Para comprendermos a crise - Web FORGA

22
A violencia é inherente
á orde capitalista,
constitúe o seu trazo
distintivo, o seu sinal,
máis aló dos adxectivos
que ás veces lle dan
para amortecer unha
historia de saqueo.
Recapitulando
presión que supuxeron
necesariamente
variacións nas relaciónssocioeconómicas
capitalistas;
porén, a constante en
toda a súa historia é a
explotación do home
polo home.
O problema de fondo é a orde capitalista e non
abonda con pensar en “outro capitalismo” tal
como suxiren distintas voces. Tampouco non
chega con cambios cosméticos, senón que fan
falta profundas modificacións da orde socioeconómica
vixente. Non é un problema de que
a crise pase agora desde o campo financeiro ao
produtivo; senón que é imperioso cambiar o
modelo de produción e en consecuencia de circulación.
En definitiva, produción e circulación
en conxunto. A crise non é das finanzas e a súa
difusión na economía real, senón que é unha
crise sistémica que obxectivamente cuestiona o
modelo de produción capitalista.
Nesta primeira década do século XXI modificouse
a correlación de forzas entre o proxecto do
capital e a loita das clases subalternas. O 2001
foi, se cadra, o derradeiro acto da iniciativa política
do poder mundial para facer avanzar o
ciclo capitalista en beneficio da acumulación.
Desde aquela, especialmente na rexión latinoamericana
e caribeña, crece unha dinámica social
en loita que se expresa tamén en cambios de gobernos
e de réximes constitucionais con propostas
de carácter anticapitalista e que animan
expectativas de cambio social e económico. É
certo que na rexión subsiste o gran programa do
librecambio que se manifesta en tratados bilaterais
e de defensa dos investimentos externos,
nos protocolos de integración vixentes subscritos
en tempos de hexemonía neoliberal. A rexión
está atravesada por ambas as realidades, unha
que expresa a vontade de transformación que inclúe
un incipiente debate sobre a transición do
capitalismo ao socialismo e outra que agochada
espera o momento de rexurdimento do programa
liberalizador, sustentado en reformas estruturais
regresivas que continúan exercendo o
seu demoledor efecto sobre os sectores máis desprotexidos.
Pode verificarse entón a crise e os problemas
do capitalismo para superala, pero un asunto
adicional a considerar é a capacidade de construír
proposta alternativa ao capitalismo. Se o
sistema está en crise, é un problema a estratexia
de confrontación co capitalismo e a constitución
de propostas anticapitalistas e polo
socialismo. En definitiva, discútese a crise, si,
pero tamén a posibilidade doutra orde social
para a sociedade. Non só está cuestionada a variante
neoliberal, senón o capitalismo en si.