Norsk kritikerlag 10 år - Kritikerlaget
Norsk kritikerlag 10 år - Kritikerlaget
Norsk kritikerlag 10 år - Kritikerlaget
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Så, for å vera så sikker som mogleg, gjer eg det hermed slutt<br />
mellom oss. N<strong>år</strong> eg seier at eg ikkje bryr meg om deg, og<br />
truleg aldri har gjort det og aldri kjem til å gjera det – så<br />
f<strong>år</strong> du tenkja det du vil.<br />
6. forsøk: Sinne<br />
Eg blir så sint! Eg blir så sint! Eg blir så sint!<br />
7. forsøk: Kven veit kva om kven<br />
Då eg gjekk i barnehagen, merka eg meg at tantene snakka<br />
om noko dei kalla pedagogikk. Eg visste ikkje heilt kva dette<br />
var, men eg tykte det var teit. Eg forstod at dei vaksne las<br />
og diskuterte og lærte på skulen korleis dei skulle snakka<br />
med meg. Meg. Hallo. Eg er jo her!<br />
Då eg gjekk på ungdomsskulen, fnaus eg av sosiallæraren<br />
som kom og fortalde oss at det var vanskeleg å vera ten<strong>år</strong>ing.<br />
Dei fortalde at det var vanskeleg at kroppen min forandra<br />
seg. Idiotar! Eg veit vel sjølv best korleis eg har det!<br />
I ettertid skjønar eg at eg som snørrunge var meir prisgitt<br />
barnehagetantene sin pedagogikk enn eg ante. Eg kunne<br />
i grunn trengt litt betre pedagogar. Og i ettertida gjev eg<br />
også sosiallæraren rett: Eg hadde det jo vanskeleg.<br />
Kunstnarar er ikkje barn, like lite som at kritikarar er omsorgs-<br />
61
Change language