AKP Faflizmden Vazgeçmiyor!

Onlar, sap›na kadar sa¤c›, sap›na
kadar gerici, sap›na kadar faflisttirler.
Bunu gizlemek için türlü
maskeler takarlar yüzlerine. Maskelerden
biri de “ne sa¤c›y›z, ne
solcu...” maskesidir. Her konuda
ideolojik kararlar al›rlarken, dillerinde
ideolojiyi kötüleyen sözler
vard›r. Onlar›n ne maskelerine, ne
dillerine kanmamal›y›z.
bu sentezin tüm temel boyutlar›n›
benimsediklerini görüyoruz. Sosyal-liberal
sentez, eski sa¤-sol çat›flmas›n›n
art›k olmad›¤›n› anlatmaya
çal›fl›yor."
Kemal Dervifl hiç kuflkusuz bofl
konuflmuyordu. Nitekim, 2000’li
y›llar CHP’den DYP’ye, MHP’den
AKP’ye kadar hepsinin bu çizgide
bulufltu¤u y›llar olmufltur. ‹ktidara
gelen önüne konulan› uyguluyor.
Muhalefet de art›k “merkezin” d›fl›-
na ç›km›yor. Mesela, burjuva siyasetin
klasik bir tablosu vard› yak›n
zamana kadar. ‹ktidardaki parti,
IMF programlar›n› uygularken, muhalefet
illa ki ona karfl› ç›kard›. Çekiç
Güç’ün süresinin uzat›lmas›,
Ola¤anüstü Hâl’in uzat›lmas› gibi
konularda da iktidar uzatmaktan,
muhalefet kald›rmaktan yana olurdu.
Sonra iktidar ve muhalefettekiler
yer de¤iflirse, rolleri de de¤iflirdi...
Fakat, emperyalizm ve oligarfli
“demokrasicilik oyunu”nun s›n›rlar›n›
burjuvazi için bile o kadar daraltm›flt›r
ki, art›k bu flekilde “muhalefetçilik”
de oynayam›yorlar.
Dolay›s›yla politikaya “merkez”in
hakim oldu¤u süreç, düzenin iktidar›yla
düzenin muhalefeti aras›ndaki
fark›n da asgariye indi¤i bir süreçtir.
Bugün bir partinin yönetici kadrolar›n›n
baflka bir partiye geçip
oradan aday olabilmesinin bu kadar
“kolay” hale gelmesinin politik zemini
de budur. Kemal Dervifl’in dedi¤i
gibi, merkez sa¤, merkez sol
gibi kavramlar›n politik bir anlam›
ve karfl›l›¤› yoktur art›k.
Böyle olunca, ‹lhan Kesici gibiler
için ha “merkez sa¤”dan, ha
“merkez sol”dan aday olman›n da
bir fark› yoktur elbette.
Bugün siyasi arenaya bak›ld›¤›nda,
hemen tüm düzen partilerinin
“de¤iflti¤ini” kan›tlamaya çal›flt›-
¤›n› görüyoruz. AKP de¤iflti¤ini kan›tlamak
için eski solcular› aday
gösterirken, CHP de de¤iflti¤ini kan›tlamak
için sa¤c›lar› aday gösteriyor.
Dönekli¤in teorisini yapan ve o
güne kadarki çizgilerini inkâr ederek
baflka partilerin vitrinine oturanlar›
öven Ertu¤rul Özkök, bu geçifllerin,
partilerin kendini “merkez”de
gösterme çabas›n›n ürünü oldu¤unu
belirtiyor. Burjuva bas›nda flöyle
tasvir ediliyor bu durum:
“Partilerin adaylar›na bak›ld›-
¤›nda... hangisi olursa olsun, partiler
vitrine al›nan adaylarla, ‘biz de-
¤ifliyoruz’ mesaj› veriyor. De¤iflim,
ideolojik içerikten uzak, sa¤ ile solun,
ulusalc› ile küreselcinin iç içe
girdi¤i karmafl›k bir yap›ya do¤ru.
Partiler aras›nda fark b›rakmayan
bir durum.” (Yalç›n Do¤an, 7 Haziran
Hürriyet)
Yani, düzenin sa¤›n›n da, solunun
da vermeye çal›flt›¤› mesaj “bizim
için art›k sa¤›n, solun önemi
yok” mesaj›d›r. Elbette bunun devam›,
yukar›da da vurgulad›¤›m›z gibi,
“biz istedi¤iniz her fleyi yapmaya
haz›r›z”d›r.
Merkez de bir
açmazd›r!
Düzen partilerini merkeze çekme
politikas›, emperyalizm ve oligarfli
aç›s›ndan ayn› zamanda bir
“denetim” mekanizmas› ifllevi de
görür. Çünkü, emperyalistler ve oligarfli,
hemen her dönem, halk›n mücadelesinin
geliflimine, sosyalistlere
karfl›, islamc›lar›, milliyetçileri gelifltirme
politikas› izlemifllerdir.
Fakat böyle bir politika, her zaman
kendi içinde risklidir; islamc›,
milliyetçi geliflme, e¤er zaman›nda
denetim alt›nda tutulmazsa, çizilen
çerçeveyi aflabilir de. ‹flte bu ihtimale
karfl› da, bu kesimler üzerinde sürekli
olarak “merkeze gelme” bask›-
s› uygulan›r.
Ülkemizde bu politikan›n en ç›plak
örne¤i islamc› RP-AKP çizgisi
ve milliyetçi MHP karfl›s›ndaki politikalard›r.
Hem islamc›l›¤›, hem
milliyetçili¤i gelifltiren, bizzat oligarflinin
politikalar›ndan baflkas›
de¤ildir. Dinci ve milliyetçi partiler,
g›dalar›n› esas olarak bu politik zeminden
al›yorlar. Oligarfli bu politik
zemini yoketmiyor, yoketmek ifline
gelmiyor; fakat bu zeminin ürünü
olan partileri zaman zaman törpülemeyi
de ihmal etmiyor. Ülkemizde
törpülemenin araçlar›ndan biri de
“merkeze çekme”dir.
Tüm partilerin “merkez”de toplanmas›,
k›sa vadede emperyalizmin
ve oligarflinin yönetimi aç›s›ndan
baz› avantajlar sa¤layabilir sömürücülere.
Fakat merkez politikas›
da bir süre sonra oligarflinin aleyhine
dönecektir... Çünkü sa¤ ve solu
ideolojik anlamda yokedemedikleri
sürece –ki yokedemeyeceklerdir–
sömürücüler sa¤-sol istismar› yapmadan
yönetemezler.
Özellikle kitlelerin “sola” yönelik
özlem ve taleplerini istismar etmek
için “ideolojiler öldü” diyerek
tükürdüklerini yalayacak ve yine
“sol” istismar› yapacaklard›r. Nitekim
asl›nda tüm partileri “merkeze”
çekmeye çal›fl›rken bile, bir yandan
da bu istismar› sürdürmeyi ihmal etmiyorlar.
Halk, iflte bu istismara
karfl› uyan›k olmal›d›r. Ayd›nlar,
“merkez” tart›flmalar› arkas›nda
sa¤c›l›¤›n, faflistli¤in gizlenmesine
karfl› uyan›k olmal› ve gizlenmeye
çal›fl›lan› teflhir etmelidir.
Burjuva siyaset sahnesi, herkesin
her k›l›¤a girebildi¤i bir sahnedir.
Onlar, sap›na kadar sa¤c›, sap›-
na kadar gerici, sap›na kadar faflisttirler.
Bunu gizlemek için türlü maskeler
takarlar yüzlerine. Maskelerden
biri de “ne sa¤c›y›z, ne solcu...”
maskesidir. Her konuda ideolojik
kararlar al›rlarken, dillerinde ideolojiyi
kötüleyen sözler vard›r. Onlar›n
ne maskelerine, ne dillerine
kanmamal›y›z. ‹deolojik olmal›y›z.
Benim ideolojim, taraf›m yok, ben
merkezdeyim diyeni k›namal›y›z.
Taraf olmaya ça¤›rmal›y›z.
Say›: 108 SEÇ‹M 11