AKP Faflizmden Vazgeçmiyor!

alandan yararlanabilecek güçten
uzak oldu¤u, mevcut konjonktürün
bu takti¤e hiç de uygun olmad›¤›
koflullarda bile bundan vazgeçmemifltir.
Parlamentocu hayaller, TKP’yle
bafllar ve bugüne kadar gelir. TKP,
illegal bir parti olmas›na, komünizmi
savunmas›na karfl›n, neredeyse
tüm siyasal yaflam›n› legalleflme
için harcam›flt›r.
Legalleflmek, parlamentoya girerek
parlamentoyu kullanmak ad›na
ne pragmatizmlere, ne çarp›k ittifaklara
baflvurulmad› ki bu ülkede
“Çok partili” hayata geçilirken,
parlamento kap›lar›n›n kendilerine
de aç›laca¤›n› sanan TKP, Türkiye
Sosyalist Emekçi Partisi (TSEP)
ad›yla yasal bir parti kurdu. Bu dönemde
izlenen Kemalizm kuyrukçusu
çizgi, TSEP’in kapat›lmas›n›
önleyemedi.
Sonra, bu revizyonist çizginin
DP’ye –evet, bildi¤iniz Menderes’in
Demokrat Partisi’ne– savruluflunu
görüyoruz. fiafl›racaks›n›z
belki ama, gerek TKP, gerekse de o
dönemin birçok ilerici ayd›n›, Demokrat
Parti’yle ittifak aray›fl›na
girmifllerdir, hatta DP listelerinde
yeralmak bile gündeme geldi; çünkü,
DP’yi "faflizme karfl› demokrasi
tarafl›s›" olarak de¤erlendiriyorlard›.
Ayn› kafa yap›s›, sonraki y›llarda
ANAP’› demokrat olarak görecek,
k›rk y›ll›k faflizmin uygulay›c›-
s› Demirel’den bir “demokrat” yaratacak,
CHP-SHP çizgisinin kuyru¤undan
ise ony›llar boyunca kopamayacakt›...
Tüm bu büyük politikalar,
taktikler, parlamentoya girmek
içindi! Elbette parlamenterizm
temelindeki politikalar, örgütler dönemlere
göre de¤iflti, ama iflin reformist
özü, pek de¤iflmeden kald›. Legal
partiler aç›s›ndan bu tarihin özetini
de senden dinleyelim Özlem.
Özlem: Özetlemeye çal›flay›m.
Ülkemizde parlamenterizmi amaçlaflt›ran
legal sol partileri üç ayr› dönem
içinde ele alabiliriz. Birincisi,
T‹P’in kuruldu¤u ve o dönem boyunca
da adeta “tek legal sol parti!”
olarak kald›¤› 1960’lard›r.
‹kinci legal partiler dönemi, 12
Mart sonras›d›r. Büyük bir devrimci
potansiyelin varl›¤›n›n görülmesi,
çeflitli kesimleri de bu potansiyeli
legal partilere kanalize etme hesaplar›
içine itmiflti. Bu çerçevede önce
Türkiye Sosyalist ‹flçi Partisi (TS‹P)
kuruldu. TS‹P, T‹P’i “pasif” bir çizgi
izlemekle suçluyordu. T‹P’liler
de Behice Boran önderli¤inde T‹P’i
tekrar kurdular. Keza yine ayn› dönemde
Mihri Belli önderli¤inde
Türkiye Emekçi Partisi (TEP),
Mehmet Ali Aybar önderli¤indeki
Sosyalist Devrim Partisi, K›v›lc›ml›
çizgisinde Vatan Partisi gibi baflka
yasal partiler de kuruldu. Peki ne oldu
‹llegalite temelinde örgütlenen
örgütler bu dönemde h›zla geliflirken,
birço¤u hat›r› say›l›r ölçülerde
kitleselleflirken, bu legal partiler
tam tersine, geliflemediler. Dönemin
büyük devrimci potansiyeli içinde
ciddi, kitlesel bir güç haline gelemediler.
Tüm legal partiler ayn› durumdayd›;
çünkü politikalar›, varolufl
biçimleri, dönemin ve devrim mücadelesinin
ihtiyaçlar›na cevap vermiyordu.
Bu güçsüzlük içinde, önceki dönemlerin
Kemalizm kuyrukçulu¤u,
CHP kuyrukçulu¤u olarak devam
etti. 1975 seçimlerinde revizyonistler,
reformistler,
Hayat›n
‹çindeki
TEOR‹
....T‹P, ayn›
zamanda ülkemiz
s›n›flar
mücadelesi
aç›s›ndan, parlamenter
bir baflar›n›n, nas›l, parlamenter
batakl›¤a gömülmeye
dönüflebildi¤inin de
bir örne¤idir... 2. Enternasyonal
partileri de parlamentizmi
ve “bar›flç›l
geçifl” teorilerini, seçim
baflar›lar›n›n ard›ndan teorilefltirmemifller
miydi!!
blok halinde CHP’yi desteklediler.
Kürt milliyetçi örgütleri de "Ulusal
Demokratik Güç Birli¤i" ad›yla birlik
oluflturup parlamentoya milletvekili
sokmaya çal›flt›lar, ancak baflaramad›lar.
TKP revizyonizmi, seçimlerden
sonra da CHP kuyrukçulu¤undan
vazgeçmek yerine, "Ulusal Demokratik
Cephe"(UDC) politikas›yla,
CHP kuyrukçulu¤unun teorisini
yapt›. Sözcülü¤ünü D‹SK’in yapt›¤›
UDC ile, "tüm ilerici güçlerin birli-
¤ini sa¤laman›n” hedeflendi¤i iddia
edilse de, as›l hedef, CHP’yi
TKP’yle ittifaka zorlamak ve bir
CHP ittifak›nda legalleflip parlamentoya
girebilmekti.
Solda bu beklentiler hiç bitmedi.
Mesela, 1991’de HEP’lilerin SHP
ile iflbirli¤i de benzer bir bak›fl aç›s›
ve beklentinin sonucuydu. Bu verdi¤im
örnek de legal partilerin
üçüncü dönemi diyebilece¤imiz
1980 sonras› bafllayan dönemdir.
Kemal: Bu döneme geçmeden,
legal particili¤in en “cezbedici” dönemi
olan T‹P’e iliflkin bir iki noktay›
belirtelim.
Bugün ba¤›ms›z aday takti¤ini
önerenler, sürekli olarak T‹P’in
1965 seçimlerinde parlamentoya 15
milletvekili sokmas› ve onlar arac›-
l›¤›yla yürüttü¤ü etkili muhalefet
örne¤ini veriyorlar. Bu örne¤in günümüze
ne kadar uydu¤u ayr› bir
konu; ama o gün aç›s›ndan da
T‹P’in “baflar›s›” tart›flmal› bir baflar›d›r.
T‹P, ayn› zamanda ülkemiz s›-
n›flar mücadelesi aç›s›ndan, parlamenter
bir baflar›n›n, nas›l, parlamenter
batakl›¤a gömülmeye dönüflebildi¤inin
de bir örne¤idir. Bu
parlamenter baflar› T‹P’in bafl›n›
döndürmüfl ve ülke gerçeklerinden
iyice kopup bofl hayaller kurmaya
bafllamas›na neden olmufltur.
T‹P, bu “parlamenter baflar›s›”na
kadar, üç aflamal› bir devrim modeli
savunuyordu. Sosyalizm, üçüncü
aflamayd›. “Ama, 1965 genel seçimlerinde
T‹P, 15 milletvekili ile parlamentoya
girince, ‘direkt sosyaliz-
Say›: 108 TEOR‹ 33