Kırktuğ Dergisi 11. Sayısı

asıl patron beyin midir, insanın kendi midir?
İnsan tam olarak nedir? İnsan ve insan beyni
ayrı otoriteler olarak düşünülebilir mi? Öte
yandan bir insan başka bir insan üzerinde
mutlak iktidar sahibi olabilir. İsterse onun kalbini
durdurabilir. İsterse onun damarlarındaki
kanı hızlandırıp yavaşlatabilir. Ama kendi
kalbini isteyerek durduramaz. Öyleyse otorite
nedir ve otoriteden ne anlamalıyız?”
Zaman: Sabah. Yer: Masa. Hava Durumu:
Serin. Dönüp durmanın sonu: Yok. Harekete
geçmek: Lazım. Bir lanetle yaşamanın öğrenilmiş
çaresizliğiyle kendine ayıp etmemek
için yazılmaya girişilmiş birkaç satır:
“Sokrates’in savunmasından ilham alarak
yazıyorum bunları. Esir olmayan bu şehrin
insanları arasında mahpusum ve bir yol ayrımına
ihtiyacım var ey hayat! Zira bu yol, yol
olmaktan çıkıyor an be an. Bu yolda cennetin
dibinden cehenneme övgüler savuran biri ile
cehennemin dibinden cenneti kundaklayacağını
nefretle haykıran biri arasında gide gele
insan olmaya çalışılıyor. Bir yanım Atinalıların
içindeki şeytan ilan edilip recmediliyor. Bu
sözlü ve onursuz bir recm, arkadan konuşmak
suretiyle... Diğer yanım ise tatar çölünde yalnızlık
dolambacına yamuk bakarak bağdaş
kurup çürümenin kitabını okuyor. Öteki yanım
ise “Çok abarttık monşer bu insan olmak işini,
bir yeryüzü tanığı olarak gelmiş bulunduk,
üstü kalsın.” diyor. Öbür yanımsa düşünmenin
hem eylem hem bilim olduğunu iddia
edersem bu Atinalıların beni yine recmedeceğini
söyleyiveriyor dondan fırlar gibi.”
Kemal Tahir’den sonnot: “Nerede anlamsızlık
varsa orada kaytarma vardır, nerede
kaytarma varsa orada bunaltı olmasın olmaz.
5 ”
KAYNAKÇA:
1. Kayra, Kafamda Cehennem, 2019
2. Emil Michel Cioran, Zamana Düşüş,
Metis Yayınları, 2020, sf.32.
3. Kemal Tahir, Notlar Sanat – Edebiyat
1, İthaki Yayınları, 2016, sf.243.
4. Friedrich Nietzsche, Gezgin ve Gölgesi
/ İnsanca, Pek İnsanca 2, İthaki Yayınları,
2005, sf.65.
5. Kemal Tahir, Notlar Sanat – Edebiyat
1, İthaki Yayınları, 2016, sf.240.
16