Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
KLOKE PODER: Ane, Preben, Ylva, Johannes, Emma og Oliver trur at studentar gjer følgj ande: Dei et mat, bur i hus forskjellige stadar, og om natta ser dei nyheiter.<br />
mon tru? Nei, der går grensa. Ane er definitivt smartare<br />
enn mor si.<br />
Panelet vert einige om at studentar har følgjande<br />
åtferdsmønster: Dei et mat, bur i hus forskjellige stadar,<br />
og om natta ser dei nyheiter. Vi går nærmare inn på<br />
kosthald. Kva et studenten, eigentleg?<br />
– Lunsj, kjem det kontant frå Ylva.<br />
Oliver held ein knapp på pizza.<br />
– Pappa har ete det mange gonger!<br />
– Kva slags pizza, da, lurer journalisten.<br />
Preben lyser opp:<br />
– Grandiosa!<br />
Johannes nikkar samtykkjande.<br />
Vi spør Emma kva hu trur. Ho tek ein god<br />
tenkepause, så ser ho oppgitt på oss og dreg seg i<br />
korketrekkarane.<br />
– Hjernen min greier ikkje å tenke!<br />
EKSAMEN, DET ER å lese.<br />
– Lenge, lenge, lenge, sukkar Ane.<br />
Dei har oppfatta at dette ikkje er noko lystig konsept.<br />
Dei er sikre på at eksamen er levande.<br />
– Det er handa <strong>som</strong> går bortover sånn, viser Preben.<br />
Ein legemsdel i hardt arbeid, med tydeleg skrivekrampe,<br />
vert demonstrert.<br />
Professor er imidlertid eit noko vagare omgrep.<br />
– Forskjellig type musikk, føresler Ylva.<br />
Oliver meiner at det heller er ein gal doktor.<br />
– Ein <strong>som</strong> lager forskjellige saker og ting, prøver<br />
Preben seg diplomatisk.<br />
– Eksperiment og sånn, føyer Oliver til.<br />
– Kva slags farge har professoren da? spørjes det.<br />
Preben ser for seg ein mann i kvit frakk. Som luktar<br />
slim. Og ekle monstre.<br />
Panelet byrjar å bli utålmodige. Ane er mest oppteken<br />
av å få hjelp til å ta av ein altfor tjukk ullgenser. Ho<br />
kviknar til når det er tid for vitserunde. Det florerer av<br />
påkjørte tomatar, katter med slips, danskar, svenskar<br />
og norsken sjølvsagt. Som ikkje ville til himmelen, men<br />
i kjellaren for å hente potet.<br />
I forsøk på å sjarmere, og <strong>som</strong> takk for hjelpa,<br />
fôrar vi panelet med e-stoffer. Vi forstår fort at vi har<br />
gløymt noko sentralt; einkvar barnehage sitt uskrive<br />
rettferdsregime. Ane spring ut av rommet, og jublar<br />
triumferande til resten av avdelinga:<br />
– Vi har fått seigmann!<br />
Vi snik oss skamfulle ut.UD<br />
33
Change language