Sinus Winter 2020 WEB

ERVARINGEN
thema
complicatie was dat zonder een arbeidscontract
(voor mij!) mijn Albanese vrouw het land uitgezet zou
worden.
Na een geweldige bruiloft, die schitterend werd
vastgelegd door een professionele fotograaf, zijn we
bijna meteen op huwelijksreis naar het romantische
Venetië gegaan. Gelukkig heeft de gedachte aan
de aanstaande operatie deze reis niet verstoord. Ik
kon er heerlijk van genieten. Na een weekje van het
geklots van het water in de lagune van Venetië te
hebben genoten, waren we op een zondagavond
weer thuis in Amsterdam. De volgende ochtend
belde het UMCG dat ik me de dag erna moest melden
in het ziekenhuis voor de operatie.
De operatie verliep prima, de aortaklep werd
gerepareerd en het VSD gesloten, en ik kom net bij
op de IC als ik mijn vrouw zie en hoor zeggen: “We
zijn bruidspaar van de maand geworden!”. Onze
trouwfotograaf bleek van haar trouwreportages
elke maand een bruidspaar van de maand te kiezen,
dat daarmee een weekend naar Ameland en een
professionele portretfoto kreeg. Ik was dolblij,
maar kon dat niet tegen haar zeggen, omdat ik nog
slangen in mijn keel had zitten. Mijn hartslag ging
wel omhoog. Dat vonden de IC- verpleegkundigen
niet zo leuk. Mijn vrouw werd snel afgevoerd en ik
werd weer tot rust gemaand. Voor mijn vrouw werd
deze ervaring daardoor een trauma. Zij dacht dat
ze me toen in gevaar had gebracht. Ik betwijfel dat
en baal er wel nog steeds van dat ik haar toen niet
kon zeggen hoeveel ik van haar hield. Wel kwam
het artikel over het bruidspaar van de maand in een,
plaatselijke, krant met een van onze bruidsfoto’s
achter mijn ziekenhuisbed te hangen.
Zonder veel problemen mocht ik een weekje later
naar huis voor mijn revalidatie. De afronding van
mijn proefschrift is wel stevig vertraagd door dit
voorval. Pas in 2001 kon ik dat verdedigen (2 jaar
na mijn vrouw!). Maar de liefde voor mijn vrouw is
hierdoor zeer verstevigd. Helaas heeft zij nog meer
moeten doorstaan. In 2008, zes weken nadat ik in
een nieuwe baan was begonnen, moest ik weer
onder het mes. Nu was de mitralisklep gaan lekken.
In 2014 kreeg ik bij het tandenpoetsen een TIA. Bleek
ook weer door mijn hart te komen. Ik bleek, pas
na twee weken onderzoek, endocarditis te hebben
op mijn mitralisklep en een bacterieklompje had
(tijdelijk) bloedvaten in mijn hersenen geblokkeerd.
Nu moest ik zes weken aan een infuus met een
heftig antibioticum. Toch bleef ik ook altijd sporten,
maar wel wat minder fanatiek. Het (tot nu toe)
laatste drama voor mijn vrouw was dat ik in 2016
weer een TIA kreeg. Nu was de mitralisklep zo erg
aangetast (door dezelfde bacterie) dat die door een
mechanische klep vervangen moet worden. Ik kon
telkens al de maanden tot volledig herstel van de
operaties en endocarditisbehandelingen alleen maar
doorstaan dankzij de onvoorwaardelijke steun van
mijn vrouw. Een bruidspaar voor het leven!
Groeien in de relatie met
mijzelf en met anderen
Alhoewel ik vorig jaar heel voortvarend dit relatie-thema voor de
Sinus had bedacht, blijkt erover schrijven voor mij voorzichtig
gezegd niet het makkelijkste. In deze coronatijd stort ik mij iedere
doordeweekse ochtend op mijn werk als kunstschilder, klets ik tegen mezelf
of tegen de enorme teddybeer op mijn bank, maak ik wandelingen en spreek
mijn vrienden, ouders, mijn lerares en broer voornamelijk door telefoons
en beeldschermpjes. Bij het verzinnen van het thema had ik nooit kunnen
vermoeden dat er een situatie zoals nu zou kunnen ontstaan, waarin het
SINUS | PAH 29 Winter 2020