Sinus Winter 2020 WEB

ERVARINGEN
thema
Toen ik twee jaar later voor het eerst sinds lange tijd
weer tot over m’n oren verliefd was, vond ik het enorm
lastig om het te laten merken als ik bijvoorbeeld moe
was. In theorie ben ik altijd heel open geweest, maar
vertellen hoe mijn hart technisch in elkaar zit en de
gevolgen daarvan ook laten zien blijken twee totaal
verschillende dingen te zijn.
Maar ja, in een relatie kan je dat soort dingen nou
eenmaal niet eindeloos verbergen, en de reactie van
mijn vriend was, tot mijn grote verbazing, totaal anders
dan ik verwacht had. In plaats van eraan te twijfelen of ik
écht niet meer kon vroeg hij gewoon hoe hij
me kon helpen.
We zijn inmiddels ruim 7 jaar verder en nog steeds
laat hij nooit merken dat het voor hem vervelend is als
we minder kunnen doen op een dag omdat ik weinig
energie heb. Sterker nog, hij neemt dan huishoudelijke
dingen over zodat ik de energie die ik heb aan leuke
dingen kan besteden.
Eigenlijk is het natuurlijk dieptriest dat dit een plekje
in de Sinus waard is, maar ik weet ook dat het helaas
niet altijd zo is dat partners ‘gewoon’ lief en zorgzaam
reageren. En soms kan het ook heel lastig zijn om als
degene met een hartafwijking, te voelen dat je die
zorgzaamheid waard bent, maar écht, dat zijn
we wel, allemaal.
Als dat geen liefde is
DOOR: ESTHER VAN VLOTEN
Onze stoere vechter Sem is vorig jaar voor de zoveelste
keer geopereerd aan zijn hart, maar dit keer in Londen.
Daar zijn wij enkele weken geweest. Een verdrietige,
moeilijke en spannende tijd. Sem heeft heel hard
moeten vechten en als ouders konden wij niks anders
doen dan naast zijn bed zitten en afwachten.
Zijn allerbeste vriendje Tijmen is overgevlogen naar
Londen, samen met zijn moeder Astrid (mijn beste
vriendin). Dankzij de steun van zijn vriend vond Sem de
kracht om door te vechten en heeft hij samen met hem
de eerste stappen over de gang gelopen, om de dag
daarna samen de trappen op te klimmen. Ineens maakte
Sem sprongen in zijn herstel en zo gebeurde het dat we
een paar dagen later met onze vrienden terug naar het
hotel mochten, om daar verder aan te sterken. Familie
kies je niet, vrienden wel, en dat voelt als familie.
Mijn vriendin heeft ons ook enorm gesteund. Ik heb met
haar gehuild, mijn grootste angsten gedeeld en geproost
en gelachen. Zo’n rollercoaster!
In Nederland heeft zij ook veel aandacht voor onze
dochter gehad en over haar gewaakt als een tweede
moeder. Met hulp van opa’s en oma’s heeft onze
dochter, die niet mee kon, het heel goed gedaan! Astrid
heeft leuke dingen met haar gedaan, haar gesteund en
getroost, haar afleiding geboden. Als dat geen liefde is....
SINUS | PAH 13 Winter 2020