Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
ERVARINGEN<br />
thema<br />
Het één leidt tot het ander<br />
DOOR: HEIDI HENDRIKS<br />
Mijn naam is Heidi Hendriks en ik ben 46 jaar<br />
oud. Ik woon met mijn man, drie kinderen<br />
en onze eigenwijze teckel op de grens van<br />
Noord-Brabant en Limburg.<br />
Sinds december 2018 heb ik een steunhart, ook wel<br />
een LVAD (Left Ventricular Assist Device) genoemd. Ik<br />
ben geboren met een transpositie van de grote vaten:<br />
een hartafwijking waarbij de aorta en longslagader zijn<br />
omgewisseld. Vijf dagen oud was ik, toen ik voor de<br />
eerste keer aan mijn hart geopereerd ben. Een tijdelijke<br />
oplossing, totdat ik sterk en groot genoeg zou zijn om<br />
op een later moment de grote operatie aan te kunnen.<br />
Op tweeëneenhalf jarige leeftijd was dat moment er<br />
en ben ik geopereerd volgens de Mustard methode.<br />
Hierdoor is mijn rechterkamer nu mijn systeemkamer<br />
(vanuit hier wordt het bloed het lichaam ingepompt).<br />
Rond mijn tweeëndertigste zijn er hartritmestoornissen<br />
en hartfalen ontstaan. Na veel onderzoeken,<br />
ziekenhuisopnames, weer een openhartoperatie en<br />
doorverwijzingen ben ik uiteindelijk in het UMCG<br />
terecht gekomen. Hier heb ik het steunhart, voor mij<br />
dus een RVAD, gekregen als “destination therapie”<br />
omdat een harttransplantatie niet mogelijk is bij mij.<br />
heb ik een steunhart gekregen. Naast het steunhart<br />
plaatsen, moest ook mijn borstkast verhoogd worden<br />
om ruimte te maken voor het steunhart. Dit alles is<br />
in 2 fases gebeurd. Een spannende operatie voor mij,<br />
mijn gezin maar ook voor het team. Niet eerder was<br />
zo’n combinatieoperatie uitgevoerd in Nederland.De<br />
betrokkenheid en inzet van artsen en verpleegkundigen<br />
in deze moeilijke onzekere tijd was enorm.Ik ben<br />
daarvoor ontzettend dankbaar!<br />
Tranen van dankbaarheid en hoop<br />
De Duitse kerstmarkt, die we afgelopen zondag<br />
bezocht hebben, de kerstfilms op televisie en het<br />
jaarlijks kerstconcert brengen me helemaal in de<br />
stemming. Ik geniet meer dan ooit van de kersttijd. De<br />
kerstboom staat ook dit jaar weer in de hoek van de<br />
kamer te pronken. Het brengt een warme, gezellige<br />
sfeer in huis. Ik kijk naar de 100 kleine lichtjes die de<br />
gouden kleur van de ballen laten glinsteren. Voorbij<br />
deze uiterlijke vertoningen van kerst ervaar ik sereniteit<br />
en ik voel liefde. Ik denk aan het magische moment van<br />
vorig jaar en huil wederom tranen van dankbaarheid<br />
en hoop…<br />
In juni 2019 kreeg ik huilbuien, paniekaanvallen en<br />
voelde ik veel woede. Door de vele ziekenhuisopnames,<br />
angstmomenten en teleurstellingen had ik last van<br />
posttraumatische stress. Mijn hoofd was een warboel.<br />
Mijn herinneringen en angsten tuimelden over elkaar<br />
heen. Daarvoor ben ik in therapie geweest.<br />
Bij toeval zag ik een advertentie over een schrijfcursus.<br />
Het schrijven van herinneringen, als mozaïekstukjes<br />
van mijn leven, hebben me heel erg geholpen<br />
om gebeurtenissen een plekje te geven. Heel veel<br />
herinneringen en verhalen borrelden op, moeilijke<br />
maar ook mooie. Als ik naar het mozaïek van mijn leven<br />
kijk, kan ik zeggen dat ik een gelukkig en rijk leven heb.<br />
Hoewel ik nog steeds beperkt word, ben ik positief.<br />
Bijgevoegd mijn ervaringsverhaal, geschreven<br />
december 2019. Het gaat over de kerst van 2018. Na<br />
een wekenlange ziekenhuisopname in het UMCG<br />
Kerstavond 2018, acht dagen na de grote operaties<br />
lig ik nog behoorlijk versuft op de hartbewaking. Het<br />
eerder zo kale ziekenhuis is versierd met ontelbare<br />
rijkelijke versierde kerstbomen. Overal zijn er lampjes.<br />
De fontein op de binnenplaats van het ziekenhuis staat<br />
te stralen en er staat een uit hout gesneden kerstgroep.<br />
Patiënten en bezoekers hebben de gelegenheid op<br />
een groot krijtbord een kerstwens voor de lezer achter<br />
te laten. In de gang naar de kinderafdeling staat een<br />
groot kersttafereel met ijsberen, de kerstman en een<br />
arrenslee opgebouwd en nodigt uit tot het maken van<br />
een mooie kerstselfie.<br />
Door een vrijwilliger van het ziekenhuis wordt me<br />
gevraagd of ik, wanneer de arts toestemming geeft,<br />
naar de kerstviering wil. De kerstviering, op de<br />
binnenplaats van het ziekenhuis, is toegankelijk voor<br />
patiënten en familieleden, personeel van het ziekenhuis,<br />
de vrijwilligers en alle ander belangstellenden. Ik wil<br />
SINUS | PAH 21 <strong>Winter</strong> <strong>2020</strong>