Para comprendermos a crise - Web FORGA

8
Manifestación en Lisboa, Portugal
mía e tamén a política. Cómpre nese sentido rexistrar
o carácter ofensivo da estratexia das clases
subalternas desde a súa formulación
orixinaria polos clásicos do socialismo deica o
derrubamento soviético. Esta situación xerou
un cambio de sentido no imaxinario popular
mundial afectando á perspectiva dun rumbo
anticapitalista.
A dimensión política inherente ao sistema hexemónico
non se evidencia unicamente en momentos
de crises coas mencionadas políticas de
rescate, senón que é observábel tamén no uso
da violencia pública a favor do capital. O capitalismo
nace co selo da violencia e a afectación
integral dos dereitos humanos. Ese é a marca
do capitalismo, máis aló dos adxectivos que ás
veces apoñen para amortecer unha historia de
saqueo. Por iso, nin “humano”, nin “salvaxe”:
capitalismo. Desde a acumulación orixinaria o
capitalismo pasou por distintas crises e recomposicións,
que supoñen variacións das relacións
económicas no marco do réxime de explotación,
que é en definitiva a invariante do sistema.
Porén, o problema que guía a nosa pescuda é a
alternativa ao capitalismo en crise. Non se trata
dunha discusión ideolóxica sobre o socialismo.
Máis ben intenta ser unha achega ás condicións
para o tránsito das políticas hexemónicas neoliberais
cara a unha perspectiva de transformación
social que permita explorar acerca dos
problemas do noso tempo. É que a nosa hipó-
tese asume que a pouco máis de dúas décadas
da caída do muro de Berlín, e no medio dunha
crise sistémica, reaparecen condicións subxectivas
para reinstalar unha posíbel ofensiva polo
outro mundo posíbel. En todo caso trátase dun
rumbo a construír, repensando a crítica ao capitalismo
para refundar un ciclo de ofensiva popular
para transitar o camiño do capitalismo
cara ao socialismo. Supón tamén un balance
crítico sobre a experiencia socialista e unha
anovada procura por construír a sociedade sen
explotación. Ese é o sentido destas liñas.
Como mencionamos previamente, inmersos
neste contexto a crise preséntase como oportunidade:
tanto para os opresores co fin de continuar
co asoballamento cara ao pobo, como para
os oprimidos para se ergueren cunha proposta
que poña en xogo outro tipo de relacións sociais.
Senllas opcións coexisten e está en cada
un dos actores o saber dar bo proveito ao contexto
sociohistórico que vivimos. Nese sentido,
este texto expón diferentes desafíos que tenden
a pensar a teoría económica como disciplina do
estudo das relacións sociais no ámbito económico
sen deixar de lado a dimensión política da
problemática, a criticar o capitalismo como sistema
produtivo baseado no saqueo e a violencia,
a desenvolver un balance crítico da
experiencia de construción do socialismo; en
fin, a colaborar coa construción dun outro
mundo posíbel.
Desde esta perspectiva epistemolóxica, focamos
a análise nas relacións sociais de produción,
entendidas como escenarios de disputa
continua, é dicir, na loita entre e no interior das
clases, como elemento dinámico do proceso
histórico.
Daquela, necesariamente, o correlato metodolóxico
das concepcións vertidas nestas páxinas,
tende a producir un estudo centrado na interacción
entre a teoría e a práctica. Confiamos
nas elaboracións conceptuais, na medida en
que sexan insumos para a acción política e social;
ausente ese obxectivo, a teoría é baleira de
todo contido transcendente.
En termos globais, este traballo estrutúrase en
catro grandes bloques temáticos, separados con
fins heurísticos, pero cuns eixos centrais que