23 magazine Leef!

Sinds 2014 zetten zij zich in voor Gambia. Zo organiseren zij
in de druivenkas van Hans Meskers, een traditionele barbecue
met alles erop en er aan waarvan de opbrengst naar Gambia
gaat. Daarnaast ontvangen zij mooie giften vanuit de kerkenveiling
van de parochie Heilig Hart uit de Zilk en van de
Victorparochie uit Noordwijkerhout: allemaal voor Gambia.
Maar, uhm, Gambia? Is dat niet het land van de Bombsters
(mannen en vrouwen die toeristen inpalmen voor geld) en
Hustlers (dames op leeftijd in het gezelschap van een jonge
donkere man)? Ja. Het land van de Gele Koorts en de
Malariamuggen en het geen-water-drinken-uit-de kraananders-krijg-je-diarree?
Ja. Maar dat stigma is vergelijkbaar
met klompen, molens, koeien, softdrugs en raamprostitutie.
Nederland is veel meer dan dat. En dat is Gambia óók.
Taxichauffeur als gids
En dat weten Coby en Lo inmiddels maar al te goed. In 2013
vlogen ze voor het eerst naar dit West-Afrikaanse land. Ze
gingen er gewoon op vakantie, lekker naar de zon. Lo:
“Voorheen gingen we in november altijd naar Egypte. Dat jaar
was er echter een aanslag geweest en door het negatieve
reisadvies dachten we: kom, laten we Gambia eens proberen.
Oók warm en ongeveer even ver vliegen. Eenmaal daar
wilden we wat meer van de omgeving zien en kwamen in
contact met een taxichauffeur die gelijk als gids fungeerde.
Een bijzonder vriendelijke man, die we beloofden, als we het
jaar daarop terug zouden komen, een fotoboek te geven met
de foto’s die we hadden gemaakt.” In 2014 was er echter een
negatief reisadvies voor Afrika in verband met het Ebola virus
en besloten Co en Lo een jaartje over de slaan. Toen ze in 2015
opnieuw kwamen en de taxichauffeur opzochten zei deze:
ik heb geen tijd voor jullie, sorry, ik ben druk voor Henk en
Herbert. Deze twee Nederlandse mannen bleken sinds 1999
een stichting te hebben: Handen ineen voor Gambia. Hij kon
ze wel dáárheen rijden als ze dat wilden? Dat wilden de twee
Zilkers wel en zo kwamen ze voor het eerst in contact met
Henk en Herbert in het dorpje Latriya. Het was ‘tracking day’
die dag. Coby: ‘Zo’n 700 vrouwen die nog moeten bevallen,
of net bevallen zijn van hun kindje, waren daar net voor een
check up. Wat bijzonder om mee te maken! We kregen een
rondleiding en wisselden contactgegevens uit met Henk en
Herbert.
Ook loopt er een zeer succesvol landbouw project in het
dorpje Sare Wallom. Diep het land in waar de klok al 100 jaar
stil lijkt te staan en geen toerist komt. Hier wordt het land
met water constant bevloeid en de vrouwen verzorgen de
bananenplantage en een grote groentetuin. Hier zijn dit jaar
zo’n 18 huisjes (hutjes) afgebrand. Inmiddels zijn er mede
door de steun uit De Zilk voor het eerst stenen huisjes
gebouwd.
Mooi en dankbaar project
Op de plek die vóór 1999 nog rimboe was, staat inmiddels
een kleuter- en basisschool, een laboratorium en apotheek,
een ziekenpost met verloskamer, er zijn watertanks en
zonnepanelen en een schooltuin en er is werkgelegenheid
gecreëerd voor mensen die in vast dienstverband zijn
aangenomen. De salarissen van de dokter en zusters van
de ziekenpost worden door de stichting betaald, de leraren
worden tegenwoordig door de regering betaald. De stichting
begon met een schooltje met 30 kinderen: nu komen er 1.600
naar het gebouw.
De stichting begon
met een schooltje met
30 kinderen: nu komen
er 1.600 naar het
gebouw
Sprookje op de muur
Toen Coby en Lo terugkwamen van hun reis, gingen ze
aan de slag met het idee om de muren van de kleuterklas op
te fleuren met Disneyfiguren. 100-en-één Dalmatiërs en
Sneeuwitje hangen er inmiddels mooi uitgezaagd en geschilderd
aan de muren. Om de kinderen een idee te geven wat de
sprookjesfiguren inhouden, heeft Lo gezorgd dat ze terplekke
naar een Disneyfilm konden kijken. Inmiddels reizen Coby en
Lo als het lukt, twee keer per jaar naar Gambia.
De twee krijgen ook vaak spontaan giften vanuit het dorp.
Met het geld dat vorig jaar is opgehaald hebben ze in het
dorpje Sare Samba een 50 meter diepe waterput laten slaan.
Een dorpje met 500 inwoners, waarvan zo’n 270 kinderen al
20 jaar geen schoon drinkwater hadden. Inwoners van het
dorpje hebben een bord gemaakt met ”Sare Samba loves De
Zilk” erop. Met de nieuwe waterpomp zijn de mensen enorm
gelukkig.
Maar ook de meegebrachte kleine spullen, zorgen voor een
grote glimlach. De ‘glow-in-the-dark’ armbandjes bijvoorbeeld,
zorgden voor veel lol bij de kinderen. Coby laat foto’s
zien: een grote groep lachende, dansende kinderen in het
pikkedonker met fluorescerende armbandjes. Prachtig.
Zowel Lo en Coby als de stichting hebben nog veel wensen
voor Gambia voor de toekomst. Met de dit jaar aangelegde
weg naar Latriya is aansluiting op elektra mogelijk.
Maar voor de aansluiting naar school en de ziekenpost is
nog geld nodig. Donateur worden van de stichting kan via
www.gambia-hah.nl.
Lo en Coby ondersteunen deze stichting uiteraard zeer…maar
voor de gelden die zij uit De Zilk hebben mogen ontvangen,
kiezen zij zelf een bestemming waar de nood het grootst is.
31