AKP AKP UNUTMA!

“... Acaba niçin ölüm her yerdeayn› oldu¤u halde köylüler ve fakirinsanlar ona çok daha metinbir ruhla katlan›rlar?...”(Montaigne)Soru bu! Ya cevap?‹flte o cevab› verece¤im size.Çünkü ben, o fakir insanlardanbiriyim. Ve hayat›m kadar sade bircevap verece¤im. Daha do¤rusu,ölüm kadar ç›plak bir cevap olacakbu. Zaten, baflka türlüsü art›kmümkün de¤il. Ölümümüz, ki haldenbilen için, yukar›daki sorununda cevab›d›r...NE DE OLSAFAK‹R ‹NSANLARIZ...Nas›l öldük, biliyor musunuz?Belki duydunuz. Bafl›m›za gelenlergazete sayfalar›nda, TV ekranlar›ndagözünüze iliflti belki. Belki debilmiyorsunuz. Çünkü çok görüpiflittiniz böylesi haberleri ve kan›ksay›pal›flt›n›z. Öyle ya, o kadar çokölüyoruz ki, art›k ölüyor oluflumuz“normal” say›l›yor. Ne de olsa bizfakir insanlar›z...Fark ettiniz mi, ölümden bahsederkenhep ço¤ul konufluyorum.“Öldük” diyorum daima. Do¤rusubu çünkü; biz hep ço¤ul öldük. Azrailbile tane tane almad› can›m›z›.Tenezzül etmedi buna. Bir ekin destesigibi, misliyle biçti bizi. Çünkübiz fakir insanlar›z. Ölümü bile, flahsaözel cinsinden yaflayamay›z. Hayattahususi bir fleyimiz olmad› ki,ölümümüz özel olsun...Kara günefl gözlü¤ü takan o malumzevat, cenazemize gelip saf tutmazhiçbir zaman. Forslu arabalar›ntekerle¤i, bizim mezarl›klar›m›z›nyolunu da bilmez. Ve ard›m›zdan,gazetelere taziye ilanlar› da verilmez.Sahi kaç parad›r günlerce süreno ilanlar? Hani, çelenk gönderilmemesini,arzu edenin falanca vakfaba¤›flta bulunmas›n› rica ederlerhep. Bu kadar da yüce gönüllü alçaklard›ryani. Bize gelince, o ilanlaraverilen kadar paray›, ömrümüzboyunca görmemiflizdir. Ne de olsabiz fakir insanlar›z...Gazeteler için, bir günlük haberde¤erimiz vard›r bizim. Hatta az say›daölmüflsek, sütunlarda esamemizbile okunmaz. Ve lakin, ço¤ul ölürüzhep. ‹flte o zaman, akflam bültenlerinemozaikli görüntümüz düfler. Parçalanm›flcesetlerimizi ancak sansürleyipgösterebilirler. Ama yine debelli olur parçalanm›fl bedenimiz, ellerimizve tenimiz. Bir de sa¤a solaf›rlayan pabuçlar›m›z›n en ucuzundanoluflu, belli olur. Ne de olsa bizfakir insanlar›z...Ve kimsenin akl›nda kalmayanisimlerimiz, altalta yaz›l›p say›l›r.“Sosyal devlet” taraf›ndan damgalanm›flkimlik foto¤raflar›m›z akarekrandan. ‹simlerimiz de, resimlerimizde h›zl› h›zl› geçer. Sanki “rahats›zettik” der gibidir o foto¤raflardakibak›fllar›m›z. “Kusura bakmay›n”der boynu bükük edam›z.Ne de olsa biz fakir insanlar›z...Bir yerden bir yere gidiyorsak,bilin ki ekmek paras› içindir. Helebu mevsimde, o eski kamyonlar›nkasalar›nda hep üstüsteyizdir. Keyiftende¤il, mecburiyettendir bal›k istifiseyahatlerimiz. Çünkü en ucuzubudur. Çoluk çocuk, yorganlar vebulgurlar, hep beraber gideriz ölüme.Ki “mevsimlik iflçi” derler ad›-m›za. Gitmeyip ne edeceksin? Oksfordbile olsa Urfa’da, biz yine karadeniz’ef›nd›¤a gideriz. Ne de olsabiz fakir insanlar›z...Ekmek paras› için yola ç›kar›zda, geriye dönen hep tabutlar›m›zolur. Tabut dediysem, öyle askeri vemülki erkana has afili tabutlara hiçbenzemez bizimkisi. Hayat›m›z gibi,tabutumuz da ucuzundand›r. Hem,ne “flehit” sayarlar bizi, ne de bayrakörtülür üzerimize. Ço¤u keztabut bile yetmez cesetlerimize.Yaflarken görmedi¤imizihtimam›, cesedimiz hiçgöremez. Ne de olsa biz, fakircesetleriz...Burjuva orospular›n selülithaberlerine geçmedenönce, buz gibi bir ses havadisimiziverir: “Ad›yaman’›nKahta ilçesinden karadeniz’ef›nd›k toplamaya gideniflçileri tafl›yan araç ile karfl› yöndengelen kamyonun çarp›flmas› sonucu,aralar›nda çocuklar›n da oldu¤u 24kifli öldü...”‹flte bu haber, piyasalar› hiç etkilemez.Biz öldük diye düflmez borsa.Böyle ölüyoruz diye, gece yar›s›muht›ras› da yay›nlanmaz. Ç›kar›nauyan her fleye müdahil olan, o meflhurpatronlar örgütünün umurundabile de¤ildir ölümümüz. Ne de olsabiz fakir insanlar›z. Laf›m›z bileedilmez o kurtlar sofras›nda. Ki oharami sofralar›nda yenilen hakk›-m›z, içilen kan›m›zd›r daima...Sahi, siz o sorunun cevab›n› m›bekliyorsunuz hâlâ? Oysa biz, yaflarkenve ölürken verdik o cevab›.fiimdi s›ra sizde! Bakal›m, siz ne diyeceksiniz?Çaresizlik mi... Yoksullu¤unzindana çevirdi¤i hayat ile,ölüm aras›ndaki çizginin ipince olmas›m›? Yoksa... Ne?Biz yine öldük iflte. Bir gece vakti.Yok olduk, hiç yaflamam›fl gibihem de. Ama katlimize kay›ts›z kalmayanlarda var bu memlekette. Kionlar›n yumru¤u s›k›l›, gözleri fenakara ve dilleri ezgilidir flimdi: “Günola, devran döne, umut yetifle...Da¤lar›n›n da¤lar›n›n ard›ndade¤il öyle yoksulluklar hasretlerbir tek baflak tanesi susuz kalmayacakbir tek zeytin dal› bile yaln›zs›k›ysa ya¤mas›n ya¤murs›k›ysa uyanmas›n da¤bu yürek ne güne durur...”Ümit ‹lter(Bolu F Tipi Hapishanesi)12ÖYKÜ19 A¤ustos 2007