Para comprendermos a crise - Web FORGA

16
Traballadores da construción en México
particulares e parciais conquistas e reconquistas
de determinados traballadores nalgunha
parte do planeta.
Tamén debe sinalarse a actuación propagandística
e ideolóxica dos estados para facer “normal”,
é dicir, naturalizar as demandas do
capital no conxunto da sociedade. As formas da
violencia non remiten só ao uso das armas e a
represión física, senón que tamén se acode á
violencia moral da chantaxe e á manipulación
da conciencia social para naturalizar a orde vixente
e as novas formas que asume a explotación.
Contrariamente ao que algúns sosteñen, actualmente
non hai menos estado que en tempos
previos da hexemonía neoliberal, senón
que transitamos un cambio de funcións dos estados
nacionais, apoiado en catro décadas de
proceso de liberalización da economía mundial.
Foi o proceso de tránsito da crise dos 70 até a
urxencia da crise actual. Insistimos entón en
que non resulta acaído contrapor o “mercado”
co “estado” coma se fosen tendencias contrarias;
esta idea -por certo moi estendida en certo
pensamento crítico ao modelo neoliberalasume
un suposto progresismo do estado e o
carácter regresivo do mercado.
Ambas as categorías, “mercado” e “estado” son
conceptos en relación, implican relacións sociais
e como tales son contraditorios e expresan
determinados intereses, de “clase” no capita-
lismo. No mercado defínese a contradición e
confrontación entre o capital e o traballo, tanto
como a loita competitiva ou monopolista entre
capitais de diferente composición orgánica. É o
ámbito de disputa pola apropiación da renda.
Mentres que é o propio estado quen propón e
conduce a mercantilización capitalista da sociedade,
ou un proceso de socialización da produción
e a súa distribución7 . O estado resulta
imprescindíbel para canalizar con éxito a ofensiva
global do capital, ou o seu contrario, a
emancipación social.
En efecto, son os estados hexemónicos os que
están dando nova forma á orde mundial pretendida.
Os obxectivos de arquitectura institucional
do novo tempo ben poderían ser
sintetizados polos expostos desde a Organización
Mundial de Comercio (OMC):
O propósito primordial do sistema é axudar
a que as correntes comerciais circulen coa
máxima liberdade posíbel —sempre que non
se produzan efectos secundarios desfavorábeis—,
porque isto é importante para o desenvolvemento
económico e o benestar. Isto
significa en parte a eliminación de obstáculos.
8
É dicir, que os 153 estados membros da OMC
se ocupan de garantir e defender a apertura e
liberalización da economía, en nome dos capitalistas
(os investidores). Neste punto cabe
preguntarse ou preguntarlles: a que se considera
“efectos secundarios desfavorábeis”?
Acaso estarán a se referir ás nefastas consecuencias
sociais -como a pobreza e a desocupación-
que traen aparelladas as políticas
neoliberais? Ou serán estas parte dos denominados
“obstáculos” para o desenvolvemento
económico? A discrecionalidade e (só) aparente
neutralidade coa que os organismos internacionais
determinan aquilo que é correcto
e incorrecto resulta irreal. Porén, é a partir
deses parámetros, expresados en tratados de
comercialización ou investimento, que os esta-
7 A este respecto e só entre paréntese, cómpre dicir que é necesario
estudar a proposta do estado en China, orientado a mercantilizar o
socialismo, que require un debate político e teórico que supera as
nosas motivacións nestas reflexións.
8 Información extraída o día 13 de marzo do 2010 desde a páxina
web oficial do organismo: www.wto.org.