Kırktuğ Dergisi 11. Sayısı

kiye’nin Batı’dan daha farklı bir mücadelesi
olmuştur. Gazi Paşa’nın medeniyet inşası için
gerekli gördüğü toplumsal düzende kadınlar
erkeklerin sahip olduğu haklardan mahrum
bırakılmamış ve gerek eğitim hakkı gerekse
oy kullanma ve çalışma hakkı konusunda bir
mücadeleye gerek kalmadan gerekli adımlar
genç cumhuriyetin ilk yıllarından itibaren
atılmaya başlanmıştı. Öyle ki Ulu Önder’in
manevi kızlarının yaşamları bile onun düşünce
dünyasında kadınların medeniyet inşasının
vazgeçilmez unsuru olduğunun göstergesi
idi. Fakat burada şuna değinmekte fayda var
çetin bir mücadele içerisine girilmemiş olması
Türk toplumunun feminizme ihtiyacı olmadığı
anlamına gelmemelidir. Öyle ki Ziya Gökalp
gibi mühim bir düşünür 20. yüzyılın başlarında
Türkçülüğünün Esasları adlı eserinde ‘Türk
Feminizmi’ni açıklamaktan ve Türk toplumunun
tarih boyu feminist olduğunu söylemekten
çekinmemiştir. Bizim idealize ettiğimiz
feminizm, çatışmadan ziyade tartışma, karşı
çıkmadan ziyade uzlaşma ve en mühimi güç
mücadelesinden ziyade bir medeniyet inşasına
dayanmaktadır. Türk feminizminin de en
büyük mücadelesi yine cehalete karşı olmakla
beraber bu karşı oluş bir yıkıcı unsur değil
ilerleyici tavrın temsilidir. Cehalet ile mücadele
edilmelidir çünkü kadınların eğitimle beraber
yükselişe geçişi sadece onlar için değil
toplumun geneli için faydalı olacaktır.
Hakikate ulaşmaktan mahrum bırakılmamak,
kadınların da erkeklerle aynı şartlarda
eşit koşullarda eğitim görebilmesini sağlamak
Türk feminizminin merkezinde yer alan olgulardan
biridir. Mazinin sorgulanamaz ve
kutsal olduğu dayatması eleştirel düşünce ile
beraber değişmeli ve mazi, âtinin selameti
32