland gevoetbald, een luxe
waar de spelers van ‘Norvicus’ hevig naar terug verlangden.
Rood-witte clubvlag
Trotse hoofdklasser tegen Cruijff
Gelukkig kwam er in juni 1921 hulp van hun beschermheer,
Graaf van Limburg Stirum. Via hem werd een stuk weiland
gehuurd bij de Varkenboschlaan, achter Huize Offem. Er
werd een veld afgezet van 75 bij 105 meter en langs het hele
veld werd een draad gespannen waar de toeschouwers achter
moesten blijven. Er verrezen échte doelpalen en zelfs een
heuse ‘clubtent’, een cadeau van de graaf, waarop de roodwitte
clubvlag wapperde. Op zondag 10 juli 1921 volgde
de openingswedstrijd, een potje tegen de Warmondsche
Voetbalvereeniging Eendracht. De toegangprijs was 15 cent
en op het terrein was gezorgd voor de ‘stalling van rijwielen’.
Pas in 1946 kwam VV Noordwijk na vele omzwervingen dan
eindelijk op Zee terecht, eerst aan de Duinweg en ten slotte op
het sportpark aan de Weteringkade, waar de trotse Hoofdklasser
meermaals voetbalgeschiedenis schreef, onder meer door
in 1973 en 1980 algemeen amateurkampioen van Nederland
te worden. En er waren natuurlijk de fameuze oefenwedstrijden
tegen het Ajax van Johan Cruijff. Dit seizoen spelen de
Rood-Witten op het hoogste amateurniveau in Nederland:
de Tweede Divisie.
Zondagsrust
Vanaf september 1921 werd er met liefst twee elftallen deelgenomen
aan de competitie van de Leidsche Voetbal Bond. Het ging
allemaal goed tot rond 1930. Toen ontstond er een probleem
HET EERSTE VAN VV NOORDWIJK SPEELDE IN DE JAREN
ZEVENTIG REGELMATIG OEFENWEDSTRIJDEN TEGEN
HET AJAX VAN JOHAN CRUIJFF. HEEL NOORDWIJK LIEP
DAN UIT OM TOCH VOORAL NUMMER VEERTIEN AAN
HET WERK TE ZIEN, DE MESSI VAN ZIJN TIJD. RUUD
BRÖRING, OUD-SPELER VAN VV NOORDWIJK, HERIN-
NERT ZICH DEZE DUELS NOG GOED EN VERTELDE ONS
DE VOLGENDE ANEKDOTE: ‘JOHAN CRUIJFF WAS TOEN
AL ECHT EEN MANNETJE, HIJ WAS BLOEDFANATIEK EN
KON ABSOLUUT NIET TEGEN ZIJN VERLIES. IN EEN VAN
DIE OEFENWEDSTRIJDEN STONDEN WE IN DE RUST MET
1-0 VOOR, WAT VEEL TE MAKEN HAD MET DE RESERVE-
BEURTEN VAN PIET KEIZER EN JOHAN CRUIJFF. WIJ WA-
REN HARTSTIKKE BLIJ, MAAR HET GEZICHT VAN CRUIJFF
STOND OP ONWEER! ZIJN AJAX OP EEN ACHTERSTAND
TEGEN AMATEURS, DAT KÓN TOCH NIET! NA DE RUST
KWAM HIJ GRETIG IN HET VELD EN MET TWEE GOALS
ZORGDE HIJ ER PERSOONLIJK VOOR DAT HET UITEIN-
DELIJK 1-2 WERD. GELOOF ME, VERLIEZEN KWAM IN HET
WOORDENBOEK VAN CRUIJFF NIET VOOR.’
17