zdÓ ˚ zdiyetÓ li «iyayÍ KurmÍnc - Pen-Kurd

Ew siltan Şêxadî ye,tac e ji ewil heta bi axirî(Di biservehî -2- de li dawiya pirtûkê, ev qewl çawa li navçaEfrînê tê gotin hatiye danîn).Wekî ku tê dîtin, gotina Êzdîtiyê li derbarî afrandina mirov,di xêzên xwe yên qalng de, nêzîk ya mezopotamî, Tewrat ûÎslamê ye. Ew di warê çêroka tofana Nûh û Pêxemberan de jîhîç ji wan nedûr e.Rêzdariya Rojê û Êgir di Êzdîtiyê de:Carina, bawermendên ola Êzdî bi perestvaniya Rojê û Êgirtên binavkirin. Ew yek jî ji rastiyê dûr e, çinkî Êzdî XwedêyekîTekûbitenê pîroz dikin û ti hevparan jê re nabînin.Rastî û bingeha pîrozkirina Rojê û Êgir jî wiha ye:Êzdî rojê û êgir wek du tişt û şanên Xwedê dibînin, loma jîew wan pîroz dikin. Ew dibînin jî, ku ronahî şana pakî ûzelaliya Xwedê ye, hebûna Xwedê jî di her tiştên ku ronahiyêdidin de diyar dibe. Wekî ku em dizanin, agir û roj, diZeredeştiyê de jî ji baweriyên resen in.Êzdîtî û Melek Ezazîl:Gotina Êzdîtiyê li derbarê vê mijarê wiha ye:Li destpêkê Xwedêyê gewre ji roniya xwe ya rûmetdar heftFirîşteyên mezin afrandin: Izrayîl, Ezazyîl, Dirdayîl, Israfîl,Mîkayîl, Şimqayîl û Cibrayîl, û komelgeha Firîşteyan ya giyanîya destpêkê ji wan damezrand, ew li dora textê wî yê gewredanîn, ji xwe re kirin alîkar û birêvebirina karûbarên gerdûnê ûhemî afrandeyan bi wan hilpesart. Û ew ferman jî kirin da ku jiwî bitenê re perestvaniyê û secdê bikin.24PDF created with FinePrint pdfFactory trial version http://www.fineprint.com