Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
ERVARINGEN<br />
thema<br />
zwaar is het? Kan ik dat wel aan fysiek, als het<br />
kindje geboren is?<br />
Gelukkig is Hans een ADHD-er, hij heeft energie<br />
voor tien en ook mijn ouders en schoonouders<br />
wilden graag helpen als dat nodig was. Dus<br />
na veel wikken en wegen wilde ik het wel<br />
proberen. Tenslotte kun je het wel willen maar<br />
dat is geen garantie dat je ook zwanger raakt.<br />
Dat bleek geen probleem te zijn, 3 maanden<br />
later was ik zwanger. Het was zwaar, leuk<br />
en heel, heel spannend! Zou mijn hart het<br />
aankunnen, zou ons kindje gezond zijn?<br />
Ik was intussen gestopt met mijn opleiding,<br />
zwanger zijn en studeren gingen voor mij niet<br />
samen. Hans was inmiddels afgestudeerd en<br />
ik en ons kindje werden tot in den treuren<br />
gecontroleerd door de cardioloog. Bijna<br />
vier weken te vroeg werd Inge geboren op<br />
17 december 1999. Zonder hartafwijking en<br />
ik zonder zichtbare schade aan mijn hart.<br />
Na 5 dagen ziekenhuis mochten we samen<br />
naar huis, we waren nu een echt gezin!<br />
Hans vormde in de kraamtijd samen met de<br />
kraamverzorgende het meest zorgzame team<br />
wat ik ooit had gezien! Met dank aan mijn<br />
ouders en schoonouders die ons vanaf het<br />
eerste moment gesteund en geholpen hebben,<br />
mochten wij Inge en vier jaar later onze zoon<br />
Niels opvoeden tot de geweldige kinderen die<br />
ze nu zijn.<br />
Mijn droom voor de toekomst? Dat ik nog een<br />
tijdje mee mag zodat ik de kinderen van mijn<br />
kinderen ons opa en oma mag horen noemen.<br />
Liefde en relatie<br />
DOOR: LENIE KLOP<br />
Toen ik de oproep zag om verhalen in te sturen<br />
met als thema ‘Liefde en relaties’, hoefde ik niet<br />
lang na te denken.<br />
Na een lange tijd alleen te zijn geweest, ben ik in 2012<br />
getrouwd met mijn (nu overleden) man. In ons huwelijk<br />
hadden we een zeer warme en liefdevolle relatie. Die<br />
werd nog eens extra verdiept door de geboorte van<br />
ons dochtertje Anthonette. We hebben een mooie<br />
zwangerschap gehad, waarin we samen uitgekeken<br />
hebben naar de geboorte van ons kindje. Zodra zij<br />
echter (in het ziekenhuis) geboren was, kwamen<br />
de zorgen ons leven binnen. Zij was een ernstig<br />
gecompliceerd hartpatiëntje en we wisten daar tot een<br />
dag na haar geboorte niets van. Voordat we haar thuis<br />
kregen, werd ze al een keer geopereerd en later volgden<br />
nog twee openhartoperaties. Het was, vooral voor mijn<br />
man, heel wat om zo’n kindje te krijgen en verzorgen. Ze<br />
lag vaak aan zoveel slangen en apparatuur, dat je moeite<br />
moest doen om iets van haar zelf aan te kunnen raken.<br />
In het begin vond hij dat dan ook best lastig. Zelf ben<br />
ik altijd bij haar geweest in het ziekenhuis en heb heel<br />
wat dagen aan haar bed gezeten. De band tussen ons<br />
was heel sterk. Waar ze door de zusters niet opgepakt<br />
kon worden, kon ik dat als moeder wel doen. Haar<br />
non-verbale taal was heel sterk. Toen ze een gezellige<br />
peuter en kleuter werd, waren mijn man en zij juist de<br />
beste vrienden. Wat hebben ze veel samen gedaan.<br />
Kastanjes zoeken, bladeren rapen, foto’s maken, de<br />
dieren verzorgen en ga zo maar door. Ze werd papa’s<br />
meisje! Helaas is Anthonette door haar medische<br />
verleden getraumatiseerd. We hebben altijd veel zorg<br />
om haar gehad, maar we genoten ook samen van<br />
haar. Wat is het een voorrecht als zo’n kind een veilige<br />
thuisbasis mag hebben. Sinds 2015 leed mijn man aan<br />
levercirrose, waardoor hij maar halve dagen kon werken.<br />
Anthonette ging ook maar halve dagen naar school,<br />
SINUS | PAH 17 <strong>Winter</strong> <strong>2020</strong>
Change language