Wybrane dokumenty represji i życia codziennego - Fundacja Polsko ...

Kennkarte – „karta rozpoznawcza” była jednym ze stosowanych podczas okupacji dowodówtożsamości. Istniały oddzielne wzory kart rozpoznawczych, odpowiadające podziałowiadministracyjnemu wprowadzonemu przez okupanta i podziałom narodowościowym. Na ziemiachwcielonych Kennkarty miały postać dwukartkowej książeczki z zapisem danych personalnych,fotografią, odciskiem palca i podpisem właściciela. W przypadku osób narodowości niemieckiejlub tych, które przyjęły bądź zostały wciągnięte na volkslistę, posiadały umieszczonyna okładce pionowy pas. Używano też wtedy zapisów Reichsdeutscher, Volksdeutscher, a nieraztakże i Deutsche Staatsangehörigkeit – „niemiecka przynależność państwowa” (niemieckieobywatelstwo). W Generalnym Gubernatorstwie obowiązywał wzór trzykartkowej, dwujęzycznejksiążeczki, a ujmowane informacje były poszerzone o dane meldunkowe i adnotacjęo wyznaniu. Kennkarty wydawano na czas określony. Każda rejestracja wiązała się z nadaniemnumeru rozpoznawczego. Na obszarze GG karta rozpoznawcza została wprowadzona rozporządzeniemz 26 października 1939, ale akcja jej wydawania trwała jeszcze w 1943 roku. Obejmowałaona wszystkich, którzy skończyli 15 rok życia. W celu jej otrzymania należało złożyćw biurze ewidencji ludności odpowiedni wniosek, metrykę urodzenia i – ewentualnie – świadectwoślubu, odcinek zameldowania; w przypadku Polaków (oraz niektórych innych narodo-Kennkarte – „karta rozpoznawcza”,Kamienica Polska, pow.Blachownia, Prowincja GórnyŚląsk (dla osoby narodowościpolskiej). Zwraca uwagęutrzymanie poprawnej polskiejpisowni w zapisach. Kennkartawystawiona na terenachwschodnich Górnego Śląska,gdzie nie stosowano przymusuprzy wprowadzaniu volkslisty8