Sinus Winter 2020 WEB

ERVARINGEN
thema
daar, een fietsverhuurbedrijf met bagagedragers
en natuurlijk dé ring. Maar ik werd erg ziek dus die
bijzondere ervaring ging aan onze neus voorbij en toen
moest er een plan B komen.
Twee weken later kreeg ik een zwaar herseninfarct
waardoor het trouwen niet zo vanzelfsprekend meer
leek. Het werd ons heel duidelijk dat ik er niet meer had
kunnen zijn. Aan de ene kant wilden we wachten met
trouwen tot ik me beter zou voelen, maar we wisten
niet of ik me wel beter zou gaan voelen. We konden
ook wachten, maar dat zou er ook voor kunnen zorgen
dat mijn gezondheid verder achteruit zal gaan en
trouwen daardoor nog lastiger zou worden. Na lang
wikken en wegen hebben we in april besloten om een
half jaar later te gaan trouwen. Dus we moesten aan de
bak! Normaal zou het voor mij een sprookje zijn,
de locatie kiezen, taarten proeven en natuurlijk
jurken passen.
Maar doordat ik nog aan het herstellen was kostte
alles me zoveel energie dat ik er niet echt van heb
kunnen genieten. Ook was het een kunst om de dag
op een manier in te delen zodat ik het vol zou houden
met mijn beperkte energie. Ik kan er wel van balen
dat ik die roze wolk gemist heb en het meer leek op
zoeken naar wat mogelijk was dan het creëren van
de perfecte dag. Maar wat was het op de dag zelf
fantastisch, we hebben volop kunnen genieten met
onze lievelingsmensen en ik heb het tot het einde
volgehouden, op de dansvloer! En het belangrijkste? Hij
is nu mijn man, hij is mijn sprookje.
Het er voor elkaar zijn in ziekte en gezondheid was iets
wat hij mij al had bewezen. Het raakt me elke keer weer
als ik besef hoeveel hij opgeeft door elke dag weer voor
mij te kiezen. Het gaat veel verder dan er alleen voor
mij zijn, het beïnvloedt ook elk onderdeel van zijn leven
nu en in de toekomst. Ik ben overweldigd dat de liefde
in deze man zo sterk is, dat al die dingen voor hem
maar bijzaak zijn.
Zoals ik net al noemde was het begin van ons leven
samen geen makkelijk begin en dat is wel heel
kenmerkend voor ons leven samen. Dat was onze
verkeringsperiode ook niet en het zal ook niet makkelijk
worden, want er staan ons vast nog meer uitdagingen
te wachten. Samen ben je sterker dan alleen ♥
Wil je meer lezen over mijn leven of heb je vragen/
opmerkingen? Neem dan een kijkje op mijn site:
www.theheartlife.nl
Mijn droom voor de toekomst
DOOR: ESTHER VAN DAM-VERHEIJ
Ik ben 45 jaar jong en moeder van een
jonge vrouw van 20 en een bijna volwassen
puber kerel van 16. Ik ben geboren met een
pulmonalis-stenose. Ik was drie dagen oud
toen ik mijn eerste operatie kreeg en nu 45 jaar
later ben ik twee hersteloperaties en drie klepvervangingen
verder.
Tegen alle verwachtingen in heb ik mijn 18e
verjaardag kunnen vieren. Op mijn 19e zei
ik tegen mijn moeder: ik denk dat ik graag
een vriendje zou willen. Hoe doe ik dat? Mijn
moeder antwoordde: wacht maar er komt
vanzelf iemand op je pad.
Twee maanden later ging ik met de jeugdgroep
van onze kerk op kamp naar Urk. Er was daar
een jongen, Hans genaamd, die samen met
drie andere jongens van Rotterdam naar Urk
waren komen fietsen. Twee moesten opgehaald
worden en Hans en zijn vriend Koos kwamen
na een lang tocht aan in Urk. Koos, de vriend
van Hans, ging gelijk naar bed, maar Hans liep
nog gezellig rond met iedereen te kletsen. Wat
voor mij een zeer indrukwekkend prestatie was
en wat mij dus ook opviel. Tijdens die vakantie
hebben we veel gepraat over leuke en minder
leuke dingen, onze interesses en toekomst
ideeën.
SINUS | PAH 15 Winter 2020