16.12.2020 Views

Sinus Winter 2020 WEB

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

ERVARINGEN<br />

thema<br />

Het één leidt tot het ander<br />

DOOR: HEIDI HENDRIKS<br />

Mijn naam is Heidi Hendriks en ik ben 46 jaar<br />

oud. Ik woon met mijn man, drie kinderen<br />

en onze eigenwijze teckel op de grens van<br />

Noord-Brabant en Limburg.<br />

Sinds december 2018 heb ik een steunhart, ook wel<br />

een LVAD (Left Ventricular Assist Device) genoemd. Ik<br />

ben geboren met een transpositie van de grote vaten:<br />

een hartafwijking waarbij de aorta en longslagader zijn<br />

omgewisseld. Vijf dagen oud was ik, toen ik voor de<br />

eerste keer aan mijn hart geopereerd ben. Een tijdelijke<br />

oplossing, totdat ik sterk en groot genoeg zou zijn om<br />

op een later moment de grote operatie aan te kunnen.<br />

Op tweeëneenhalf jarige leeftijd was dat moment er<br />

en ben ik geopereerd volgens de Mustard methode.<br />

Hierdoor is mijn rechterkamer nu mijn systeemkamer<br />

(vanuit hier wordt het bloed het lichaam ingepompt).<br />

Rond mijn tweeëndertigste zijn er hartritmestoornissen<br />

en hartfalen ontstaan. Na veel onderzoeken,<br />

ziekenhuisopnames, weer een openhartoperatie en<br />

doorverwijzingen ben ik uiteindelijk in het UMCG<br />

terecht gekomen. Hier heb ik het steunhart, voor mij<br />

dus een RVAD, gekregen als “destination therapie”<br />

omdat een harttransplantatie niet mogelijk is bij mij.<br />

heb ik een steunhart gekregen. Naast het steunhart<br />

plaatsen, moest ook mijn borstkast verhoogd worden<br />

om ruimte te maken voor het steunhart. Dit alles is<br />

in 2 fases gebeurd. Een spannende operatie voor mij,<br />

mijn gezin maar ook voor het team. Niet eerder was<br />

zo’n combinatieoperatie uitgevoerd in Nederland.De<br />

betrokkenheid en inzet van artsen en verpleegkundigen<br />

in deze moeilijke onzekere tijd was enorm.Ik ben<br />

daarvoor ontzettend dankbaar!<br />

Tranen van dankbaarheid en hoop<br />

De Duitse kerstmarkt, die we afgelopen zondag<br />

bezocht hebben, de kerstfilms op televisie en het<br />

jaarlijks kerstconcert brengen me helemaal in de<br />

stemming. Ik geniet meer dan ooit van de kersttijd. De<br />

kerstboom staat ook dit jaar weer in de hoek van de<br />

kamer te pronken. Het brengt een warme, gezellige<br />

sfeer in huis. Ik kijk naar de 100 kleine lichtjes die de<br />

gouden kleur van de ballen laten glinsteren. Voorbij<br />

deze uiterlijke vertoningen van kerst ervaar ik sereniteit<br />

en ik voel liefde. Ik denk aan het magische moment van<br />

vorig jaar en huil wederom tranen van dankbaarheid<br />

en hoop…<br />

In juni 2019 kreeg ik huilbuien, paniekaanvallen en<br />

voelde ik veel woede. Door de vele ziekenhuisopnames,<br />

angstmomenten en teleurstellingen had ik last van<br />

posttraumatische stress. Mijn hoofd was een warboel.<br />

Mijn herinneringen en angsten tuimelden over elkaar<br />

heen. Daarvoor ben ik in therapie geweest.<br />

Bij toeval zag ik een advertentie over een schrijfcursus.<br />

Het schrijven van herinneringen, als mozaïekstukjes<br />

van mijn leven, hebben me heel erg geholpen<br />

om gebeurtenissen een plekje te geven. Heel veel<br />

herinneringen en verhalen borrelden op, moeilijke<br />

maar ook mooie. Als ik naar het mozaïek van mijn leven<br />

kijk, kan ik zeggen dat ik een gelukkig en rijk leven heb.<br />

Hoewel ik nog steeds beperkt word, ben ik positief.<br />

Bijgevoegd mijn ervaringsverhaal, geschreven<br />

december 2019. Het gaat over de kerst van 2018. Na<br />

een wekenlange ziekenhuisopname in het UMCG<br />

Kerstavond 2018, acht dagen na de grote operaties<br />

lig ik nog behoorlijk versuft op de hartbewaking. Het<br />

eerder zo kale ziekenhuis is versierd met ontelbare<br />

rijkelijke versierde kerstbomen. Overal zijn er lampjes.<br />

De fontein op de binnenplaats van het ziekenhuis staat<br />

te stralen en er staat een uit hout gesneden kerstgroep.<br />

Patiënten en bezoekers hebben de gelegenheid op<br />

een groot krijtbord een kerstwens voor de lezer achter<br />

te laten. In de gang naar de kinderafdeling staat een<br />

groot kersttafereel met ijsberen, de kerstman en een<br />

arrenslee opgebouwd en nodigt uit tot het maken van<br />

een mooie kerstselfie.<br />

Door een vrijwilliger van het ziekenhuis wordt me<br />

gevraagd of ik, wanneer de arts toestemming geeft,<br />

naar de kerstviering wil. De kerstviering, op de<br />

binnenplaats van het ziekenhuis, is toegankelijk voor<br />

patiënten en familieleden, personeel van het ziekenhuis,<br />

de vrijwilligers en alle ander belangstellenden. Ik wil<br />

SINUS | PAH 21 <strong>Winter</strong> <strong>2020</strong>

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!